Nga: Davide Piccardo
Në një intervistë për gazetën izraelite Ha-Yom, ish Sekretari i Shtetit Italian dhe sekretari i Lidhjes Veriore Matteo Salvini lëshoi disa deklarata tejet zbuluese në lidhje me planet e tij për të ardhmen. Ai premtoi të njohë Jeruzalemin si kryeqytetin e Izraelit dhe të ndalojë lëvizjen Boycott, Divest dhe Sanctions (BDS) nëse bëhet kryeministër; ai gjithashtu tha se antisemitizmi i ka rrënjët tek muslimanët e Italisë.
Salvini shpreson se qeveria aktuale italiane nuk do të zgjasë shumë dhe, sipas disave, ai po kërkon legjitimitet ndërkombëtar përpara ngjitjes së tij të mundshmenë Palazzo Chigi. Ai e bën këtë duke parë drejt Uashingtonit dhe Tel Avivit. Intervista në Izrael Ha-Yom i përgjigjet kësaj nevoje, duke folur drejtpërdrejt për interesat e Izraelit.
Kohët e fundit, Italia është zhytur në një debat të nxehtë për çështjen e propagandës së urrejtjes, e cila ka kundërshtuar politikisht Salvini, Giorgia Meloni dhe formacione të ndryshme të vogla të krahut të djathtë të Partisë Demokratike dhe lëvizjeve të vogla. Kjo opozitë mjaft fiktive, së bashku me një grup qytetarësh nderi, të cilit ia dha por nuk pranoi senatorit Liliana Segre, e udhëhoqi çoi deri në institucionin e një komisioni të jashtëzakonshëm të Shtëpisë kundër intolerancës, racizmit, antisemitizmit dhe nxitjes së urrejtjes dhe dhunës.
Të dy Salvini dhe Meloni kundërshtuan komisionin dhe menjëherë shfrytëzuan rastin për të identifikuar Islamin dhe muslimanët si kërcënimet dhe nxitësit e vetëm të vërtetë të antisemitizmit në Itali.
Episodi i fundit i sagës ishte konferenca e organizuar nga Lidhja në Romë mbi “format e reja të antisemitizmit”. Folës ishin dy përfaqësuesit e komunitetit hebre Italian dhe znj. Liliana Segre, të cilët ishin ftuar nga Salvini.
Salvini ka braktisur pjesërisht rolin e tij anti-sistem, duke propozuar Mario Draghi, ish-guvernatorin e Bankës Qendrore Evropiane (ECB), si Kryeministër të përkohshëm. Ai e kuptoi që antisemitizmi është një gur mbi të cilin ekuilibrohen aspiratat e tij. Për ta anashkaluar, ai e ktheu shikimin e tij jashtë vendit, më saktësisht drejt Izraelit. Kjo është një skemë e miratuar tashmë nga Presidenti i SHBA Donald Trump, udhëheqësi që nuk pëlqehej nga shumica e hebrenjve amerikanë, por shumë i dashur në Tel Aviv.
Paqartësia
Salvini përsëriti se nuk ka asnjë lidhje me lëvizjet e ekstremit të djathtë si Casapound dhe Forza Nuova; megjithatë, ai duket se harron që Casapound ka dhënë një kontribut të fortë ideologjik në evolucionin e fundit politik të partisë së tij. Për më tepër, të dy partitë kanë organizuar së bashku demonstrime të shumta.
Liga gjithashtu ka eksponentë të lëvizjeve të ekstremit të djathtë në radhët e saj. Për shembull, Besnikëria dhe Veprimi, i cili konsiderohet akronimi politik pas të cilit vepron Hammerskin në Milano, ose një formacion ndërkombëtar antisemitik i lindur nga një lëvizje e Klanit Ku Klux.
Hetimet e fundit të policisë zbuluan se “Miss Hitler”, udhëheqësi i grupit neo-nazist italian, Partia Kombëtare e Punëtorëve Socialiste Socialiste, ishte frymëzuar nga Mario Borghezio, një udhëheqës i gjatë i Lidhjes dhe përfaqësuesi parlamentar në Strasburg. Borghezio është gjithashtu një islamofob i mirënjohur.
Luca Traini, ekstremisti që në shkurt 2018 hapi zjarr ndaj një grupi emigrantësh afrikanë në Macerata, shprehu të njëjtat simpati. Në vitin 2017, Traini garoi me Ligën Veriore për një vend në qeverinë lokale.
