Terrorizmi i ujkut të vetmuar është dhunë fashiste

Ka shumë gjëra për të zbuluar kur përpiqemi të kuptojmë një njeri që vetëorganizohet për të kryer një vrasje masive.
Që nga 29 korriku, në Shtetet e Bashkuara, ka pasur katër të shtëna masive. Më 29 korrik, Santino Legan udhëtoi për gjashtë orë në festivalin Gilroy Garlic në Kaliforni, ku vrau tre persona dhe plagosi gjashtëmbëdhjetë të tjerë. Më 30 korrik, në një supermarket në periferi të Memfis, një punonjës që ishte pezulluar së fundmi vrau dy persona dhe la të plagosur një. Më 3 gusht, një njeri i armatosur udhëtoi më shumë se 1.000 kilometra për të vrarë njerëz në qytetin kufitar amerikan të El Paso. Më vonë, një burrë tjetër qëlloi në një turmë njerzish rreth një klubi nate në Dejton, duke vrarë nëntë persona, përfshirë edhe motrën e tij.

Në total, për një javë janë vrarë 35 persona dhe të paktën 49 të tjerë janë plagosur.

Dy nga autorët mbështesin pikëpamjet raciste të ekstremit të djathtë. Njëri ishte pezulluar kur ishte në shkollë të mesme për shkak se kishte një listë të personave që ai dëshironte të vriste dhe një listë të njerëzve që ai dëshironte të përdhunonte.
Secila prej tyre ishte e dhunshme dhe të dy kërkonin të përdornin “vrasjen” si një mjet për të çuar përpara diçka, qoftë politike apo personale. Debatet që kanë ardhur kanë qenë të parashikueshme: Shtetet e Bashkuara kanë nevojë për më shumë kontroll të armëve, mbështetje më të mirë të shëndetit mendor dhe për të luftuar në mënyrë më të efektshme të djathtën.

Secila prej këtyre çështjeve duhet të trajtohet me kujdes, ne nuk mund të imagjinojmë se ato ekzistojnë në izolim nga njëra-tjetra. Vërtetë, këto janë të gjitha simptoma të një realiteti shumë më të madh: të shtënat masive janë akte të dhunës fashiste, pavarësisht motivimeve të deklaruara apo të dukshme të sulmuesve. Këto akte ekzistojnë brenda një bote politike, ku dhuna përdoret për të kontrolluar si njerëzit veprojnë, dhe ku fashizmi po rritet ndjeshëm.

Në 2019 deri më tani, 133 persona janë vrarë në Shtetet e Bashkuara nga të shtënat masive. Shtatëdhjetë e shtatë nga këta viktima u vranë në një sulm masiv që lidhej me dhunën në familje. Kjo përfshin edhe të shtënat në 25 korrik në Kaliforninë Jugore, ku Gerry Zaragoza vrau ish të dashurën, babanë e tij, vëllanë e tij dhe një burrë tjetër ndërsa dhe plagosi nënën e tij.

Aktet e dhunës brenda mardhënieve intime shkaktojnë trauma të thella tek viktimat – kryesisht gratë dhe fëmijët e tyre – dhe krijojnë një cikël frike dhe dhune që destabilizon familjet dhe komunitetet. Në vitin 2018, administrata Trump ktheu në heshtje përkufizimin e Departamentit të Drejtësisë për dhunën në familje dhe sulmet seksuale.

Avokatët e grave paralajmëruan se departamenti tani dhunën në familje e konsideron vetëm“Dëm fizik ose kundërvajtje atë që në të vërtetë përbën një krim brenda familjes duke e kthyer deri në 40 vjet mbrapa orën mbi të drejtat e grave.

Të shtënat masive si formë e dhunës në familje janë pjesa më ekstreme e dhunës që përjetojnë miliona njerëz. Dhuna në familje, përfshirë dhunën psikologjike dhe kontrollin e thellësishëm mbi mënyrën se si njerëzit jetojnë jetën e tyre. Me dikë që është akuzuar për abuzim seksual që aktualisht është ulur si President i Shteteve të Bashkuara, ekziston mundësia se shteti ka më shumë mundësi të mbështesë ata njerëz të akuzuar për dhunë seksuale sesa viktimat e tij.

Megjithatë, ka shumë mundësi që dikush të vdesë në një vrasje masive, por gjithashtu po vdes në duart e policisë. Në vitin 2019, 519 njerëz janë vrarë nga brutaliteti i policisë.
Viktimat janë me shumicë mashkullore, zezakët dhe latinët përbëjnë një përqindje në raport të zhdrejtë të viktimave: 124 ishin të zi dhe 104 ishin hispanikë, sipas bazës së të dhënave të Washington Post (raca është e panjohur për 92 viktima).

Frika se mos u vra nga policia. Frika se mos vritet nga dikush me të cilin ka pasur një lidhje intime. Frika se mos u vra rastësisht në publik. Vajtimi i një shoku që është vrarë nga policia. Të ikni për jetën tuaj me nënën tuaj nga babai juaj abuziv. Mblidhja e pjesëve të jetës suaj pasi vendi juaj i adhurimit, festivali i muzikës, vendi i punës ose vendi i koncertit u qëlluan. Këto përvoja kanë ndikime gjatë gjithë jetës që mund të shkaktojnë trauma të thella, jetë të thyer ose pasive dhe, më shumë dhunë.

Dhuna fashiste është dhuna që i mban njerëzit në një gjendje frike dhe ndihmon për të bërë një popullatë të pranojë politikat publike që do të përfaqësonin një prishje radikale të krahut të djathtë me status quo-në. Trump përfaqëson këtë pjesë, me një parti politikat e të cilës kërkojnë të transformojnë Shtetet e Bashkuara nga e ashtuquajtura ndalimi i myslimanëve në imigrim deri në emërimin e shumtë të konservatorëve të bardhë në emërime të ndryshme gjyqësore sesa administrata e mëparshme, nga vrasja e rregulloreve mjedisore në qendrat e paraburgimit të imigrantëve. Fakti është se është shumë më e lehtë për ta bërë këtë me votuesit e terrorizuar dhe të destabilizuar.

Aktet e individualizuara të dhunës kanë pasoja sociale dhe politike. Derisa të kuptojmë aktet terrorizmit të “ujkut të vetmuar” nuk mund të gjejmë zgjidhjet që do ta transformojnë rrënjësisht shoqërinë të jenë më pak të dhunshme. Thyerja e një status quo- je të dhunshme kërkon ndryshim rrënjësor: kontrollin intensiv të armëve, shërbime të ndërhyrjes pa krizë dhe mbështetje, ndihmë emergjente për familjet që largohen nga dhuna, çarmatosjen e policisë, luftimin e radikalizmit dhe më shumë; secila prej tyre do të kundërshtohet nga fuqitë që preferojnë që dhuna fashiste e lehtëson qeverisjen në mënyrën si do të donin./gazetaimpakt/nationalobserver

NDANI KËTË POSTIM

Mund tju interesojne