Nga Jacopo Brogi dhe Alessandro Fanetti

Romë, 28 shtator 2024

Ashtu siç po punojmë për intervistën me ambasadorin iranian në Itali, Mohammad Reza Sabouri , vjen lajmi për vdekjen e Sekretarit të Përgjithshëm të Hezbollahut, Hassan Nasrallah i vrarë nga Izraeli në valën e sulmeve të premten e 27 shtatorit, akte lufte nga dhjetëra vdekje kundër pjesës jugore të kryeqytetit libanez, ndërsa Asambleja e Përgjithshme e OKB-së është duke u zhvilluar.

Pikërisht nga Nju Jorku, kryeministri izraelit Netanyahu koordinoi sulmet; pak më parë ai e kishte përcaktuar vetë OKB-në si një ” kënetë antisemite “, ndërsa shumë delegacione u larguan nga salla në shenjë proteste.

“ Nuk do të ndalemi, përpara deri në fitoren totale ”. “Nuk ka vend – nuk ka vend në Iran – që krahu i gjatë i Izraelit nuk mund ta arrijë. Dhe kjo vlen për të gjithë Lindjen e Mesme”.

“Izraeli dëshiron paqe.” Dhe shkojmë menjëherë me masakrën në Liban: rreth tetëdhjetë bomba izraelite të prodhuara nga Amerika, pajisje shumë të fuqishme depërtuese kundër bunkerit. Të paktën 9 ndërtesa në Bejrut janë rrafshuar plotësisht.

Numri i viktimave aktualisht është i pallogaritshëm për shkak të dhunës dhe shtrirjes së sulmit. Është e pashmangshme të fillohet nga këtu, duke pasur parasysh peshën e fakteve dhe momentin historik.

• Z. Ambasador, çfarë rëndësie njerëzore, politike dhe gjeopolitike ka vrasja e Hasan Nasrallah nga Izraeli dhe çfarë ka mbetur nga OKB-ja?

“Së pari, falënderoj faqen e internetit Come Don Kishote për angazhimin e saj për të rritur ndërgjegjësimin e publikut për krimet dhe gjendjen e rëndë të popullsisë së pafajshme të Palestinës dhe Libanit në këtë kontekst kritik rajonal.

A kanë bërë ndonjë gjë konkrete Kombet e Bashkuara gjatë viteve të gjata të pushtimit të Palestinës dhe agresioneve të përsëritura të regjimit sionist, veçanërisht në vitin e fundit, për të menduar se mund të bëjnë diçka tani?

Fatkeqësisht, organizatat ndërkombëtare dhe vendet perëndimore po vëzhgojnë vetëm krimet e regjimit izraelit dhe sigurisht që do të duhet të përgjigjen për të. Ne kemi thënë gjithmonë se ky regjim nuk respekton asnjë normë njerëzore, morale apo ndërkombëtare. Vrasja e civilëve, grave dhe fëmijëve është një nga tiparet më të dukshme të brutalitetit dhe egërsisë së liderëve të regjimit sionist.”

• Cili është mendimi juaj për zhvillimet e këtyre orëve, çfarë do të ndodhë pas Nasrallahut?

“Grupi i rezistencës do të vazhdojë luftën e tij kundër regjimit sionist deri në fund. Historia e trazuar e Lindjes së Mesme i ka mësuar të gjithë aktorët e përfshirë se e vetmja përgjigje ndaj agresionit dhe krimeve të regjimit izraelit është rezistenca legjitime. Formimi i grupeve të rezistencës dhe dy intifadat e mëdha të popullit palestinez u ndikuan nga kjo përvojë historike. Luftërat e regjimit sionist kundër popullit dhe qeverive legjitime të rajonit në 1948, 1967, 1973, 2006 dhe të tjera kanë treguar se negociatat me një regjim që nuk respekton asnjë ligj ndërkombëtar është i kotë.

