NGA: Paola Di Lullo, përktheu Eriad Shkreli
Kam takuar shumë refugjatë palestinezë. Jo mjaftueshem. Por mjafton për të treguar kujtimin e tyre.
Në një botë ku Kujtesa do të thotë vetëm holokaust, sot kujtoj kujtimin e atyre që, jo në kampet naziste të përqendrimit, por në ato të vendosura në vendin e tyre, ose në Liban, nga viktimat që u bënë xhelatë, vazhdojnë të presin drejtësinë. bërë .
Mendoj për plakun nga kampi i refugjatëve në Deheisheh, Betlehem, i cili më priti në shtëpinë e tij si një mik i vjetër. Ai ishte me origjinë nga fshati Zakaria, më tha. Mendoj për Shahirën, e cila jeton në kampin e refugjatëve Chatila, ku 38 vjet më parë, falangat e krishtera libaneze, me mbështetjen e ushtrisë izraelite, shfarosën familjen e saj, duke lënë gjallë vetëm atë dhe tre fëmijët e saj. Shahira, me origjinë nga Haifa, me një pamje krenare dhe të paepur, me rezistencë, me thirrje për drejtësi, nuk ka ndërmend të japë dorëheqjen apo të tërhiqet. Ai dëshiron të shkojë në vendin e tij. Ai dëshiron të jetë në gjendje të vërë këmbët e tij në atë tokë që sot gëzojnë ata që ia vodhën. Asnjë paqartësi në zërin e saj, si kur dënon një masakër të kotë, që kishte për qëllim të vetëm asgjësimin e tyre, ashtu edhe kur thotë se do të shkojë në shtëpinë e saj, në Palestinë… në të gjithë Palestinën.
Mendoj për njeriun që, shtatorin e kaluar, na shoqëroi nëpër rrethinat e Betlehemit. Ai jeton në kampin e refugjatëve Aida, nuk ka punë, por gruaja dhe fëmijët e tij për të ushqyer. Ai bën sa më mirë që mundet.
Mendoj për plakën, katër fëmijët e së cilës u zhdukën gjatë masakrës së Sabrës dhe Shatilës. Ata nuk u gjetën më kurrë, as të gjallë e as të vdekur. Ai ishte i sëmurë, vuante nga sëmundjet e zemrës, çdo vit sa vinte përvjetori keqësohej. I ulur në gjunjë e pashë duke qarë. Dhe unë qava gjithashtu. Mendoj për shumë palestinezë që takova në Gaza, rreth dy milionë banorë, 70/80% janë refugjatë.
Të gjithë kanë të njëjtën dëshirë: të kthehen në fshatrat e tyre, në shtëpitë e tyre, të humbura më 15 maj 1948, të nesërmen e vetëshpalljes së shtetit të Izraelit nga David Ben Gurion.
Al Nakba (fjalë për fjalë “katastrofë”) është termi i përdorur për të përcaktuar eksodin e popullsisë palestineze të detyruar të braktisë tokat dhe shtëpitë e tyre, pas përfundimit të mandatit britanik në Palestinë dhe themelimit të shtetit të Izraelit. sipas dispozitave të Planit të Ndarjes së Palestinës (rezoluta 181 e 29 nëntorit 1947). Më 14 maj 1948, pas skadimit të mandatit britanik, David Ben Gurion e vetëshpallë Shtetin e Izraelit.
Më 15 maj 1948, ushtria sioniste pushtoi territoret palestineze, duke marrë në dorë tokat, shtëpitë dhe të ardhmen e popullit palestinez.
Anglia ua lehtësoi rrugën hebrenjve, të ardhur nga Evropa, Rusia dhe Amerika, për të krijuar shtetin e tyre në tokën e Palestinës, për të kolonizuar ngadalë territorin palestinez, pak nga pak dhe me çdo mjet dhe mënyrë të mundshme.
Nëse është e vërtetë se imigrimi i hebrenjve në Palestinë ishte regjistruar tashmë që në fillim të viteve 1900, është po aq e vërtetë që, me Deklaratën e Balfourit të 2 nëntorit 1917, ata u intensifikuan. Ministri i atëhershëm i Jashtëm anglez, Arthur Balfour, i shkroi Lord Rothschild, përfaqësuesit kryesor të komunitetit hebre anglez dhe përfaqësuesit të lëvizjes sioniste, për të parë me sy të mirë krijimin e një “shtëpie hebreje” në Palestinë, në funksion të kolonizimit hebre. të territorit të tij. Ky qëndrim qeveritar doli në mbledhjen e kabinetit të 31 tetorit 1917.
