Nga George Galloway
Teksa gabimet e Bashkimit Sovjetik e futën në muze, aftësia e Kinës për t’u përshtatur dhe për tu ringritur shpejt e bëri atë vendin më të rëndësishëm në botë.
Fundjavën e kaluar, unë iu drejtova një përkujtimi të 70-vjetorit të fitores së revolucionit kinez. Me shaka ju thashë diplomatëve kinezë të pranishëm se unë gjithashtu kisha folur në 70 vjetorin e Revolucionit në Rusi dhe shikoni se çfarë ndodhi pas kësaj!
Me letra të hapura mbi tryezë, kam kaluar vitet më të mira të jetës sime duke mbrojtur perspektivat e BRSS dhe, ku ata ndryshuan, duke kundërshtuar linjën maoiste për çështje të politikës kombëtare dhe ndërkombëtare.
Tani është e qartë se Kina kishte udhëheqjen më të matur dhe më të zgjuar. Gabimet e shumta të modelit Sovjetik ata i futën në muze ndërsa Kina shkon nga suksesi në sukses. Jam i lumtur për Kinën, por i trishtuar për njerëzit e ish-Bashkimit Sovjetik. Dhe ja pse!
Kapaciteti i Kinës për t’u përshtatur, për të evoluuar, për të rikrijuar vetveten, e ka bërë atë vendin e dytë më të rëndësishëm në botë. Nëse jetoj një jetëgjatësi normale, do ta shoh edhe kur të bëhet e para.
Edhe ON RT.COM S&P afirmon vlerësimin më të lartë të Kinës në A +, pavarësisht tensioneve tregtare me Uashingtonin. Dy nga fëmijët e mi, të cilët janë nën 5 vjeç, shkojnë në një shkollë kineze në vend të shkollave në gjuhën ruse që kisha imagjinuar më parë.
Dhe shkaku i trishtimit tim për të shkruar këto fjalë është se unë vazhdoj të besoj se rënia e BRSS nuk ishte as e nevojshme dhe as e pashmangshme. Ajo ishte gjithashtu një fatkeqësi për popullin Sovjetik, duke shkaktuar rënien e madhe të standardeve të jetesës dhe jetëgjatësinë. Ndërsa Rusia nën udhëheqjen e Putin është rikuperuar fuqishëm ndonëse jo në mënyrë të barabartë, dhe e ka rikthyer kryesisht prestigjin e saj ndërkombëtar, ndërsa e njëjta gjë nuk mund të thuhet për pjesën tjetër të ish-BRSS.
Siç ka vërtetuar Kina, është plotësisht e mundur që Bashkimi Sovjetik të adaptohej, të korrigjonte gabimet, të gjente një sintezë midis kapitalizmit dhe socializmit që funksiononte. Një mace as e zezë dhe as e bardhë por që vazhdoi të kapte minj. Një zgjidhje e cila nuk kërkonte likuidimin e shtetit, braktisjen e misionit dhe heqjen e territorit për provokimet e pafundme të kampit imperialist.
Fitorja e frymëzuar (dhe e asistuar) nga sovjetiket e revolucionit kinez dyfishoi jetëgjatësinë (nga 40 në 80), dyfishoi popullsinë, dhe në kontinent, nuk u përkushtua fare territorit. Nga kjo Hong Kongu është rikthyer në atdhe ashtu siç do ta bëjë Tajvani, një ditë.
Ekonomia kineze lulëzon pavarësisht nga të gjitha përpjekjet kundërshtarëve të saj, 800 milion njerëz janë hequr nga varfëria, dhe varfëria në vetvete do të jetë një muze.
Kapitalizmi lulëzon në Kinë por nën të njëjtin flamur që ngriti Sheshi Tiananmen 70 vjet më parë.
Biznesi privat lulëzon por nën syrin e palëkundur të shtetit. Miliarderët lulëzojnë, por askush nuk dyshon në rolin qendror të shtetit dhe rolin drejtues të Partisë Komuniste Kineze.
Megjithë gabimet e udhëheqjes sovjetike ata ndryshuan botën, ndihmuan gjithashtu në ndryshimin e Kinës, dhe sigurisht formuan jetën dhe kohën time. Por për BRSS dhe Ushtrinë e Kuqe të saj e gjithë bota do të kishte rënë nën shtizën e fashizmit dhe unë do të shkruaja një kolonë të llojeve në gjermanisht.
Por asgjë që ishte e gabuar në BRSS nuk duhej të ishte një ekzistencial
kërcënim për ekzistencën e shtetit dhe rolin e tij në botë. Nëse Perestroika do të kishte ardhur para Glasnost, duhet të priste të fliste në të 102-tën në vend të kësaj, në përvjetorin i e fitores së Revolucionit Tetor ka thënë me lot në sy./gazetaimpakt/rt