Hezbollahu, grupi libanez i rezistencës, lindi si përgjigje ndaj agresionit izraelit kundër Libanit dhe në mbështetje të popullit palestinez. Edhe sot e kësaj dite, Hezbollahu vazhdon të mbajë flamurin e rezistencës. Pas 7 tetorit dhe agresioneve të egra të regjimit izraelit kundër Gazës, Hezbollahu përsëriti mbështetjen e tij për popullsinë palestineze. Në këtë kontekst, Izraeli nuk kursen asnjë përpjekje për të provokuar tensione dhe për të shkaktuar një krizë rajonale, e për pasojë një luftë. Ai sulmon hapur komandantët e Hezbollahut, bombardon Libanin jugor dhe ka detyruar mijëra njerëz të lënë shtëpitë e tyre. Pavarësisht kësaj, Hezbollahu ka treguar një përmbajtje të madhe për të shmangur përshkallëzimin. Megjithatë, Izraeli, me sulmet e tij të synuara dhe shpërthimet e pajisjeve elektronike në Liban, po shkakton një valë të re tensionesh në rajon. Ky regjim kërkon të rrisë nivelin e tensionit nëpërmjet provokimeve të reja dhe sulmeve të synuara, shembuj të terrorizmit shtetëror, për të justifikuar në sytë e opinionit publik vendas dështimin për të arritur objektivat e tij, pavarësisht një viti të masakrave. Izraeli vazhdimisht kërkon të hapë fronte të reja konflikti dhe lufte në rajon për të dalë nga ngërçi i Gazës.

• Zoti Ambasador, cili është vlerësimi juaj për luftën dhe rolin e rezistencës një vit pas ngjarjeve të 7 tetorit, duke pasur parasysh situatën dramatike në Gaza?

“Siç e thatë, ka kaluar një vit nga ngjarjet e tetorit. Megjithatë, duhet të mbahet mend se historia e Palestinës dhe konfliktet në Lindjen e Mesme nuk filluan më 7 tetor. Për 76 vjet, regjimi sionist ka imponuar një sërë krimesh mbi popullsinë e shtypur të Palestinës, duke përfshirë gjenocidet, masakrat, dëbimet e detyruara dhe të gjitha mizoritë e përmendura në të drejtën ndërkombëtare. Problemi i Palestinës dhe konfliktet në Lindjen e Mesme nuk duhet të reduktohen në 7 tetor. Për vite me radhë, regjimi izraelit kishte rrethuar brutalisht popullsinë e Rripit të Gazës për mbrojtjen legjitime të tokës së tyre dhe të drejtën e tyre për jetë, aq sa Gaza njihej si burgu më i madh në ajër të hapur në botë. Për shembull, sipas raporteve nga organizatat ndërkombëtare, midis 2006 dhe 2023 ka pasur më shumë se 20 masakra në Rripin e Gazës, me mijëra njerëz të pastrehë ose të burgosur. Ndaj, siç e shihni, ngjarja e 7 tetorit 2023 nuk ka lindur nga hiçi, por është rezultat i brutalitetit dhe krimeve të kryera prej vitesh nga sionistët.

Sipas të dhënave, nga 7 tetori e deri më sot janë vrarë më shumë se 40 mijë palestinezë, shumica gra dhe fëmijë dhe mbi 92 mijë persona janë plagosur. Në Bregun Perëndimor u vranë gjithashtu 700 njerëz, duke përfshirë më shumë se 160 fëmijë. Opinioni publik botëror po pyes veten pse u vranë këta njerëz. A është për krimin e mbrojtjes së shtëpive dhe tokave të tyre dhe kundër padrejtësisë që ata meritojnë një mizori të tillë nga sionistët? Natyrisht, regjimi izraelit po përpiqet në çdo mënyrë të ndryshojë realitetin e fakteve përmes propagandës dhe të ushtrojë presion mbi qeveritë për të imponuar një narrativë të rreme në opinionin publik botëror. Megjithatë, demonstratat popullore në mbështetje të kauzës palestineze në mbarë botën tregojnë se ndërgjegjet e zgjuara nuk do të përkulen kurrë para gënjeshtrave dhe frikësimit, dhe në fund drita do të fitojë mbi errësirën.

