Nga: Mehmet Acet
Kur pashë publikimin që Presidenti francez Emmanuel Macron postoi në turqisht në orët e para të mëngjesit, edhe unë, si të gjithë, bëra një lexim të dyfishtë.
Pyes veten se çfarë po përpiqej të bënte “Napoleoni i Vogël” ynë?
A kishte bërë ai një pagëzim krejt papritur?
Çfarë ndodhi me njeriun që prej muajsh dhe tani po përpiqet të pengojë Turqinë në çdo lëvizje që bën?
Sidoqoftë, unë jam duke shkruar për një temë të rëndësishme, prandaj nevojitet një qasje më serioze.
Le të kujtojmë së pari atë që shkroi Macron në publikimin e thënë:
Ne i dërguam Turqisë një mesazh të qartë në Ajaccio. Le të rifillojmë dialogun e përgjegjshëm, në mirëbesim dhe pa naivitet. Kjo thirrje tani është edhe thirrja e Parlamentit Evropian. Dhe duket sikur është dëgjuar. Le të ecim përpara”.
Ai e bëri këtë publikim në orët e para të së shtunës.
Më vonë në mbrëmje, Presidenti turk Rexhep Tajip Erdogan gjithashtu postoi diçka në Twitter, e cila, në disa qarqe, u interpretua si një përgjigje ndaj thirrjes së Macron.
“Eshtë synimi ynë të dëgjojmë çdo thirrje që bëhet sinqerisht, të hapim rrugën për diplomaci dhe të zgjidhim problemet ku të gjithë mund të fitojnë përmes dialogut. Ne do të vazhdojmë të mbrojmë çdo pikë uji në vendin tonë, çdo pëllëmbë tokë dhe këtë do ta bëjm me vizion dhe mendje”.
Po, kjo mund të jetë një përgjigje ndaj Macron, por në të njëjtën kohë mund të interpretohet si një përsëritje e deklaratës së vullnetit të Erdogan se ai është i gatshëm të veprojë nëpërmjet të gjitha kanaleve të diplomacisë, duke ruajtur gjithashtu të gjitha të drejtat e Turqisë.
“Lëviz, mos u vono”
Ndërsa po vëzhgoja reagimet ndaj publikimit të Macron në rrjetet sociale dje, pata një dëshirë të papritur të shpërtheja në të qeshura dhe të bërtisja “Kjo është ajo!” kur hasa në një postim të ndarë nga Ambasadori i Turqisë në Tunizi, Ali Onaner.
Kjo është ajo që Ambasadori Onaner kishte për të thënë:
“Një këshillë miqësore për mikun tim të shkollës Macron: Lëviz, mos vono, vazhdo!”
Kur u zhvendosa pak në llogarinë e medias sociale të Macron, u bëra i vetëdijshëm se ai postoi një version më të shkurtër të të njëjtit publikim në frëngjisht më 10 shtator.
Në atë postim, ku ai referoi samitin Med7 në Korsikë, ai tha:
“Ne duam të rifillojmë dialogun e përgjegjshëm me Turqinë, në mirëbesim dhe pa naivitetin”.
Çfarë na tregon kjo?
Ai përcjell se presidenti i Francës është duke u treguar strategjik ose taktik kur bëhet fjalë për Turqinë dhe se ai nuk hedh armë, por vepron.
Me fjalë të tjera mund të themi, po, Macron po përpiqet të tërheqë vëmendjen e Turqisë duke postuar një publikim në turqisht, por nëse kjo është një strategji ose taktikë, atëherë nuk është asgjë e re.
“Po vjedh një rol sepse është izoluar në BE”
Para se të filloja të shkruaja artikullin tim, bëra një gërmim të vogël për të vlerësuar se si u prit statusi i Macron në Ankara dhe kontaktova disa figura të larta në zinxhirin e rëndësishëm të informacionit.
Një autoritet i nivelit të lartë, i cili deklaroi se ishte mendimi i tij personal, tha:
“Po vjedh role për shkak të izolimit të saj në BE dhe sepse është mbështetur në një cep të vogël nga lëvizjet diplomatike të Turqisë”.
Le ta analizojmë me fjalët tona këtë:
Eshtë e sigurt të thuhet se Macron, duke luajtur si “valltar laraman” me vendet e BE, dështoi në përpjekjet e tij për të formuar deri më tani një front të përbashkët kundër Turqisë.
Po, shtatë vende të BE-së mesdhetare ranë dakord të mblidheshin në Korsikë me thirrjen e Macron; megjithatë përpjekjet e Macron për t’i dhënë Turqisë një ultimatum të fortë në fund të samitit MED7 bënë shumë mirë.
Kjo është ajo ku termi “vjedhja e një roli” e bëri të godiste gozhdën në kokë.
Kur gjërat nuk shkuan siç i kishte planifikuar, ai më pas vendosi të vidhte rolet e atyre që po përpiqej të bindte duke qëndruar aty ku ndodhen aktualisht.
Siç e dini, ekziston një vend që është jashtëzakonisht i pakënaqur nga kërkimi i Macron për t’u bërë udhëheqësi i ri i Evropës duke theksuar fuqinë ushtarake të Francës.
Gjermania.
Gjermanët janë shumë të vetëdijshëm se Macron thjesht po përdor Turqinë dhe çështjen e Mesdheut Lindor si një mjet, dhe kjo është pikërisht arsyeja pse ata duan të zgjidhin çështjet me diplomaci.
Në këtë rast, ne mund të dallojmë se “Napoleoni i Vogël” nuk po përpiqet thjesht të vjedhë një rol nga vendet si Italia dhe Spanja që kufizohen me Mesdheun, por që, në këtë fazë, ai po përpiqet të tërheqë vëmendjen e gjigantit ekonomik të bllokut, Gjermania.
Nëse është kështu, do të ishte e ashpër t’i përgjigjesh publikimit të Macron, e cila përfundoi në “Le të shkojmë përpara” me “Lëviz, mos vono”./GazetaImpakt/yenisafak/
