Nga: Peter Oborne
Eshtë pak më shumë se një çerek shekulli që kur shkencëtari politik amerikan Samuel Huntington shkroi esenë e tij të famshme për Përplasjen e Qytetërimeve. Ai vendosi veton për një seri luftërash.
Huntington ishte duke shkruar pas rënies së Murit të Berlinit dhe përfundimit të Luftës së Ftohtë midis Rusisë Sovjetike dhe Perëndimit. Në vend që të mendonte për një epokë paqeje, Huntingdon parashikoi një luftë të re midis asaj që ai konsideronte si armiq të papajtueshëm: Islamin dhe Perëndimin.
Huntington pohoi se identiteti, më tepër se ideologjia, ishte në zemër të politikës bashkëkohore. “Çfarë jeni ju”?, pyeti ai”, dhe siç e dimë, nga Bosnja në Kaukaz deri në Sudan, përgjigjja e gabuar e kësaj pyetje mund të thotë një plumb në kokë”.
Ai shtoi: “Islami ka kufij të përgjakshëm.”
Politikanët perëndimorë si ish presidenti amerikan George W Bush dhe ish-kryeministri britanik Toni Bler ndoqën linjën e Huntington. Për tremujorin e fundit, shumë vende muslimane kanë qenë shënjestra e SHBA dhe aleatëve të saj.
Ndërkohë muslimanët shpesh janë portretizuar në mediat perëndimore si ideologë pa ligj, radikalë dhe një kërcënim ekzistencial për botën. Kjo ka shkaktuar islamofobinë e fortë në Perëndim me ngritjen e partive politike të djathta në Evropë.
Unë do të argumentoj sot se shumë nga kjo armiqësi e dëmshme mund të zvogëlohen së shpejti pas tragjedisë së koronavirusit. Kjo është pjesërisht sepse (veçanërisht në Britani) sakrificat e bëra nga myslimanët janë aq të dukshme dhe kanë qenë aq të mëdha sa që kjo mund të çojë në një ndryshim të vonuar të qëndrimeve publike. Katër mjekët e parë që vdiqën nga shpërthimi i virusit ishin të gjithë myslimanë.
Por ekziston një faktor i dytë në punë: pandemia koronavirus po riformulon gjeopolitikën globale. Perëndimit i pëlqen, ndoshta ka nevojë, një armik dhe shënjestra e fundit është Kina.
Qëllimi i Kinës
Kina po prezantohet si armiku i ri ekzistencial, ashtu sic ishte Islami 20 vjet më parë. Të njëjtët gazetarë të gazetave, të njëjtat qendra mendimi, të njëjtat parti politike dhe të njëjtat agjenci inteligjence.
Pas esesë së famshme të Huntington që çoi në akuzë kundër muslimanëve ose atë që ata shpesh e quajnë islami radikal tani ata e kanë kthyer vëmendjen e tyre në Lindjen e Largët.
Presidenti amerikan Donald Trump, kryembrojtësi musliman i botës, tani ka filluar të sulmojë Kinën, ndryshe nga Bush, paraardhësi i tij republikan, sulmoi Irakun në 2003 dhe “boshtin e së keqes” 20 vjet më parë. Gjatë fushatës së tij në vitin 2016 ai akuzoi Kinën për “përdhunim” të ekonomisë amerikane.
Sidoqoftë, që nga shpërthimi i Covid-19, sulmet e Trump kanë fituar shpejtësi dhe tërheqje. Ai ka akuzuar Kinën për fshehjen e virusit dhe gënjyer për numrin e vdekjeve të saj.
Në fillim të këtij muaji, ai madje ndaloi fondet e SH.B.A.-së për Organizatën Botërore të Shëndetit, duke e quajtur atë poashtu “shërbyese të Kinës”. Gazetat britanike, të cilat kanë shkatërruar cdo gjë për të ndezur luftën e tyre kundër muslimanëve, tani janë të përqendruar në kërcënimin kinez.
The Sun, i cila bëri cdo gjë për të pushtuar Irakun në 2003, në një raportim krijoi një histori që pretendonte se virusi ishte zhvilluar qëllimisht nga Kina për “të dëshmuar se është më i madh se SHBA në luftën kundër sëmundjeve vdekjeprurëse”. Agjensia e huaj e inteligjencës e Britanisë, MI6, ndihmoi në ndërtimin e çështjes për sulmin e rrëmujshëm të Blerit në Irak në dosjen famëkeqe mbi Armët e Shkatërrimit në Masë.
Tani e ka Kinën në orbitën e saj.
Duke folur në Programin e Sotëm të BBC-së, ish-shefi i MI6 Sir John Sawers më befasoi shumë duke treguar simpati për heqjen e fondeve nga Trump nga OBSH. Ai tha: “Ka zemërim të thellë në Amerikë mbi ato që ata shohin se u janë shkaktuar të gjithëve nga Kina, dhe Kina po shmang një përgjegjësi të madhe për origjinën e virusit, sepse nuk arriti të merret me atë që në fillim”.