Sot, një vit pas krimeve të regjimit izraelit në Gaza dhe Liban, flamujt dhe simbolet e popullit palestinez mund të shihen edhe në disa zona dhe qytete evropiane, përfshirë Italinë. Kjo sepse ndërgjegjja globale nuk mund të tolerojë më masakrën e grave dhe fëmijëve të pafajshëm, gazetarëve, shpëtimtarëve dhe personelit mjekësor”.

• Netanyahu tha së fundmi: “ Për ata që nuk e kanë kuptuar ende, dua të sqaroj politikën e Izraelit: ne nuk presim të kërcënohemi, ne parandalojmë kërcënimet. Kudo, në çdo fushë dhe në çdo moment .” Ku dëshiron të shkojë Izraeli me këtë politikë të luftës parandaluese? Cili është mendimi juaj?

“Dëshiroj të nënvizoj se Izraeli nuk respekton as rregullat e së drejtës ndërkombëtare humanitare që rregullon konfliktet e armatosura. Këto ligje kërkojnë nga palët në konflikt të respektojnë tre parime: domosdoshmërinë, dallimin dhe proporcionalitetin. Megjithatë, sipas raporteve nga institucionet ndërkombëtare dhe Gjykata Ndërkombëtare e Drejtësisë (GJND), Izraeli nuk respekton asnjë nga këto parime dhe liderët e tij janë aktualisht nën hetim ligjor. Fatkeqësisht, disa vende perëndimore, përmes aplikimit të standardeve të dyfishta, deri më tani kanë penguar zbatimin e vendimeve të këtyre gjykatave.

Deklaratat e fundit të kryeministrit të regjimit sionist tregojnë hapur përbuzjen e tij për ligjin dhe egërsinë e tij, duke deklaruar se nuk do të ketë vend apo kohë të sigurt për njerëzit. Për të mbështetur këtë pretendim tronditës, ai i referohet doktrinës së vjetëruar të luftërave parandaluese të epokës Bush. Nëse institucionet dhe gjykatat ndërkombëtare vepruan si ndërgjegjja e zgjuar e botës, Izraeli duhet të dënohet me dënimin maksimal për çdo fjalë dhe veprim të këtij lloji.

Dua të paralajmëroj se me shpërthimin e pajisjeve elektronike, Izraeli po rrezikon sigurinë e tregtisë elektronike globale, duke kërcënuar të gjithë njerëzit në botë që përdorin pajisje të tilla. Ky akt është një shembull i qartë i terrorizmit kibernetik shtetëror dhe nëse institucionet ndërkombëtare heshtin, së shpejti do të vuajnë pasojat. Kush do të përgjigjet për vdekjen e një vajze libaneze, e vrarë teksa luante me një pager shpërthyes?”

• Netanyahu deklaroi përsëri korrikun e kaluar, përpara se t’i kërkonte Kongresit Amerikan që t’i bashkohej luftës kundër Iranit: ” Qytetërimi kundër barbarizmit “. Z. Ambasador, a ndiheni si barbar?

“Nuk kam ndërmend t’i përgjigjem deklaratave të një njeriu arrogant dhe injorant. Megjithatë, është e rëndësishme të theksohet se Irani, me një qytetërim 7000-vjeçar dhe me kontributet e tij të mëdha kulturore dhe shkencore, nuk ka nevojë të provojë qytetërimin e tij. Irani nuk ka sulmuar asnjë vend apo territor në 200 vitet e fundit, por ka treguar se kurrë nuk ka hezituar dhe nuk do të ngurrojë kurrë për të mbrojtur kufijtë dhe dinjitetin e tij. Irani ka kërkuar gjithmonë paqe, dialog dhe bashkëpunim ndërmjet kulturave, popujve dhe qytetërimeve, siç dëshmohet nga iniciativat e tij të shumta në organizatat ndërkombëtare. Në vitin 2001, Irani hodhi idenë e “Dialogut midis Qytetërimeve”, i cili i dha emrin vitit aktual. Unë besoj fort se bota di të njohë se cilët janë barbarët e vërtetë: ata që masakrojnë mijëra gra dhe fëmijë të pafajshëm, pushtuesit dhe pushtuesit, që nuk njohin as qytetërimin, as njerëzimin. Veprime të tilla të tmerrshme nuk kanë ekuivalente as në kohët më të errëta të historisë”.

