Nga Gezim Katuci
Përfaqësuesit e Perandorisë: mercenarët uzbekë të Aleppos dhe vendeve të tjera nder ta dhe shqiptare.
Në Aleppo, jehona e zërave të huaj tradhton kapitullin e fundit të luftës së pamëshirshme të perandorisë. Mercenarët që flasin uzbekisht, nën flamurin e Hay’at Tahrir al-Sham (HTS), kanë depërtuar në Sirinë perëndimore, jo për të çliruar, por për të destabilizuar. Ata nuk janë rebelë. Ata janë terroristë të punësuar, pengje të agjencive si CIA, MI6 dhe Mossad, që operojnë një front tjetër në luftën e përfaqësuesve perandorak. Vetëm gjuha e tyre, uzbekishtja, jo arabishtja, ekspozon farsën e të ashtuquajturës “rezistencë” të tyre.
Nuk është vetëm Siria. Është perandoria në tërbim, e dëshpëruar për të ndryshuar vargun e saj të humbjeve në Luftën e Tretë Botërore virtuale që po shpaloset para syve tanë. Në Ukrainë, Rusia po përfundon poshtërimin e NATO-s, duke çmontuar sistematikisht strategjitë e saj ushtarake dhe ekonomike. Fronti ukrainas është më shumë se një fushë beteje, është një varrezë për ambiciet perëndimore. Por ndërsa NATO po mposhtet në Ukrainë, perandoria e kthen zemërimin e saj përsëri në Siri, një komb që, me mbështetjen e palëkundur të Rusisë, ka mundur një herë më parë aparatin terrorist të Perëndimit.
Koha nuk është rastësi. Izraeli, zbatuesi i paepur i perandorisë, ka shkelur armëpushimin e brishtë me Hezbollahun, duke rindezur tensionet në të gjithë rajonin. Dhe tani, në Aleppo, shfaqen mercenarët e HTS, të dërguar për të hapur një tjetër front të kaosit. Kjo është strategjia e perandorisë: kur konfrontimi i drejtpërdrejtë dështon, ajo dërgon përfaqësuesit e saj, terroristë të paguar, që të vërshojnë kombet sovrane të gjakderdhjes për të zgjatur vuajtjet e tyre.
Pastaj është Erdogani. Të pavendosurit e përjetshëm, që pengojnë ambiciet e NATO-s dhe premtimet e saj për të respektuar integritetin territorial të Sirisë. Është koha që ai të zgjedhë: a do të qëndrojë Turqia me Rusinë dhe Sirinë për të siguruar të ardhmen e rajonit, apo Erdogan do të vazhdojë të mundësojë mercenarët që e kërcënojnë atë? Ai nuk mund t’u shërbejë dy zotërinjve dhe ambiciet e tij neo-osmane po pakësohen.
Dëshpërimi i perandorisë është i dukshëm. Në pamundësi për të frymëzuar një rebelim të vërtetë vendas, ai importon mercenarë, që flasin gjuhë të huaja në vende për të cilat ata nuk kanë të drejtë, besnikëria e të cilëve blihet nga agjencitë e inteligjencës perëndimore. Kjo nuk është një luftë për liri; është një model biznesi kaos, i eksportuar nga CIA, MI6 dhe Mossad, i krijuar për të copëtuar kombet që sfidojnë hegjemoninë e tyre.
Por Siria dhe aleatët e saj i kanë parë të gjitha këto më parë. Me Rusinë, Iranin dhe Hezbollahun në anën e saj, Damasku do të mbajë linjën. Alepo është më shumë se një qytet; është një simbol i rezistencës, një vijë e parë në luftën globale kundër terrorit dhe tiranisë perandorake.
Ndërsa Rusia mbyll kapitullin e NATO-s në Ukrainë, ajo qëndron krah për krah me Sirinë kundër kësaj vale të re të agresionit perëndimor. Perandoria mund të dërgojë përfaqësuesit e saj, por epoka e saj e dominimit po zbehet. Alepo do të rezistojë. Siria do të rezistojë. Dhe triumfet e Rusisë do të jehojnë përtej fushëbetejës, ndërsa bota multipolare vazhdon ngritjen e saj nga rrënojat e perandorisë.
Në video janë terroristet e Al nusras që shkelin flamurin e Palestinës.