Al Nakba ishte dita në të cilën populli palestinez u shndërrua në një komb refugjatësh, në të cilin të paktën 750,000 njerëz, 85% e palestinezëve, u dëbuan nga shtëpitë e tyre dhe u detyruan të jetonin në kampet e refugjatëve, ata u dëbuan nga toka që u bë Izrael. Shumë nga ata që nuk arritën të shpëtonin, ose u rebeluan, ose në një farë mënyre përbënin një kërcënim për projektin sionist, u vranë.
Sipas qindra burimeve palestineze, arabe, izraelite dhe perëndimore, të shkruara dhe gojore, forcat sioniste kryen dhjetëra masakra kundër palestinezëve gjatë të ashtuquajturës “luftë” të vitit 1948. Disa prej tyre janë të njohura dhe janë botuar, ndërsa të tjera nuk jane. Në Shtojcë, disa detaje të masakrave më famëkeqe të kryera në duart e Haganah dhe krahut të saj të armatosur, Palmach, si dhe nga Banda Stern, Irgun dhe bandat e tjera paraushtarake sioniste.
Irgun Zvai Leumi njihet si “Irgun” dhe Lochamei Herut Yisrael njihet si “Lehi” ose “Stern Gang”).
Komuniteti ndërkombëtar ishte i vetëdijshëm për këtë spastrim etnik, por vendosi, veçanërisht në Perëndim, të mos përplasej me komunitetin hebre në Palestinë pas Holokaustit. Operacionet e spastrimit etnik nuk konsistojnë vetëm në asgjësimin e një popullsie dhe dëbimin e tyre nga toka. Që spastrimi etnik të jetë efektiv, është e nevojshme të fshihet ai popull nga historia dhe kujtesa. Mbi rrënojat e fshatrave palestineze, izraelitët ndërtojnë vendbanime për kolonët, duke i quajtur me emra që kujtojnë të kaluarën. Një paralajmërim për palestinezët: territori tani është në duart tona dhe nuk ka asnjë mundësi për ta kthyer orën pas. Ose ndërtojnë hapësira rekreative që janë e kundërta e përkujtimit: të jetosh jetën, ta shijosh në argëtim dhe kënaqësi.
Më shumë se 530 fshatra palestineze dihet se janë evakuuar dhe shkatërruar plotësisht, me tentativën shoqëruese për të fshirë edhe ekzistencën e atyre grumbullimeve, duke eliminuar fotot e kohës, dokumentet dhe dëshmitë e jetës dhe kulturës palestineze. Izraeli sot vazhdon të parandalojë kthimin në shtëpi të rreth tetë milionë refugjatëve dhe vazhdon të dëbojë palestinezët nga toka e tyre, përmes politikave raciste të denja për aparteidin më të keq. Të gjitha nën vështrimin bashkëfajtor të “komunitetit ndërkombëtar”.
Këto operacione herë pas here marrin forma dhe emërtime të ndryshme dhe aktualisht quhen “transferime”. Refugjatët palestinezë kanë ikur në disa vende, ku shumica jetojnë brenda 100 miljesh nga kufijtë e Izraelit si strehëza në shtetet fqinje arabe; disa kanë ikur në vendet fqinje rreth Palestinës, të tjerët kanë ikur brenda Palestinës dhe kanë jetuar në kampe refugjatësh, të ndërtuara posaçërisht për ta nga agjencitë e OKB-së, dhe të tjerët janë shpërndarë në vende të ndryshme të botës.
Çdo 15 maj, populli palestinez dhe të gjithë mbështetësit e tij në mbarë botën përkujtojnë Nakba-n, me përjashtim të Palestinës, pasi në shkurt 2010 Knesset miratoi një ligj që ndalon shprehjen publike të zisë dhe dhimbjes në Izrael më 15 maj.