Përveç marrëdhënieve zyrtare me forcat e ekstremit të djathtë ksenofobik dhe antisemit, një pjesë e bazës së Lidhjes padyshim që ushqen ksenofobinë, armiqësinë ndaj Islamit dhe një ndjenjë të ngatërruar antisemitizmi. Gazetari italian hebre Gad Lerner di diçka për këtë. Vjeshtën e kaluar, ai shkoi në kongresin vjetor të Ligës në Pontida dhe u fye duke thirrur si “hebre” nga disa militantë të Lidhjes.
Çfarë duhet të bëjnë muslimanët?
Konferenca e fundit për “format e reja të antisemitizmit” të organizuar nga partia e Salvinit nuk u ndoq nga përfaqësues të komunitetit hebre italian, por, ndër të tjera, nga ambasadori i Izraelit në Romë dhe Ramy Aziz, një studiues egjiptian i krishterë ose koptik shumë afër qarqeve sioniste. Aziz njihet si një armik i hidhur i lëvizjeve politike të frymëzuara nga Islami, siç është Vëllazëria Myslimane. Ai u specializua saktësisht në demonstrimin se si muslimanët janë një kërcënim për hebrenjtë. Këtu është një lidhje e përsosur midis antisemitizmit dhe Islamofobisë.
Operacioni konceptual i së djathtës evropiane është shumë i qartë: Meqenëse ato janë të lidhura në thelb me ksenofobinë dhe islamofobinë, që për ta përfaqësojnë një burim të pashembullt të konsensusit zgjedhor, ata duhet të bëjnë një dallim që njeh një lloj diskriminimi si legjitim dhe të tjerët të papranueshëm. Urrejtja anti-hebraike është po aq e papranueshme sa është e panevojshme politikisht, ndërsa urrejtja anti-islamike mbetet një gur themeli i propagandës së saj. Për të mbyllur rrethin, çfarë është më mirë sesa të fajësohen muslimanët për armiqësi dhe urryejtje ndaj hebrenjve?
Salvini ka shumë mundësi të mos e merrte këtë hap pa bashkëveprimin e komuniteteve hebraike italiane, të cilat kurrë nuk e kanë dënuar Islamofobinë përballë rëndesës së deklaratave të caktuara. Heshtja e Segre është e turpshme duke marrë parasysh që ajo luftoi për krijimin e një komisioni kundër urrejtjes. Nga ana tjetër, ne nuk e mbajmë mend që ajo po dënonte islamofobinë.
Në një vend që jeton përmes ligjeve racore dhe i dërgoi hebrenjtë në kampe përqendrimi, duhet të jesh i guximshëm të thuash se urrejtja anti-çifute është për shkak të muslimanëve. Myslimanët italianë vijnë nga vende të tilla si Maroku, ku çifutët u strehuan për t’i shpëtuar persekutimit evropian.
Edhe raportet e vëzhguesve të antisemitizmit thonë se nuk ka pasur incidente dhune apo kërcënimesh nga myslimanët kundër hebrenjve italianë; megjithatë, e kundërta është e vërtetë, siç kemi parë nga ata që rrethojnë Salvini.
Barazimi midis grupeve
Lobi pro-zionist dhe aleatët e tij në Perëndim përpunuan ekuacionin midis antizionizmit dhe antisemitizmit. Ata pohojnë se çdo kundërshtim i ideologjisë politike që çoi në shpronësimin e Palestinës dhe dëbimin e banorëve të saj është e barabartë me një sulm në gjykatën e hebrenjve.
Sot, ky supozim ka evoluar në konceptin se vetëm antisemitizmi është anti-zionizëm. Për këtë arsye, sionistët sulmuan liderin e Punës Jeremy Corbyn dhe e akuzuan atë për antisemitizëm. Në intervistën e tij të fundit, Salvini i mbështeti këto sulme.
Ky krahasim është i papranueshëm, pasi 127 akademikë hebrenj i shkruajtën një thirrje për përfaqësuesit francezë. Ata pretendojnë se shumë hebrenj, përfshirë edhe ata që vdiqën në kampe përqendrimi, janë anti-sionistë dhe se ekzistojnë edhe zionistë anti-semitikë. Ata gjithashtu argumentojnë se kundërshtimi ndaj sionizmit është një pozicion legjitim politik në Izrael dhe një argument më i fortë që duhet të njihet si legjitim për palestinezët që vuajnë nga pushtimi, dhuna dhe padrejtësia.