• A është Irani i gatshëm të pranojë rrezikun e hyrjes në një luftë rajonale?

“Siç u përmend më lart, politikat e Iranit kanë qenë gjithmonë të synuara në promovimin e paqes, stabilitetit dhe sigurisë në rajon. Deri më tani, Irani ka treguar përmbajtje të madhe pavarësisht përpjekjeve të vazhdueshme të regjimit izraelit për të provokuar konflikt. Megjithatë, Izraeli e di mirë se Irani nuk do të bëjë kurrë kompromis kur bëhet fjalë për vijat e tij të kuqe për sigurinë dhe integritetin territorial. Të gjithë e mbajnë mend sulmin terrorist të 1 prillit 2024 kundër ambienteve diplomatike të Iranit në Damask, i cili shkeli të gjitha ligjet ndërkombëtare. Pavarësisht kësaj, Irani u dha dy javë organizatave ndërkombëtare për të dënuar dhe trajtuar këtë krim, por pasi u vu re mosveprimi i tyre, Irani u përgjigj me veprime të kufizuara më 15 prill për të siguruar paqen dhe stabilitetin. Përgjigja e Iranit kishte në shënjestër objektivat e ushtrisë dhe inteligjencës izraelite, jo popullsinë civile. Në lidhje me vrasjen e Ismail Haniyeh, siç e kemi thënë disa herë, ne do të përgjigjemi në kohën dhe vendin që do të zgjedhim.”

• Çfarë roli luajnë Shtetet e Bashkuara në balancën aktuale të fuqisë në Lindjen e Mesme?

“Shtetet e Bashkuara jo vetëm që nuk kanë bërë asgjë për të ndaluar makinerinë luftarake të regjimit izraelit, por gjithmonë kanë ofruar mbështetje të plotë si në aspektin e inteligjencës ashtu edhe të armëve.”

• Cili është mendimi juaj për tranzicionin aktual të rendit botëror dhe marrëdhëniet midis Iranit dhe BRICS?

“Disa mendonin se me rënien e Bashkimit Sovjetik do të vinte fundi i historisë dhe se do të vendosej një rend botëror unipolar. Megjithatë, ide të tilla nuk ishin gjë tjetër veçse iluzione. Këto besime bazohen në pikëpamje ekstreme imperialiste, të cilat nuk janë në përputhje me natyrën njerëzore. Barazia, drejtësia, paqja dhe respekti i ndërsjellë janë të rrënjosura në kulturën dhe qytetërimin mijëravjeçar njerëzor dhe nuk kanë asnjë lidhje me dominimin, shtypjen dhe agresionin. Dështimi i vizioneve të njëanshme, veçanërisht pas luftërave të njëanshme të Shteteve të Bashkuara në Irak dhe Afganistan, është tashmë i qartë për të gjithë. Tranzicioni aktual i rendit botëror do të thotë që aktorët ndërkombëtarë po diversifikohen, ashtu si edhe burimet e pushtetit dhe qendrat e pushtetit. Sot, edhe imazhi i kufomës së një fëmije palestinez të mbuluar me gjak dhe pluhur mund të ndikojë në opinionin publik global dhe të bëhet një lojtar i rëndësishëm ndërkombëtarisht. Sot, burimet e fuqisë nuk kufizohen vetëm në forcën materiale, por përfshijnë edhe forcën morale. Me fjalë të tjera, ndryshimi i paradigmës në sistemin global e ka bërë të qartë se fuqitë e djeshme nuk mund të zgjidhin më krizat botërore pa kontributin e të gjithë aktorëve të përfshirë. Në këtë kontekst, anëtarët e BRICS ose Organizata e Shangait, të cilët mbështeten në fuqinë materiale dhe morale, po shfaqen si aktorë të rinj globalë. Republika Islamike e Iranit, falë pozicionit të saj gjeopolitik dhe strategjik, gjithashtu vazhdon të jetë një lojtar i rëndësishëm në skenën ndërkombëtare dhe kontribuon në paqen, stabilitetin dhe zhvillimin global. Irani kohët e fundit u bë një anëtar i përhershëm i BRICS dhe po punon për të forcuar bashkëpunimin në të gjitha nivelet.

