Nga: Mehmet Acet
Pas botimit në opinionin tim të së hënës, në të cilën diskutova ndikimet e tensioneve midis Turqisë dhe Francës në fusha të ndryshme, mora një mesazh intrigues nga një ish-zyrtar shtetëror.
Në mesazhin e tyre, ata prekën kritikën e çështjes së Mesdheut Lindor për Francën dhe thanë, “Në Dokumentin e Strategjisë së Sigurisë Kombëtare, Mesdheu Lindor është një përparësi për Francën. Ky është gjithashtu qëllimi kryesor i dërgimit të aeroplanmbajtëses të vetme që ata kanë”.
Ky person gjithashtu sugjeroi që Ankaraja të ndiqte diplomacinë e saj shtrënguese në çështjen e Mesdheut Lindor, e cila “i jep përparësi forcës ushtarake”, ajo gjithashtu duhet të forcojë njëkohësisht lidhjet me vendet e BE-së dhe NATO-s në mënyrë që të dobësojë “krijimin e aleancës” dhe lëvizjet e udhëhequra nga Franca.
DY DIPLOMACI SHTERNGUESE, DIPLOMACIA E DREJTPERDREJT
Kur hedhim një vështrim më të hollësishëm dhe më të kujdesshëm, ne jemi në gjendje të shohim që një politikë administrimi e përshtatshme për këtë sugjerim tashmë po shfaqet. Një politikë që, siç shprehet Presidenti Rexhep Tajip Erdogan, drejton kanalet e diplomacisë “shtrënguese” duke paraqitur vullnetin “për të kërkuar të drejtat e saj, me forcë nëse është e nevojshme, ndërsa nuk i ka sytë mbi të drejtat e tjetrit”, por gjithashtu “Verbalisht” përpiqet të mbrojë të drejtat e tij dhe ligjin përmes diplomacisë së drejtpërdrejtë.
A ekziston një politikë e tillë?
Po po.
Ne mund të vlerësojmë takimin me video-konferencë të Presidentit Erdogan javën e kaluar me Kancelaren gjermane Angela Merkel, takimet që ai zhvilloi me Sekretarin e Përgjithshëm të NATO-s Stoltenberg, komunikimin e tij me Presidentin e Këshillit Evropian Charles Michel brenda një konteksti të tillë.
Siç dihet, Samiti i Bashkimit Evropian do të mbahet në 24-25 Shtator dhe Franca po përpiqet ta bëjë Turqinë pikën kryesore të axhendës në këtë samit. Ministri i Jashtëm francez Le Drian disa ditë më parë bëri disa deklarata duke treguar se sa të sëmura janë synimet e vendit të tij në lidhje me Turqinë. Ministri francez tha në lidhje me Mesdheun Lindor, “U mbetet Turqve të tregojnë se kjo çështje mund të negociohet. Nëse ata mund ta bëjnë këtë, ne jemi në gjendje të zhvillojmë një cikël produktiv për të gjitha problemet në tryezë”.
Pas këtyre deklaratave, ai shkoi deri në pikëpamjet rreth sanksioneve të BE-së që synojnë Turqinë dhe shqiptoi këto deklarata kërcënuese:
“Ne kemi diskutuar të gjitha llojet e masave. Kjo do të jetë përparësia kryesore në Samitin 24-25 Shtator. Ne kemi mundësi. Ai, Erdogan, e di këtë”.
Kërcënimi i sanksionit është i kotë.Ky vendim do të shërbejë vetëm për të forcuar qëndrimin tonë
Në mënyrë që të kuptoj se çfarë nënkuptojnë fjalët e ministrit të jashtëm francez, për të kuptuar se si perceptohen ato në Turqi, pyeta dy figura të ndryshme të nivelit të lartë që mbajnë vende në mekanizmat e vendimmarrjes së Ankarasë, “Si i interpretoni këto fjalë?”
Njëri nga këto figura tha:
“Kërcënimi i sanksionit është një përpjekje e kotë. Kjo qasje do të shërbejë vetëm për të forcuar vendosmërinë tonë. BE duhet të jetë e paanshme dhe ajo tani duhet të shohë dhe pranojë qëndrimin e njëanshëm, maksimalist dhe pro-tensionit të Greqisë”.
Zyrtari tjetër i nivelit të lartë tha:
“Turqia po ndjek të drejtat që i jepen nga e drejta ndërkombëtare. Nëse Franca po ndjek një opsion, së pari duhet të kërkojë mundësi kundër Greqisë, e cila është gjithmonë larg dialogut dhe diplomacisë. Duhet të dihet se përballja e Turqisë me kërcënime dhe sanksione do të rezultojë e dëmshme vetëm për ata që vendosin t’i zbatojnë këto. Turqia nuk është pa mundësi. Ka skenarë alternativë të gatshëm për çdo lloj zhvillimi. Ne gjithmonë kemi preferuar dialogun dhe diplomacinë. Gjermania dhe BE-ja kanë dëshmuar shumë qartë qëndrimin tonë në këtë drejtim. Ne paraqitëm të njëjtin qëndrim në NATO. Por duhet kuptuar njëherë e përgjithmonë se paraqitja për të mbështetur pa kushte Greqinë, e cila kurrë nuk e mban fjalën e saj dhe vazhdimisht i lë ata që i besojnë asaj në të ftohtë, me emrin “solidariteti i BE” është një rrugë pa krye. ”
Ne mund të nxjerrim disa gjëra nga përgjigjet e marra në lidhje me mënyrën se si mund të interpretohen fjalët e ministrit të jashtëm francez në lidhje me Turqinë.
Për shembull, gjëra të tilla si më poshtë mund të thuhen:
-Kërcënimi i sanksionit nuk do të funksionojë në Turqi (Shih përgjigjet që dolën gjatë një procesi të ngjashëm me SH.B.A.). BE duhet të veprojë drejt dhe të shohë që Greqia po vepron gabim.
-Fakti që Gjermania në veçanti e kuptoi që Ankaraja preferon dialogun dhe diplomacinë dhe se po shfaq një qëndrim për këtë qëllim është domethënës.
Megjithëse gjermanët po veprojnë në përputhje me solidaritetin e BE-së, ata janë të shqetësuar se francezët janë duke përfshirë forcën ushtarake në ekuacion dhe duke ndjekur strategjinë për të qenë superfuqia e Evropës.
Së dyti, ata gjithashtu shohin se Greqia po vepron me një qëndrim maksimalist në lidhje me Mesdheun Lindor dhe siç pasqyrohet në deklaratën e Merkelit 10 ditë më parë, ata preferojnë të mbështesin Greqinë “vetëm në lidhje me çështjet ku është e drejtë”.
Në të kundërt, kjo qasje është pranimi se Turqia gjithashtu ka të drejta në Mesdheun Lindor./GazetaImpakt/yenisafak/