Katolicizmi i çuditshëm i Salvinit
Udhëheqësi i Lidhjes është verbuar nga drita në rrugën për në Damask. Kohët e fundit, ai ka filluar të ngacmojë turmat, duke mbajtur ungjillin në dorë dhe duke puthur kryqin në Parlamentin Italian. Ai u fotografua me tespije në duar dhe, midis një balerine xhiro dhe një pije mojito, ai e lavdëroi veten tek “Zemra e Pamatë e Marisë”. Sidoqoftë, ai kurrë nuk ndaloi së sulmuari Papa Françeskun me imigrim dhe shkoi aq larg sa të tallte Papën në Tik Tok.
Duke pasur parasysh rrethanat, nuk është e çuditshme që katoliku Salvini nuk interesohet shumë për statusin e Jeruzalemit, një qytet i shenjtë për të krishterët ose për të krishterët palestinezë që vuajnë nën pushtimin izraelit dhe shkatërrimin e komuniteteve të tyre.
Sipas Salvini, krishterimi ka më shumë të përbashkëta me kishat ungjillore amerikane që mbajnë flamurin e sionizmit sesa me ndjeshmërinë e katolikëve. Me mesianizmin e tyre, ungjillorët amerikanë përbëjnë një bazë të fortë elektorale për Trump. Ata kërkuan me ngulm njohjen e Jeruzalemit si kryeqytetin e Izraelit. Salvini, dhe bashkë me të një pjesë e mirë e ekstremit të djathtë evropian, e gjen veten përsosmërisht të lehtësuar në këtë fe të re pa besim, një fe relativisht identitare dhe funksionale për interesa të huaja politike.
Nga ana tjetër, vetë Netanyahu nuk ngurron të krijojë aleanca me forca të paqarta ndaj hebrenjve dhe hebraizmit. E vetmja gjë që ka rëndësi është besnikëria e tyre ndaj Izraelit dhe politika e saj pushtuese. I tillë Është rasti i kryeministrit hungarez Viktor Orban dhe mbështetjes së Izraelit për forcat neo-naziste të Ukrainës.
Netanyahu ka mundësi të jetë në gjendje të bëjë aleat me vetë Hitlerin, pasi shumë kohë më parë, ai tha se fuhrer nuk dëshironte të shfarosë hebrenjtë.
Një politikë shumë e hutuar
Salvini dëshiron të jetë kryeministër, por ai ende nuk ka një qëndrim të qartë ndërkombëtar; megjithëse tani po shfaqet në një pozicion të fortë pro-Atlantik dhe Pro-Izraelit.
Para se të ishte sekretar i shtetit, Salvini shprehu miqësi të fortë me presidentin rus Vladimir Putin dhe Rusinë. Ai shkoi në Moskë duke kërkuar një selfie me presidentin rus. Pastaj, ai u gjend i përqafuar në një skandal të pretenduar të korrupsionit ndërkombëtar, gjyqësori italian ende po përpiqet të hedhë dritë. Një burrë nga rrethi i tij i afërt, Gianluca Savini, dyshohet se kishte marrë financim nga Rusia duke blerë dhe shitur hidrokarbure.
Sidoqoftë, kur një aeroplan amerikan vrau gjeneralin iranian Kasem Sulejmani në fillim të vitit, megjithë shqetësimin e kancelarive evropiane, Salvini nuk hezitoi të shprehte në twitter mbështetjen e tij për presidentin amerikan me një kolazh fotografish të tij me Trump, Sekretarin e SHBA Shteti Mike Pompeo dhe kryeministri izraelit Benjamin Netanyahu: “Gratë dhe burrat e lirë, përballë heshtjes së frikësuesit e Italisë dhe Bashkimit Evropian, duhet të falënderojnë Trump dhe demokracinë Amerikane për eliminimin e një prej burrave më të rrezikshëm dhe të pamëshirshëm në botë, një terrorist islamik, një armik i Perëndimit, i Izraelit, i të drejtave dhe lirive”.
Ky qëndrim ekstrem, si dhe sulmet e tij ndaj presidentit të Venezuelës Maduro, me siguri nuk ishin vlerësuar në Moskë.
Gjatë një vizite në Izrael në vitin 2018, Salvini e quajti Hezbollahun një organizatë terroriste, duke provokuar kritika të ashpra në qarqet ushtarake italiane, të cilat i kujtuan atij praninë në Liban të një kontigjenti italian në kontekstin e misionit të Forcave të Përkohshme të Kombeve të Bashkuara në Liban (UNIFIL). Me atë rast, Salvini pati mundësinë të deklarojë dashurinë e tij për Netanyahun dhe të vendosë posterin e kryeministrit izraelit në murin e dhomës së tij të gjumit ngjitur me atë të Donald Trump dhe atij të Vladimir Putin tashmë të zbehur./Gazetaimpakt/dailysabah/
