Premtimi i muslimanëve për muslimanët përmes Hagia Sophia

Nga: Yasin Aktay

Xhamia e Madhe Aja Sofia, u rihap për adhurim për muslimanët, pas një ndërhyrje 86-vjeçare, me lutjet e së Premtes dhe një grumbullim të jashtëzakonshëm. Sheshet e mbushura me njerëz nga Turqia dhe nga e gjithë bota me shumë gëzim ishin dëshmitarë të një dite historike. Nuk ishte Aja Sofia ajo që u çlirua pas 86 vitesh skllavërimi por grumbullime si kjo që ishin të ndaluar t’i bashkoheshin me të. Kështu, Aja  Sofia, të cilës ky grumbullim u përpoq të përqafohej me dëshirë të madhe, dukej, në të gjithë solemnitetin, qetësinë dhe dëshminë e saj, të përshëndeste me të njëjtën dëshirë ata që erdhën.

Me sa breza barazohen 86 vjet?

Nuk është një kohë shumë e gjatë në historinë njerëzore; konsiderohet një periudhë shumë e shkurtër kohore edhe për moshën e Aja Sofisë. Sidoqoftë, për shekullin e kaluar, ka qenë koha e një vuajtjeje për llogari të këtij kombi, i cili çdo ditë ndjehej sa një shekull dhe një vuajtje që haset nga e gjithë bota islamike. Eshtë sikur të gjithë peshën e kësaj vuajtje të gjatë rëndonte mbi gjoksin e vjetër, por të guximshëm të Aja Sofia. Por Aja Sofia e mbante këtë barrë me durim dhe rezistencë. Për vite të tëra, ajo toleronte indiferencën, mosrespektimin e atyre që nuk e njohin atë, turistët që nuk e morën parasysh statusin e saj si një vend adhurimi dhe e shëtitnin sikur të ishte e vdekur, si një objekt i së kaluarës.

Ndoshta nuk ishte ky rasti për çdo vizitor, por për shumicën e udhëtarëve, Aja Sophia ishte një vend i vdekur i adhurimit, një vend adhurimi, funksioni i të cilës ishte mbyllur, një vend adhurimi që u varros i gjallë në histori. Megjithatë, Aja Sofia u ndërtua që njerëzit të adhuronin Zotin dhe të kujtonin Allahun brenda saj. Përsosmëria dhe liria e ekzistencës së saj mund të ishin të mundshme kur bashkohej me xhematin e saj, dhe sigurisht fakti që u varros e gjallë nuk mund të përshtatej në asnjë histori.

Ka shumë Turq dhe muslimanë duhet t’i thonë botës përmes vendimit të Aja Sophia, por disa nga ato që duhet të thuhen do të adresohen së pari në të ashtuquajturën botë muslimane.

Muslimanët në të gjithë botën morën lajmin për rihapjen e Aja Sofisë për adhurim nga muslimanët me shumë ngacmim, sepse e dinë shumë mirë se çfarë nënkupton ky hap. Nëse Aja Sofia është hapur për adhurim ndaj Zotit, atëherë kjo do të thotë se rruga për në Jeruzalem dhe liria e Masjid Al Aksas po hapet gjithashtu. Ky hap nënkupton fundin e periudhe të errët për myslimanët në mbarë botën. Rihapja e Aja Sofisë për të adhuruar, rivendosja e statusit të saj si xhami jo vetëm që mbretëron zjarrin e shpresës për muslimanët, por të gjithë ata që janë të shtypur, viktimizuar, vuajnë dhe shfrytëzuar.

Në këtë gjendje, Aja Sofia tingëllon thirrjen për lutje jo vetëm për jo-muslimanët, por kryesisht për të gjithë muslimanët që të mblidhen së bashku, të zgjohen dhe të qëndrojnë për lutje.

Fatkeqësisht, para se të mos i thoshin asgjë botës, sot, vetë muslimanët janë në gjendje të vështirë. Veshët dhe zemrat e muslimanëve nuk janë aq të pranueshëm për kauzën ose thirrjen e Islamit, i cili u shfaq si mëshirë për botët. Prandaj, mesazhi që bota islame duhet t’i japë botës përmes Aja Sofisë së pari duhet të kuptohet, përqafohet dhe vihet në praktikë nga vetë muslimanët, me fjalë të tjera, ata që do të mbajnë mesazhin.

