Sulmi i NATO-s ndaj Kaliningradit mund të shkaktojë sulmin bërthamor të Rusisë

Nga: Mikhail Khodarenok

Një sulm i NATO-s në Kaliningrad, në perëndim të Rusisë, një skenar që spekulohet në media kohët e fundit do të çonte në një apokalips bërthamor që  prek edhe vendet që nuk përfshihen në një konflikt të mundshëm.

Mediat ndërkombëtare kohët e fundit kanë bërë botime të rregullta se si Kaliningrad qendra ruse në Evropë mund të “kapet”.

Publikime të tilla u shërbejnë interesave të grupit ushtarak dhe industrial të anëtarëve të NATO-s, sipas guvernatorit të Kaliningradit Anton Alikhanov.

“Vendet fqinje ëndërrojnë të presin personel ushtarak sepse gjithçka ka të bëjë me paratë. Tani, për të qenë i sinqertë, Kaliningrad po ndërton vetëm infrastrukturën e tij të mbrojtjes në përgjigje të rritjes së aftësive sulmuese në Balltik, Poloni dhe më tej. Nuk bëhet fjalë për një ‘sulm’, këto janë thjesht masa mbrojtëse reaktive,” tha ai për RIA Novosti.

Në fillim të këtij viti, Gjenerali Jeffrey Lee Harrigian, Komandant i Forcave Ajrore të SHBA në Evropë dhe Afrikë, tha se Pentagoni kishte hartuar një plan për të rrëzuar sistemin e mbrojtjes ajrore të Rajonit të Kaliningradit në rast të “agresionit” të Rusisë.

“Ne stërvitemi për atë. Ne mendojmë rreth këtyre planeve gjatë gjithë kohës, dhe … nëse kjo do të realizohet ndonjëherë, ne do të jemi të gatshëm për t’i ekzekutuar”, tha ai siç citohet nga Breaking Defense.

Richard D. Hooker, anëtarë i lartë në fondacionin Jamestown me seli në SHBA, ofroi skenarin e tij të një konflikti të mundshëm midis Rusisë dhe aleancës në Balltik. Rusia do të humbiste përfundimisht Rajonin e Kaliningradit, deklaroi ai.

Sipas Eastday.com të Kinës, NATO mund të kapë ekskluzivitetin rus brenda dy ditësh.

Le të fillojmë me komentin e Gjeneralit Harrigian. Para së gjithash, nuk ka ndonjë informacion nga inteligjenca që trupat ruse janë duke u përgatitur për një sulm në Kaliningrad, dhe Komanda e Forcave të Bashkuara aleate është plotësisht i vetëdijshëm për këtë. Do të thotë që nuk ka shenja të vendosjes strategjike dhe operative të pasurive në rajon.

Aktivitetet e ushtrisë ruse në Kaliningrad nuk janë në asnjë mënyrë përtej atyre karakteristike të kohës së paqes. NATO nuk ka ndonjë raport inteligjence që sugjeron që trupat ruse janë zhvendosur në pozicionin e kohës së luftës ose se ka pasur ndonjë vendosje operative në këtë arenë ose ndonjë lëvizje të rëndësishme strategjike të forcave ose përqendrim të rezervave strategjike me përparësi të lartë.

Nuk ka absolutisht asnjë shenjë që raketat, artileritë ose njësitë elektronike të mbështetjes së luftës janë zhvendosur në pozicione të përcaktuara në Rajonin Kaliningrad dhe janë bërë gati për sulme apo luftime.

Asnjë trupë nuk është dërguar të qëndrojë gati në zonat operative të vendosjes. Asnjë avion nuk është zhvendosur në ndonjë prej fushave të aeroportit kufitar. Në fakt, Rusia thjesht nuk ka asete të mjaftueshme në këtë stacion për të filluar një ofensivë, dhe çdo ekspert i NATO-s në planifikimin operacional dhe strategjik e di këtë.

Sa i përket planit të Pentagonit për të rrëzuar sistemin e mbrojtjes ajrore në Kaliningrad në rast të “agresionit” rus, ky është vetëm një nga shumë objektivat operacionalë, apo edhe një pjesë e tij, që planifikimi ushtarak duhet të parashikojë.

