Nga Shabbir Rizvi
Prej gati tre javësh, vlerat që shoqëria perëndimore pretendon të mbrojë janë në gjyq. Që nga nisja e operacionit Stuhia Al Aksa të udhëhequr nga Hamasi (i njohur gjithashtu si Stuhia Al-Aksa) më 7 tetor, bota ka parë të ashtuquajturat vlera të Evropës dhe Amerikës së Veriut të vënë në provë. Vetë vendet që mbrojnë idetë abstrakte si “liria e fjalës” dhe “liria e shtypit” tani, nën presionin e lobit sionist, si dhe të skifterëve të politikës së jashtme amerikane, kanë kontraktuar mbështetjen e tyre për këto të shenjta (gjoja për ta) vlerat.
Thuhet se “Palestina është testi i lakmusit” se ku çdo person, institucion apo shtet qëndron në anën e drejtësisë. Nëse është kështu, atëherë le të shqyrtojmë orientimin e shteteve perëndimore drejt Palestinës. Merrni rastin e Gjermanisë, e cila javët e fundit ka lëvizur në mënyrë histerike për të ndaluar plotësisht demonstratat pro-palestineze, duke i njollosur ato si tubime “anti-semite”.
Vendi i Evropës Perëndimore, i cili ka sanksionuar të drejtën për t’u mbledhur në Kushtetutën e tij që nga mesi i shekullit të 20-të, ka goditur me dhunë aktivistët palestinezë dhe madje ka ndaluar grupin pro-palestinez Samidoun, i cili bën punë avokuese për të burgosurit palestinezë. Në lëvizje të tjera skandaloze, zyrtarët e arsimit të Berlinit po konsiderojnë ndalimin e studentëve që të veshin veshjen palestineze apo edhe të vendosin ngjitëse “Palestina e lirë”.
Merrni rastin e Francës, e cila është e njohur për politikat e saj diskriminuese kundër muslimanëve. Ministri i Brendshëm francez, Gerald Darmanin, ka shpallur ndalimin e plotë të të gjitha protestave të lidhura me Palestinën. “Demonstratat pro-palestineze duhet të ndalohen sepse ato ka të ngjarë të shkaktojnë shqetësime në rendin publik”, tha ministri javën e kaluar, duke paralajmëruar arrestime.
Përveç kësaj, ata që qëndrojnë në solidaritet me kauzën palestineze duke veshur një shall (për shembull) thuhet gjithashtu se ndalohen, merren në pyetje dhe gjobiten. Përsëri, ata ia atribuojnë atë antisemitizmit. Përkatësisht, ky është i njëjti vend që ka vendosur një ndalim të hixhabit dhe në mënyrë rutinore tallet me figurat dhe shenjtëritë islame në gazeta dhe karikatura.
Tani merrni rastin e Mbretërisë së Bashkuar, ku qeveria e Rishi Sunak ka dalë hapur në mbështetje të fushatës gjenocidale të regjimit izraelit në Rripin e Gazës të rrethuar. Ndonëse nuk ishte aq e ashpër ndaj demonstruesve sa Franca dhe Gjermania, Sekretarja e Brendshme e Mbretërisë së Bashkuar Suella Braverman këmbënguli se valëvitja e flamurit palestinez mund të ishte nxitje e racizmit ose dhunës.
Në një letër drejtuar policisë, ajo tha se “sjelljet që janë legjitime në disa rrethana, për shembull, valëvitja e një flamuri palestinez, mund të mos jenë legjitime, si për shembull kur synohet të lavdërojë aktet e terrorizmit”.Në të njëjtën kohë, kryeministri Sunak kërkoi që të gjitha ndërtesat shtetërore të shfaqin flamurin izraelit.
Ky nocion kap në mënyrë të përsosur thelbin e situatës hipokrite brenda Perëndimit.
Ekziston një kontradiktë e drejtpërdrejtë midis të ashtuquajturave vlera primare të Perëndimit, d.m.th. “Liria e Fjalës” dhe objektivave të saj imperialiste dhe të drejtpërdrejta raciste.
Liria e fjalës, e medias dhe e tubimit lejohet vetëm për sa kohë që nuk ndërhyn në shtetin e unifikuar dhe direktivat lobiste për të mbështetur, për shembull, gjenocidin izraelit të palestinezëve.
Kujtojmë se më pak se gjashtë muaj më parë, vendet evropiane si Holanda, Suedia dhe Danimarka lejuan përdhosjen e Kuranit të Shenjtë.