Të gjithë refugjatët kanë një ëndërr të përbashkët: të kthehen në shtëpitë e tyre të origjinës, dhe kjo ëndërr sanksionohet nga një rezolutë e OKB-së, 194, afërsisht tash 70 vite Izraeli vazhdon të shkelë pa u ndëshkuar.
SHTOJCË.
• MASAKRA HAIFA – 06/03/1937 Paraushtarakët
Irgun dhe grupet sioniste Lehi bombarduan një treg në Haifa duke vrarë 18 civilë palestinezë dhe duke plagosur 38.
• MASAKRA E JERUSALEMIT – 10/01/1937
Një anëtar i organizatës sioniste Irgun shpërtheu një bombë në tregun e fruta-perimeve pranë portës së Damaskut në Jerusalem, duke vrarë dhjetëra civilë palestinezë dhe duke plagosur shumë të tjerë.
• MASAKRA E HAIFA – 06/07/1938 Paraushtarakët
sionistë të Irgun vendosën dy makina bomba në një treg në Haifa duke vrarë 21 civilë palestinezë dhe duke plagosur
52 . Shpërthim në tregun arab të perimeve në qytetin e vjetër të Jeruzalemit. • MASAKRA E JERUSALEMIT – 15.07.1938 Një pjesëtar i paraushtarakëve sionist të Irgun hodhi një granatë dore përpara një xhamie në Jerusalem, ndërsa besimtarët po dilnin jashtë. 10 të vdekur dhe 30 të plagosur.
• MASAKRA HAIFA – 25.07.1938 Paraushtarakët e
Irgun vendosën një makinë bombë në një treg arab në Haifa, duke vrarë 35 civilë palestinezë dhe duke plagosur 70
. Tregu Haifa vret 47 civilë palestinezë. • MASAKRA E JERUSALEMIT – 26.08.1938 Një makinë bombë e vendosur nga paraushtarakët sionistë të Irgun shpërtheu në një treg arab në Jerusalem, duke vrarë 34 civilë dhe duke plagosur 35 . në Haifa duke vrarë 27 palestinezë dhe duke plagosur 39. • MASAKRA E HAIFA-s – 19.06.1939 Paraushtarakët sionistë hodhën një granatë dore në një treg në Haifa duke vrarë 9 palestinezë dhe duke plagosur 4.
• MASAKRA E BALAD AL-SHAYKH – 12/06/1939
Paraushtarakët e Haganah bastisën qytetin e Balad al-Shaykh, duke kapur 5 banorë të cilët më pas i vranë. Qyteti i Balad al-Shaykh është një qytet palestinez që ndodhet në lindje të Haifës.
• MASAKRA SEMIRAMIS – 01/05/1942
Haganah bombardoi hotelin Semiramis që ndodhet në lagjen Katamon të Jerusalemit. Hoteli u shemb mbi mysafirët e tij, të gjithë palestinezë, duke vrarë 19 persona dhe duke plagosur më shumë se 20.
• MASAKRA E KING DAVID – 07/22/0946
Një bombë shpërthen në hotelin King David në Jerusalem, selia e administratës civile dhe ushtarake britanike. ì, duke vrarë 91 persona: 28 britanikë, 41 arabë, 17 hebrenj dhe 5 persona të kombësive të ndryshme. Sulmi u mor përsipër nga Lehi, i quajtur “banda Stern” nga britanikët dhe nga Irgun.
• MASAKRA E AL ABBASIYAH – 13.12.1947
Një grup anëtarësh të Irgun të maskuar si ushtarë britanikë sulmuan fshatin Al Abbasiyah dhe hapën zjarr mbi banorët e tij të ulur jashtë një kafeneje në fshat. Ata gjithashtu bombarduan disa nga shtëpitë e tyre dhe vendosën disa bomba me sahat. Për më tepër, ushtarët britanikë rrethuan fshatin dhe lejuan atentatorët të iknin nga pjesa veriore e fshatit. Ata vranë 7 persona dhe plagosën rëndë 7 të tjerë, 2 prej të cilëve vdiqën më vonë. Mes tyre edhe një fëmijë 5 vjeç.