Megjithatë, bota islame aktualisht është shumë larg nga fryma e Aja Sofias. Përkundër Islamit, i cili mbështet të drejtat e njeriut mbi të gjitha të drejtat e tjera, shumica e shkeljeve të të drejtave të njeriut shihen në vendet islamike. Tek ata nuk kanë mbetur asgjë nga nderi, mirësia dhe ndjeshmëria e një profeti që thotë: “Ai që fle i ngopur ndërsa fqinji i tij është i uritur, nuk është besimtar i vërtetë”. Mbetjet e ushqimit nga tabelat e administratorëve dhe të pasurve të vendeve të caktuara islame që zotërojnë pasurinë e botës me burimet natyrore që u janë dhuruar nga Zoti dhe hedhur në plehra janë të mjaftueshme për të ushqyer njerëzit e uritur në një kontinent të tërë. Megjithatë, ata as nuk ndalojnë ekstravagancën e tyre dhe as shfaqin ndonjë ndjeshmëri ndaj njerëzve të uritur të botës.

Liria e fesë, besimit, ideologjisë dhe shprehjes, e cila është simbolizuar në praninë e Aja Sophia, nuk tregon asgjë për vendet udhëheqëse islamike. Sot, studiuesit islamikë, inteligjentët mbahen në mënyrë arbitrare në burgje në vendet kryesore islamike si Egjipti, Emiratet e Bashkuara Arabe dhe Arabia Saudite. Ata përballen me akuza për shkelje të ligjve ose përndryshe, jeta e tyre shkatërrohet përmes shfaqjes së provave. Jeta e njeriut nuk ka asnjë vlerë.

Kuptimi i tanishëm mbizotërues është ai i epokës së injorancës, me ata që kanë bërë vjedhjen e pushtetit dhe sekuestrojnë pronat, autoritetet dhe dinjitetin e të tjerëve. Ekuivalenti politik i këtij kuptimi pro-grabitës sot është puthizmi. Goditjet e befasishme kundër popujve arabë, të cilët morën masa për të arritur pranverën në kërkim të lirive, nderit dhe jetesës së tyre, tani përbëjnë vizionin administrativ në një numër të konsiderueshëm të vendeve islamike.

A mund të dëgjohet thirrja për lutje që bën jehonë nga minaret e Aja Sofisë përmes këtij vizioni?

Kështu, ndërsa e gjithë bota muslimane e kupton rihapjen e Xhamisë Aja Sofisë për lutjet i përshkojë zemrën, mendjen dhe shpirtin e tyre, një deklaratë e çuditshme erdhi nga Myftiu i Egjiptit Shawqi Allam: “Kishat dhe xhamitë duhet të ruhen në të gjithë botën, siç ka qenë rasti gjatë tërë historisë së Egjiptit. Rikthimi i Aja Sofias në një xhami është i palejueshëm”.

Ndjeshmëria e shfaqur nga një vend që kohët e fundit i ktheu mijëra njerëz të gjallë në kufoma në lidhje me shndërrimin e kishave në xhami është shumë prekëse.

Në fakt, të gjitha segmentet që shkaktuan kaos të plotë në botën islame me grushtet dhe komplotet e tyre shfaqën këtë qëndrim të pacipë në lidhje me këtë çështje. Sigurisht, nuk ka përdorim që sot tregon faktin se Aja Sofia nuk u shndërrua në xhami nga një kishë, por përkundrazi u kthye në një xhami nga një muze, ose që Aja Sofia u mor nga Sulltan Mehmet Pushtuesi 567 vjet më parë si pronën personale të mbretit bizantin, dhe se ishte në gjendje të rrënuar, dhe Sulltan Mehmeti e riparoi, madje gati sa nuk u rindërtua nga e para.

Mesazhi ynë për ata dhe gjithë botën muslimane është që ata të dëgjojnë thirrjen për lutje që ngrihet nga Aa Sofia dhe të mos injorojnë tingullin që do t’i ringjallë.

Nuk ka kuptim të ktheheni në xhahila (injorantë)  pasi të besoni, pas pushtimit të Mekës, dhe këtu gjithashtu do të gjeni mesazhin e Aja Sofias. /GazetaImpakt// yenisafak/

NDANI KËTË POSTIM

Mund tju interesojne