• Cilat janë prioritetet më urgjente të qeverisë së re iraniane Pezeshkian në çështjet e politikës së brendshme?

“Siç e dini, zoti Pezeshkian, pas vdekjes së presidentit të mëparshëm, u zgjodh me mbështetjen e popullit në një garë elektorale. Për Republikën Islamike të Iranit, vullneti i popullit ka qenë gjithmonë prioriteti kryesor. Qeveria e re ka ide specifike si në politikën e brendshme ashtu edhe në atë të jashtme, në përputhje me prioritetet aktuale të popullit. Së pari, do të kërkojë realizimin e këtyre ideve nëpërmjet unitetit dhe përdorimit të të gjitha burimeve të disponueshme nën konceptin e “qeverisë së unitetit kombëtar”. Brenda vendit, prioritetet do të jenë adresimi i vështirësive ekonomike, të cilat rrjedhin kryesisht nga sanksionet e njëanshme dhe të paligjshme të SHBA. Forcimi i sektorëve të ndryshëm të brendshëm ekonomikë dhe promovimi i politikave konstruktive të bashkëpunimit me botën, veçanërisht me vendet fqinje, do të jenë ndër prioritetet kryesore të qeverisë së re iraniane. Për më tepër, siç thuhet qartë në politikat e qeverisë së re, Irani është i gatshëm të bashkëpunojë në mënyrë konstruktive me botën, përfshirë vendet evropiane, për sa kohë që ata janë të gatshëm të mësojnë nga e kaluara dhe të ndërtojnë një të ardhme progresi.

• Në javët e fundit, presidenti turk Erdogan dhe – pas ngjarjeve aktuale në Liban – lideri i Revolucionit Islamik dhe Udhëheqësi Suprem i Iranit, Ayatollah Seyyed Ali Ḥoseyni Khamenei kanë bërë thirrje për unitetin e botës muslimane për t’iu kundërvënë Izraelit, ku jemi ne në?

“Shpresoj që, me situatën aktuale dhe kryerjen e vazhdueshme të krimeve të regjimit izraelit, popujt myslimanë, në veçanti liderët e vendeve islamike, do të zgjohen dhe do të braktisin gjendjen e tyre të inercisë, duke nxituar në ndihmë të të pambrojturve. popullit të Palestinës dhe Libanit. Udhëheqësi suprem i Iranit tha se të gjithë duhet të kontribuojnë sipas aftësive të tyre.

• Pas sulmit të Bejrutit dhe vdekjes së Hassan Nasrallah, çfarë do të ndodhë? A do të ketë një përgjigje nga Teherani?

“Sigurisht që rezistenca e Hezbollahut dhe populli libanez do të hakmerren për gjakun e këtij martiri. Siç e dini, sa herë që vritet një nga drejtuesit e rezistencës, një komandant tjetër merr flamurin e udhëheqjes. Kështu do të jetë edhe në këtë fazë”.

Në orë të nxehta si këto, ambasadori Sabouri ka arritur të ruajë një ekuilibër dhe moderim të pazakontë diplomatik, pavarësisht nga erërat e luftës që fryjnë shumë fort, veçanërisht kundër vendit të tij, Iranit.

Të gjithë pyesin: çfarë do të bëjë Teherani? Ndoshta është ende herët për të thënë: pas vrasjes së Nasrallahut, në vend u shpallën pesë ditë zie kombëtare.

Ajo që është e sigurt është se ata që duan luftë: ajo që po ndodh edhe kur po lexoni këtë artikull në Bejrut është demonstrimi i qartë i kësaj para të gjithëve ne.

Jacopo Brogi . Gazetarë e pavarur dhe krijues dokumentarë; i pavarur United Photo Press. “Realiteti ka nevojë për më shumë dëshmitarë. Për ta treguar dhe për ta ndryshuar atë.”

Alessandro Fanetti . Analist gjeopolitik dhe autor i Rusia: në kërkim të fuqisë së humbur (2021) dhe Amerika Latine dhe Karaibet: “Agimi dhe Zemra” e Botës së Re Multipolare (2024) për Edizioni Eiffel. / comedonchisciotte.org