• MASAKRA E AL-KHASAS – 18.12.1947
73 sionistë nga kibuci “Maayan Baruch” sulmuan dhe qëlluan 5 punëtorë palestinezë rrugës për në punë. Gjatë sulmit, një nga sionistët u godit me thikë dhe u vra, gjë që bëri që komandanti i batalionit të tretë Palmach, Moshe Kelman, të urdhërojë një operacion hakmarrës gjatë të cilit shtëpitë u dogjën dhe burrat e Al-Khasas u vranë. Raporti i komandantit sionist thekson se 12 persona u vranë, të gjithë gra dhe fëmijë.
• MASAKRA E JERUSALEMIT – 29.12.1947
Paraushtarakët e Irgun hodhën një fuçi plot me eksploziv pranë Bab al-Amud (Porta e Damaskut), Jerusalem, duke rezultuar në vdekjen e 14 palestinezëve dhe plagosjen e 27 të tjerëve.
• MASAKRA E JERUSALEMIT – 30.12.1947
Paraushtarakët e Irgun hodhën një bombë nga një makinë në lëvizje duke vrarë 11 palestinezë.
• MASAKRA E BALAD AL-SHAYKH – 31/12/1947
Një forcë e përbashkët e Batalionit të Parë Palmach dhe një brigadë e udhëhequr nga Haim Avinoam sulmuan fshatin Al-Balad Shaykh duke vrarë 60 civilë, sipas burimeve sioniste. Mes të vrarëve kishte fëmijë, gra dhe të moshuar. Dhjetëra shtëpi u shkatërruan.
• AL-SHEIKH THYES MASAKRE – 31.12.1947
Grupet paraushtarake sioniste hynë në fshatin Al-Sheikh Break, duke vrarë 40 palestinezë.
MASAKRA E AL-SARAYA AL-ARABEYA – 01/08/1948
Paraushtarakët sionistë përdorën një makinë bombë për të vrarë 70 civilë palestinezë dhe për të plagosur dhjetëra.
• MASAKRA E RAMLA-s – 15.01.1948
Ushtarët e Palmach dhe Haganah bombarduan një nga lagjet arabe të Ramlës.
• MASAKRA E JAZURIT – 01/22/1948
Yigael Yadin, një komandant Haganah, urdhëroi komandantin Palmach, Yigal Allon, të vazhdonte me një operacion kundër fshatit Yazur. Një grup Palmach sulmoi një autobus pranë Yazur, duke plagosur shoferin dhe disa pasagjerë palestinezë. Në të njëjtën ditë, një grup tjetër sulmoi një autobus tjetër, duke vrarë dhe plagosur disa persona. Këto sulme nga Brigada Palmach dhe Givati mbi fshatrat dhe makinat palestineze vazhduan për 20 ditë rresht, ndërsa njësitë e tjera shpërthyen bomba pranë shtëpive në fshat.
Pastaj paraushtarakët e Haganah vendosën të sulmojnë fshatin dhe të bombardojnë një fabrikë akulli së bashku me dy ndërtesa rreth saj. Një grup Haganah hapi zjarr mbi fabrikën e akullit në fshat, ndërsa grupe të tjera qëlluan dhe hodhën granata dore në shtëpitë në fshat. Për më tepër, një grup inxhinierik bombardoi ndërtesën Askandroni, fabrikën e akullit dhe vrau 15 njerëz.
• MASAKRA SA’SA – 14.02.1948
Një forcë Palmach sulmoi fshatin Sa’sa dhe shkatërruan 20 shtëpi të banuara, duke vrarë 60 fshatarë, shumica e të cilëve ishin gra dhe fëmijë.
• MASAKRA E JERUSALEMIT – 20.02.1948
Banda Stern vodhi një automjet të Ushtrisë Britanike, e mbushi me eksploziv dhe e vendosi përballë Pallatit Al Salam në Jerusalem. Nga shpërthimi humbën jetën 14 palestinezë dhe 26 të tjerë u plagosën.
“• MASAKRA HAIFA – 20.02.1948 Paraushtarakët sionistë sulmuan lagjet palestineze
në Haifa me mortaja, duke vrarë 6 persona dhe duke plagosur 36. me eksploziv dhe duke vrarë më shumë se 30 familje. • MASAKRA E EBU KABIRIT – 31.3.1948 Paraushtarakët e Haganah kryen një sulm të armatosur kundër lagjes Abu Kabir në Jaffa. Ata shkatërruan shtëpi dhe vranë banorë që iknin nga shtëpitë e tyre për strehim. • MASAKRA E TRENIT KAIRO-HAIFA – 31.03.1948 Banda e Stern vendosi bomba në një tren Kajro-Haifa, duke vrarë 40 persona dhe plagosur 60. • MASAKRA E RAMLA- 01.03.1948
Paraushtarakët sionistë planifikuan dhe kryen këtë masakër në mars të vitit 1948 në një treg në qytetin Ramla, duke vrarë 25 civilë palestinezë.
