Nga Robert Inlakesh
Lëvizja sioniste pothuajse e ka humbur të gjithë mbështetjen publike në Perëndim. Tani ajo beson se mund të blejë rrugën e daljes nga ky problem. Kjo nuk është vetëm një pranimi i humbjes, por edhe strategjia më e keqe e imagjinueshme. Në gusht, kryeministri izraelit Benjamin Netanyahu pranoi publikisht se regjimi i tij po humbte luftën e informacionit, ndërsa u zotua se do të përpiqej ta ndryshonte këtë situatë. Si një kriminel lufte i shpallur në kërkim, me urdhër arresti nga Gjykata Ndërkombëtare Penale, Netanyahu është personi i fundit që do të pranonte arsyet e vërteta pas kësaj, duke fajësuar humbjen në luftën e informacionit te “botët” (llogaritë e automatizuara).
Sipas të gjitha sondazheve autoritative në Shtetet e Bashkuara, Izraeli ka humbur mbështetjen e demokratëve, të pavarurve dhe të republikanëve të rinj nën moshën 30 vjeç. Ndërsa votuesit e Partisë Demokrate janë humbur tërësisht, fokusi kryesor i përpjekjeve propagandistike izraelite është përqendruar te republikanët konservatorë.
Më herët këtë vit, Ministria e Jashtme izraelite nisi një fushatë për të financuar një organizatë radikale sioniste, me qëllimin që deri në fund të vitit të sillte mbi 550 aktivistë të djathtë në udhëtime drejt Palestinës së pushtuar.
Ndërkohë, Benjamin Netanyahu nisi një turne në podcast-e të njohura të së djathtës, duke filluar me “Nelk Boys”. Të gjitha paraqitjet e tij, përfshirë edhe ato në media të mëdha korporatave, u karakterizuan nga pyetje të lehta dhe miqësore. Në podcast-in e “Nelk Boys”, pyetja më “sfiduese” që iu drejtua ishte nëse “McDonald’s apo Burger King” kishte hamburgerët më të mirë.
Në fund, podcasterët e krahut të djathtë si Patrick Bet-David dhe të tjerë u përpoqën ta paraqisnin ftesën për kryeministrin izraelit si një veprim “kundër rrymës” dhe “i guximshëm”. Por kjo u kthye në bumerang, pasi ata u ekspozuan si gazetarë që bënin intervista edhe më të buta sesa ato që Netanyahu merr në CNN. Madje, ai u sfidua më pak në këto podcast-e të financuara mirë sesa në “Newsmax” apo “Fox News”.
Pastaj erdhi muaji shtator, kur Netanyahu iu drejtua Asamblesë së Përgjithshme të Kombeve të Bashkuara (UNGA) përpara një salle pothuajse bosh, duke u dukur i dobët dhe i izoluar, teksa ankohej për humbjen e mbështetjes që kishte pësuar. Pas konferencës së përbashkët me presidentin amerikan Donald Trump, ku shpallën një marrëveshje dorëzimi të cilën e quajtën “plan paqeje”, kryeministri izraelit u takua me një sërë ndikuesish të rrjeteve sociale.
Konferenca për rrjetet sociale u filmua, gjë që përbën një tjetër gabim të madh në përpjekjet propagandistike të tij, pasi Netanyahu foli publikisht për “betejën” për të propaganduar opinionin publik amerikan si një front lufte, duke shpallur hapur strategjinë e tij për të manipuluar publikun. Ai theksoi gjithashtu se kapja e audiencave në TikTok dhe X (dikur Twitter) ishte me rëndësi jetike.
Një nga problemet kryesore me të cilat përballet kryeministri izraelit është se ai e shpall paraprakisht mashtrimin e tij dhe beson se kjo, megjithatë, do të jetë një strategji fituese. TikTok-u u detyrua nga qeveria amerikane të kalojë në pronësi të re, gjë që ka ngjallur shqetësim te përdoruesit për shkak të përfshirjes së donatorëve sionistë.
Megjithatë, TikTok prej kohësh ka censuruar përmbajtjet pro-palestineze, duke fshirë llogari dhe duke i vendosur ato në “shadow ban”. Edhe unë vetë e përjetova këtë disa muaj pas fillimit të gjenocidit në Gaza. Dikur, postimet e mia merrnin qindra mijëra shikime brenda pak ditësh, të paktën dhjetëra mijëra. Papritur, postimet mezi arrinin disa qindra shikime, dhe as unë, as të tjerët që përjetonin të njëjtën censurë, nuk mund të bënim asgjë.