Nëse në të vërtetë NATO po punon në një operacion mbrojtës për të mbrojtur rajonet që kufizohen me ekskluzivitetin e Rusisë në Balltik, gjenerali duhet të paktën të hedhë dritë mbi përmbajtjen e këtij misioni. Ndër objektivat kryesore, aleanca duhet të vendosë trupat e saj dhe të përgatitet për mbrojtje, të prishë sulmin ajror të kundërshtarit, të bllokojë avancimin e grupeve të sulmit të forcave tokësore të Rusisë, të qëndrojë i gatshëm për të luftuar për të mbrojtur zonat e caktuara taktike, të kryejë sulme ajrore, të gjejë dhe shkatërrojë njësitë ajrore dhe sabotuese, si dhe garanton sigurinë e infrastrukturës së tij kritike. Ky supozohet të jetë një plan i madh dhe duket sikur gjenerali Harrigian i ka hedhur sytë e tij vetëm në rreth gjysëm faqe nga ai.

Sa i përket raportit të Richard D. Hooker, duket se ai (si dhe të tjerët) nuk arriti të kuptojë se një përballje hipotetike midis Rusisë dhe NATO-s nuk do të kufizohej vetëm në Rajonin e Kaliningradit.

Me armët konvencionale të NATO-s që tejkalojnë aftësitë e Rusisë (dhe në disa aspekte hendeku është i konsiderueshëm), është e sigurt të supozohet se Moska nuk do të qëndrojë indiferente, ndërsa forcat e saj janë shkatërruar. Ajo menjëherë do të përgjigjet duke përdorur të dyja armët bërthamore, taktike dhe strategjike.

Prandaj, komandantët ushtarakë dhe ekspertët perëndimorë janë thelbësisht të gabuar në mendimin e tyre se beteja për Kaliningrad do të mbetet një lloj aksioni lokal, pa asnjë lëvizje tjetër.

Padyshim, Rusia do të tregojë shpejt vendosmërinë e saj në përdorimin e armëve bërthamore. Dhe në këtë lloj lufte, Moska do të vepronte vendosmërisht, me përpikëmëri dhe saktësi të lartë. Me fjalë të tjera, sapo të ndodhnin të shtënat e para në rajonin e Kaliningradit, Rusia do të fillojë të përdorë të gjitha armët e shkatërrimit në masë, para së gjithash dhe më të rëndësishmet, armët strategjike bërthamore.

Sidoqoftë, është e qartë se çdo përdorim i armëve të shkatërrimit në masë do të kishte pasoja shkatërrimtare për luftëtarët dhe shtetet e tjera. Sulmet e para bërthamore do të sillnin viktima të jashtëzakonshme që do të shumëfishoheshin edhe për shkak të efekteve të dëmshme të faktorëve pas goditjes. Do të ishte e pamundur të vazhdohet çdo lloj luftimi i rregullt konvencional pas një shkëmbimi bërthamor.

Tani, disa vërejtje për mesazhin e postuar nga Eastday.com e Kinës. Ajo thotë se nëse NATO dhe Rusia shkojnë në luftë, blloku mund të kapë rajonin rus në një afat prej dy ditësh. Shokët tanë kinezë janë pak larg me afatin kohor të tyre. Operacioni në fakt nuk do të zgjaste shumë, dhe rezultati do të ishte shumë i ndryshëm. Rusisë do t’i duhej jo më shumë se 40-45 minuta për të filluar një grevë bërthamore, dhe pas kësaj ne do të ishim në gjendje të bënim vetëm një gjë; të diskutojmë mbi aspektet karakteristike të apokalipsit modern bërthamor.

Për ta përmbledhur, beteja për Kaliningrad në asnjë rrethanë nuk do të mbetet një konflikt ushtarak i izoluar. Ai do të bëhej vetëm një episod i një lufte bërthamore globale. Madje edhe vendet që nuk përfshihen në këtë konflikt do të kishin pasoja të jashtëzakonshme. Fatkeqësisht, këto janë efektet e përdorimit të armëve strategjike bërthamore.

Dhe të gjithë ekspertët dhe planifikuesit që hartojnë skenarë të një lufte të kufizuar në një rajon specifik rus duhet të mbajnë në mend këtë faktor të rëndësishëm./Gazetaimpakt/rt/

NDANI KËTË POSTIM

Mund tju interesojne