• MASAKRA E JAFFA-s – 04/01/1948 Banda
e Stern hodhi një bombë në një shesh të mbushur me njerëz në Jaffa, duke vrarë 15 persona dhe duke plagosur 98
. vendosi një makinë plot me eksplozivë në Al-Saraya, afër Jaffa, duke shkatërruar gjithçka përreth saj, duke vrarë 30 palestinezë dhe duke plagosur shumë të tjerë. • MASAKRA E AYN AL-ZAYTOUN – 04/05/1948 Ayn al-Zaytoun ishte një fshat palestinez në periferi të Safed, popullsia e të cilit ishte 820 njerëz. Shkrimtari çifut, Netiva Ben-Yehuda, shkruan në librin e tij “Through the Ropes Binding” për masakrën e Ayn al-Zaitoun: “Më 3 ose 4 të vitit 1948, rreth 39 të burgosur të lidhur u pushkatuan”.
“• MASAKRA E DEIR YASSIN – 04/09/1948
Një grup prej 120 paraushtarakësh sionistë nga Irgun Zvai Leumi (Irgun) dhe Lochamei Herut Yisrael (Lehi ose Banda Stern) sulmuan fshatin Deir Yassin, të shoqëruar nga tanke.
Rreth 100-120 banorë të saj, kryesisht gra e fëmijë, u masakruan. Fshati ishte një qytet palestinez me rreth 750 banorë, i vendosur në perëndim të Jeruzalemit. “Masakra” në fakt ndodhi në tre faza të dallueshme.
Në mbrëmjen e 9 prillit, udhëheqësi Irgun e ekzagjeroi publikisht numrin e të vdekurve për të terrorizuar arabët në Palestinë. Ishte afër fundit të Mandatit Britanik dhe lufta arabo-hebreje po përshkallëzohej. Shifra 254 është pothuajse me siguri një ekzagjerim, por nuk është një ekzagjerim arab.
Konsideratat e tyre ishin të natyrës ekonomike, por ndërsa diskutoheshin planet e sulmit, ata debatuan nëse do të masakroheshin të gjithë fshatarët apo vetëm meshkujt dhe të gjithë kundërshtarët e tjerë. Qëllimi ishte të trembeshin banorët arabë të Palestinës dhe të hakmerreshin për sulmet dhe mizoritë e kryera kundër forcave të mëparshme hebreje. Një urdhër nga Komandanti i Përgjithshëm i Irgun, Menachem Begin, thuhet se u tha atyre të respektonin Konventën e Gjenevës. Është e paqartë nëse ky urdhër është marrë seriozisht apo është injoruar. Është e qartë se mbrëmjen para sulmit disa po flisnin për shkaktimin e viktimave të mëdha për të dërguar një mesazh frike për arabët e Palestinës.
• MASAKRA NASIR EL-DIN – 13.04.1948
Një grup i maskuar, i përbërë nga forcat Irgun dhe Stern Gang, depërtoi në fshatin Nasir al-Din, duke hapur zjarr mbi banorët e tij dhe duke vrarë 50 njerëz. Një ditë më parë, Nasir al-Din dhe Al-Shejh Kadumi ishin sulmuar dhe 12 persona ishin vrarë.
• MASAKRA E QALUNYA – 14.04.1948
Një forcë nga grupi paraushtarak sionist Palmach bastisi Qalunya, bombardoi disa shtëpi dhe vrau 14 banorë të saj.
• MASAKRA E TIBERIAS – 19.04.1948
Paraushtarakët sionistë bombarduan një shtëpi në Tiberias, duke vrarë 14 banorë të saj.