Në Britani fjalimet e ish shefave të spiunëve shihen gjithmonë se përfaqësojnë qëndrimin aktual brenda zyrës.
Ndërkohë, kryeministri i përkohshëm i Britanisë, Dominic Raab, tha se pas koronavirusit “nuk ka dyshim” me Kinën nuk do të bëhet ” biznes si zakonisht”. Redaktorja e lartë e gazetave Melanie Phillips, një kritike për një kohë të gjatë e të ashtuquajturit Islam radikal, kohët e fundit përdori hapsirën e saj në The Times për të paralajmëruar se Perëndimi nuk mund të “bëjë një sy të verbër” ndaj Kinës.
Mbrojtje shtesë
Sigurisht, ka arsye të shumta për të kritikuar Kinën. Ka prova që sugjerojnë se Kina nuk ka qenë transparente gjatë fazave të para të shpërthimit ose numrit të rasteve të saj. Nga ana tjetër, shumë vende të tjera (përfshirë Britaninë) janë fajtorë për masa mbrojtëse dhe mashtrime gjithashtu.
Kjo është ajo që e bën ndryshimin e atmosferës rreth Kinës kaq të jashtëzakonshme. Edhe qendrat e mendimit neokonservator, që kanë përfunduar kundër manifestimeve të Islamit për kaq shumë kohë, kanë gjetur një kundërshtar të ri.
Shoqëria Henry Jackson (HJS) ka qenë një nga kritikët më të qëndrueshëm të asaj që i pëlqen ta përshkruajë si Islam radikal ose Islamizëm. Tani e ka udhëhequr rrugën me një seri raportesh të fundit dhe paraqitjeve mediatike që sulmojnë Kinën. Në të vërtetë sulmet e tyre ndaj Kinës në muajt e fundit janë rritur në mënyrë eksponenciale.
E fundit ishte një sondazh i realizuar nga HJS. Ajo formoi bazën e një artikulli të Times javën e kaluar, i cili zbuloi se “më shumë se 80 përqind e britanikëve dëshirojnë që Boris Johnson të kërkojë një hetim ndërkombëtar për trajtimin e Kinës për fillimin e shpërthimit të koronavirusit”.
Bashkëpunëtori i HJS-së, Dr. John Hemmings shkroi në The Telegraf për mbështetje të Trump duke tërhequr fondet e OBSH-së dhe paralajmëroi ndikimin “e rrezikshëm” në rritje të Kinës. Matthew Henderson, drejtor i Qendrës së Studimeve të Azisë në HJS, nisi një seri të re me video në The Sun e quajtur “zë i nxehtë “.
Episodi i parë pyet A është shpërthimi i koronavirusit të Kinës si ai i Cernobilit?”
Ishte gjithashtu një raport i HJS që siguroi bazën për një artikull të Mail on Sandy që sugjeronte që Britania të ndiqte Pekinin në gjykatat ndërkombëtare për një kompensim prej 351bn £ (437bn $) për shpërthimin. Instituti Gatestone ka bërë krahasimin midis Kinës dhe Islamit radikal në mënyrë të drejtpërdrejtë.
Ai përshkroi me zë të lartë shpërthimin e koronavirusit si “një tjetër 11 shtator për Perëndimin”. Shoku im i vjetër Con Coughlin është redaktori i mbrojtjes dhe punëve të jashtme të The Telegraf dhe shok i moshuar i Institutit Gatestone. Ai e mbështeti me pasion luftën në Irak. Tani ai i ka bërë thirrje shefit të “pro-Kinës” të OBSH që të japë dorëheqjen.
MEE iu drejtua Henry Jackson Society për një koment, por nuk mori një përgjigje.
Linja e re e gabimit
Disa mund të thonë se që nga rënia e Bashkimit Sovjetik, Perëndimi ka pasur nevojë për një armik zëvendësues.
Rikujtoni se Përplasja e Qytetërimeve të Huntingtonit duke paralajmëruar se “kufijtë midis civilizimeve do të jenë linjat e betejës së së ardhmes” nuk kanë të bëjnë vetëm me civilizimin islam. Huntington paralajmëroi për një civilizim të dytë “sfidues” përveç Islamit.
Kina, sipas Huntington, ishte kërcënimi më i fuqishëm afatgjatë për Perëndimin.
Jo gjithçka do të ndryshojë brenda natës. Mendoj se Irani do të mbetet në synimet e Shtëpisë së Bardhë, pasi e tillë është dhe lidhja personale ndërmjet Trump dhe kryeministrit izraelit Benjamin Netanyahu.
Por ne tani mund të jemi duke arritur fundin për një periudhë të gjatë kur “linja kryesore” ishte Islami. Mund të jetë që tani Perëndimi i ka gjetur vetes një armik të ri. Nëse është kështu, muslimanët mund të marrin frymë pak më lirshëm. /Gazetaimpakt//globalresearch