Pavarësisht dënimit të unifikuar nga bota myslimane dhe përpjekjeve për ta ndaluar atë duke e kategorizuar saktë si raciste dhe islamofobike, vendet lejuan që përdhosja të vazhdonte herë pas here.
Kur qytetarët brenda këtyre vendeve do të ndërhynin për ta ndalur atë, ata arrestohen në vend të vetë përdhosjes.
Kurani është teksti i shenjtë për të gjithë muslimanët. Asgjë nuk e tejkalon atë. Pra, djegia e tij sigurisht që po nxit urrejtje dhe dhunë ndaj muslimanëve, veçanërisht në rajonet ku krimet islamofobike të urrejtjes janë në rritje.
Megjithatë, nuk pati thirrje zyrtare për ta dënuar atë. Politikanët e BE-së bënë një sy qorr dhe ngritën supet, duke dhënë pothuajse asnjë dënim thelbësor dhe në vend të kësaj thirrën “shprehjen e lirë” dhe “demonstrimin e lirë”.
U desh një përpjekje e unifikuar nga disa vende me shumicë myslimane që përdhosja të kapej nga mediat kryesore. Këshilli i Kombeve të Bashkuara për të Drejtat e Njeriut duhej të miratonte një rezolutë për ta dënuar atë në korrik.
Hipokrizia është zbuluar. Fyerja e dy miliardë muslimanëve mbrohet nga vlerat dhe shtetet perëndimore. Fyerja e projektit politik kolonial të Perëndimit me vetë pëshpëritjen e fjalës “Palestinë” mjafton që disa zyrtarë t’ju njollosin si antisemit. Është një shtypje flagrante dhe nuk është as kategorikisht e saktë: sipas përkufizimit, sionizmi, ideologjia politike e projektit kolonial izraelit, nuk është judaizëm.
Nëse vlerat janë të qëndrueshme, atëherë shoqëria perëndimore nuk mund ta ketë atë në të dyja mënyrat. Nëse shtetet amerikane dhe evropiane mund të godasin ekuivalencat e rreme të antisemitizmit, atëherë ata duhet të ndjekin penalisht ata që në të vërtetë përdhosin Kuranin në vend që t’i mbrojnë ata.
Por edhe këtu, argumenti është i detyruar në një kuti të pasaktë. Sepse vetë kauza palestineze është një kauzë njerëzore. Mbi një milion banorë të Gazës përballen me spastrim etnik dhe gjenocid. Shprehja e mbështetjes për gjendjen e tyre nuk mund të dënohet sepse nuk është një çështje fetare. Është një çështje sociale dhe politike.
Pra, ndërsa përdhosja e Kuranit është një krim i vërtetë urrejtjeje pasi ai synon një fe të tërë, një thirrje për solidaritet me Palestinën nuk mund të jetë kategorikisht e tillë, pasi bën thirrje për drejtësi kundër një subjekti politik. Dhe këtu qëndron e vërteta e gjithë kësaj. Prandaj, mekanizmat e Perëndimit janë vetëm për zbatimin e qëllimeve të veta politike me koston e vetë humanizmit të të tjerëve.
Pavarësisht kërcënimeve të shtypjes dhe goditjes së shtetit, kauza palestineze ka mbetur ende e fortë. Në Francë, Gjermani dhe Britani të Madhe, protestat dhe mitingjet vazhdojnë, megjithëse ato janë nën mbikëqyrje të rëndë të policisë. Çdo ditë që kalon, thirrja për drejtësi në Palestinë rritet, madje edhe në Perëndim, të dhënat sioniste shkatërrohet. E vërteta nuk mund të bëhet e paligjshme, vetëm barbaria mundet.
Në të ardhmen e afërt do të shohim më shumë shtypje të solidaritetit palestinez. Në të njëjtën kohë, islamofobia e shfrenuar do të rritet, siç ndodh gjithmonë kur mediat dhe zyrtarët perëndimor fillojnë të dënojnë palestinezët për të drejtën e tyre ligjore për të rezistuar.Megjithatë, miliona njerëz që marshojnë në rrugë për një Palestinë të lirë do të jenë në fund të fundit ata që do të shkruajnë historinë. Kontradiktat hipokrite të Perëndimit dhe aparaturave të tij po shkaktojnë krizë pas krize dhe padyshim do të jenë zhbërja e saj./Gazetaimpakt/presstv