Në korrik, TikTok punësoi Erica Mindel, një ish-ushtare izraelite dhe ish-punonjëse e ADL-së (Anti-Defamation League), si “Carin e re të Censurës së Gjuhës së Urrejtjes”. Edhe Meta (kompania mëmë e Facebook dhe Instagram) është një tjetër platformë ku është zbuluar censurë aktive ndaj palestinezëve. Personalisht, më janë fshirë faqet e mia në Instagram dhe YouTube. Madje edhe llogaria ime në Gmail u hoq plotësisht kohët e fundit. Ankesat e mia të përsëritura nuk morën asnjë përgjigje, dhe në YouTube nuk kisha asnjë paralajmërim për shkelje të rregullave të komunitetit — e gjitha kjo ka ndodhur që nga 7 tetori 2023.
Pavarësisht gjithë kësaj, edhe pse ndikimi izraelit është i qartë në këto platforma të mëdha sociale, izraelitët nuk kanë kuptuar se paraja nuk mund të fshijë atë që bota ka parë. Ata mund të vazhdojnë të mbyllin llogari dhe të censurojnë gazetarë, komentatorë apo edhe njerëz të zakonshëm për atë që postojnë, por ata që e përjetojnë këtë nuk do ta harrojnë kurrë.
Për më tepër, pagesa e influencerëve me 7,000 dollarë për çdo postim pro-izraelit që bëjnë — siç u zbulua së fundmi nga Wikileaks — nuk do të arrijë të mposhtë indinjatën e madhe publike kundër gjenocidit.
Dështimi i Izraelit për ta bindur botën në gënjeshtrat e tij qëndron në arrogancën e sionistëve. Ata besojnë gabimisht se mund t’i blejnë dhe t’i frikësojnë të gjithë, ashtu siç bëjnë me politikanët tanë në botën perëndimore. Dallimi është se këta politikanë janë propagandistë profesionistë që e sigurojnë jetesën e tyre përmes gënjeshtrave, duke marrë para nga kushdo që i paguan, për sa kohë që ata mbeten në pushtet.
Megjithatë, edhe mbështetja te këta politikanë pa shtyllë kurrizore është një strategji afatshkurtër. Pavarësisht deklaratave të tyre publike në mbështetje të projektit sionist, këta janë lloj njerëzish që, kur t’u vijë momenti, do të shtiren sikur nuk e kanë mbështetur kurrë luftën agresive të Izraelit — vetëm për të ndryshuar qëndrimin e tyre dhe për të shpëtuar karrierat e veta.
Ose, përndryshe, këta politikanë bosh, të etur për para, do të përjashtohen nga posti përmes votës, ashtu siç duket se po ndodh tashmë. Merrni si shembull ngritjen e Zohran Mamdanit, i cili fitoi garën paraprake për Kryetar Bashkie të Nju Jorkut, kryesisht falë qëndrimeve të tij pro-palestineze. Shumë politikanë të tjerë demokratë po ngrihen tani për të sfiduar kundërshtarët e mbështetur nga AIPAC.
Të gjitha këto dekada dhe miliardat e dollarëve të shpenzuara nga lobet sioniste në propagandë, “think-tank”-e dhe në blerjen e politikanëve, po shkatërrohen me shpejtësi — falë vetë makinës vrastare izraelite që po e ekspozon veten. Edhe pse republikanët më të moshuar në SHBA mund të mbeten ende pro-izraelitë, kjo po ndryshon gradualisht. Pikërisht për këtë arsye, propagandistët pro-izraelitë po përpiqen me dëshpërim të nxisin urrejtjen kundër myslimanëve dhe të lidhin mbështetjen për sionizmin me luftën e vazhdueshme kulturore midis së djathtës dhe së majtës.
Asnjë nga këto taktika nuk do të funksionojë. Mbështetja për Izraelin në Perëndim po mbetet vetëm në duart e ekstremistëve anti-myslimanë — njerëz të mbushur me urrejtje ndaj një feje që gjysma e tyre nuk do të dinin as ta shkruanin saktë. Figura si Tommy Robinson në Mbretërinë e Bashkuar mund të udhëheqin turma me mijëra njerëz, por mbështetja për këta lloj individësh përçarës nuk është e gjerë.
Kështu, Izraelitët kanë mbetur tashmë me një grup të vogël ekstremistësh anti-emigrantë, anti-myslimanë dhe një publik më të moshuar konservator. Ironikisht, kjo është e njëjta kategori njerëzish që dikur do ta kishin drejtuar të njëjtën urrejtje kundër hebrenjve evropianë — përveçse në këtë kapitull të historisë, ata kanë zgjedhur ta drejtojnë atë kundër myslimanëve. Pavarësisht se çfarë bëjnë dhe sa shumë para përpiqen të hedhin për të manipuluar opinionin publik perëndimor, ata tashmë janë zbuluar. Me kalimin e kohës, do të humbasin edhe më shumë mbështetje, dhe në të ardhmen, madje edhe disa nga aleatët e tyre më të ngushtë do të dëshmojnë kundër tyre./gazetaimpakt/english.almayadeen