• MASAKRA E HAIFA-s – 22.04.1948
Paraushtarakët sionistë sulmuan Haifën dhe pushtuan shtëpitë. rrugëve dhe ndërtesave publike, duke vrarë 50 palestinezë dhe duke plagosur 200. Banorët u befasuan, kështu që ata i çuan gratë dhe fëmijët e tyre në marinë për t’i zhvendosur në qytetin e Akka. Gjatë rrugës ata u sulmuan nga paraushtarakët sionistë të cilët vranë 100 civilë dhe plagosën 200.
• MASAKRA SAFED – 05/13/1948
Haganah masakroi afërsisht 70 të rinj nga Safed, por nuk ka detaje për këtë masakër.
• MASAKRA E ABU SHUSHËS – 14.05.1948
Paraushtarakët sionistë kryen një masakër të keqe në fshatin Abu Shusha, duke vrarë afërsisht 60 banorë të tij, duke përfshirë burra, gra, fëmijë dhe pleq. Masakra përfundoi me dëbimin e të gjithë fshatarëve nga shtëpitë e tyre, të cilat më pas u shkatërruan gradualisht.
• MASAKRA E BEIT DARAS – 21.05.1948
Një forcë sioniste e mbështetur nga tanke rrethoi fshatin Beit Daras dhe hapi zjarr mbi të. Banorët e fshatit, duke kuptuar tragjedinë e situatës, vendosën t’i rezistojnë zjarrit dhe të mbrojnë me çdo kusht shtëpitë e tyre, duke u bërë thirrje grave, fëmijëve dhe të moshuarve që të largohen nga fshati për të zvogëluar humbjet. Gratë, fëmijët dhe të moshuarit po shkonin drejt pjesës jugore të vendit, në periferi, ku u përleshën me sionistët, pavarësisht se ishin të pambrojtur. Shumë prej tyre u vranë dhe forcat i vunë zjarrin shumë shtëpive dhe bombarduan të tjera.
• MASAKRA E AL-TANTURA – 22.05.1948
Kjo masakër u krye nga batalioni i tretë i Brigadës Alexandroni dhe plani sionist ishte sulmi i fshatit nga dy anët, veriu dhe jugu. Njëra nga brigadat ka bllokuar rrugën, ndërsa një varkë ka bllokuar rrugën detare. Çdo njësi sulmuese kishte një udhërrëfyes nga vendbanimi i afërt i Zikhron Ya’akov, banorët e të cilit dinin rrugën e tyre rreth qytetit dhe udhëheqja e brigadës mbante një njësi rezervë për emergjencat. Al-Tantura nuk u përfshi në betejë me Haganah, por hodhi poshtë kushtet e tyre, kështu që sulmuesit i çuan burrat në varrezat e fshatit, i rreshtuan dhe vranë 200-250 prej tyre.
• MASAKRA HAIFA – 20.06.1948
78 palestinezë u vranë dhe 24 u plagosën nga një bombë e vendosur brenda një kuti perimesh në një treg perimesh në Haifa. Përgjegjës ishin paraushtarakët e Irgun dhe Lehi. • MASAKRA
E JERUSALEMIT – 01/07/1948 Paraushtarakët
e Irgun hodhën një bombë në portën Jaffa në Jerusalem, duke vrarë 18 civilë dhe duke plagosur 40 të tjerë. fshati Tabra Tulkarem dhe qëlluan mbi ta, duke vrarë 7 persona dhe duke plagosur 5. • MASAKRA E HAIFA – 28/12/1948 Paraushtarakët sionistë nga lagjja Al-Hadar, e vendosur në pjesën e sipërme të rrugës Al-Abbas në Haifa, u rrokullisën poshtë një fuçi plot me eksploziv, duke shkatërruar shtëpi dhe duke vrarë 20 qytetarë arabë dhe duke plagosur 50.
SHËNIM : Ndërmjet viteve 1939 dhe 1948 shteti i Izraelit nuk ekzistonte ende. Megjithatë, kishte tashmë banda të armatosura të sionistëve, të cilët filluan “spastrimin etnik” të Palestinës, të mbështetur nga ushtria angleze, të vendosura në Palestinë falë mandatit britanik. Kujtojmë se sionizmi është një ideologji POLITIKE, e teorizuar nga Theoror Herzl në 1897, e cila mbështet të drejtën e hebrenjve për të themeluar një shtet hebre, në Palestinë apo Ugandë./gazetaimpakt
