Nga: Salem Barahmeh
“Nga ku unë jetoj në Ramallah, unë mund të shoh dy vendbanime izraelite. Qasja jonë për drejtësi ligjore, rrugë, madje edhe ujë, nuk mund të jetë më e pabarabartë. Por e drejta themelore për të thirrur lirinë tonë është nën kërcënimin ligjor në rritje në të gjithë Evropën dhe Sh.B.A.”
Kërkesat palestineze për liri dhe të drejta përballen me një fushatë të bashkërenduar të mbytjes dhe urrejtjes në të gjithë botën. Kur flasim dhe sfidojmë shtypjen tonë, jemi të heshtur, të sulmuar dhe të thirrur antisemitikë.
Tani, ekziston gjithashtu një trend në rritje i legjislacionit që kërkon të mbyllë kërkesën tonë për drejtësi dhe përgjegjësi – zyrtarizimin e përjashtimit tonë.
Përsëritja e fundit e kësaj ishte rezoluta kundër BDS e miratuar nga Dhoma e Përfaqësuesve e Sh.B.A. Rep Rashida Tlaib, vajza e imigrantëve palestinezë, vuri në dukje se rezoluta ishte një “sulm ndaj lirisë sonë të fjalës dhe të drejtës për të bojkotuar politikat raciste të qeverisë dhe shtetit të Izraelit”.
WATCH: As the granddaughter of a Palestinian grandmother (my sity) and as the daughter of Palestinian immigrant parents, I rose in opposition to #HRes246, an attack on our freedom of speech and right to boycott the racist policies of the government of Israel. pic.twitter.com/e6eHq3tAwe
— Congresswoman Rashida Tlaib (@RepRashida) July 23, 2019
Kjo tkurrje e hapësirës po promovohet jashtë vendit nga ata që kërkojnë shfarrosjen e historisë tonë në vend që të na bashkojnë si një popull që mund të qëndrojë i lirë, i barabartë dhe me dinjitet. Diskriminimi dhe largimi nga shtëpitë tona shtë një punë sistematike e pushtuesit izraelit, me të cilin ballafaqohemi në çdo aspekt të jetës sonë.
Përtej kodrës nga ku unë jetoj në Ramallah, unë mund të shoh dy vendbanime izraelite të ndërtuara në tokën palestineze në zemër të Bregut Perëndimor. Kolonët e paligjshëm lejohen të konsumojnë më shumë nga uji ynë sesa ne. Ata kanë rrugë dhe infrastrukturë nga e cila ne jemi të veçuar. Jemi gjykuar me ligj ushtarak në gjykatat ushtarake izraelite që “mburren” me një normë dënimi gati 100 përqind, ndërsa kolonët që jetojnë pranë, mund të ngacmojë dhe sulmojë palestinezët dhe nuk ndëshkohen sipas ligjit të Izraelit.
Politika e vjetër e Izraelit në këtë dekadë ka nxitur ndërtimin e vendbanimeve dhe aneksimit duke krijuar tashmë një tjetër realitet, një-shtet midis lumit Jordan dhe Detit Mesdhe. Realiteti është se sot atje janë 13 milion njerëz që jetojnë nën sundimin izraelit.
Por një grup njerëzish qeveriset nga një grup ligjesh dhe një tjetër drejtohet nga një sistem ligjesh me shumë-nivele që i mban ata të jenë të pabarabartë dhe jo të lirë. Ky realitet ka shumë hije padrejtësish që shkojnë nga emra të ndryshëm, por në fund të fundit është një regjim i institucionalizuar i shtypjes dhe sundimit sistematik nga një grup njerëzish mbi një tjetër.
Premtimi për një shteti të pavarur Palestinez është shndërruar në një iluzion të vetëqeverisjes të kufizuar në qytetet tona. Ne jetojmë në ishuj gjithnjë e në zvogëlim që janë konsumuar nga rritja e valës të ndërhyrjes dhe kontrollit izraelit. Megjithatë, ne shohim deklarata, rezoluta dhe ligje nga parlamentet dhe qeveritë në mbarë botën që pretendojnë se avokimi ynë për liri dhe të drejta është ajo që cënon qëndrueshmërinë e paqes dhe një zgjidhje dy-shtetërore.
Ndonjëherë pyes veten se çfarë ky realitet alternativ në të cilin ata jetojnë. Si palestinezë, ne gjithnjë e më shumë po na mohohet e drejta dhe hapësira për të përcaktuar, folur ose sfiduar atë realitet. Kur ne ndjekim mjetet e protestës dhe avokim për të bojkotuar, që përputhen me vlerat themelore demokratike si të drejtat e njeriut, lirinë e fjalës dhe konsumin etik, ne jemi përballë me antisemitët.
https://twitter.com/jdgreenblatt45/status/1151989349824679936?ref_src=twsrc%5Etfw%7Ctwcamp%5Etweetembed%7Ctwterm%5E1151989349824679936&ref_url=https%3A%2F%2Fwww.haaretz.com%2Fmiddle-east-news%2F.premium-america-joins-israel-s-campaign-to-smear-and-silence-palestinians-1.7608255
Barazimi i kritikës ndaj Izraelit me format më të këqija të urrejtjes është një taktikë për të njollosur, delegjitimuar dhe heshtur. Kjo është një akuzë e rëndë që e largon të akuzuarin me sjelljet më të këqija njerëzore, duke i lënë më pak ose aspak vend për tu përgjigjur. Megjithatë kjo taktikë është mbështetur vazhdimisht për të çuar më tej një axhendë politike sesa për të qëndruar kundër antisemitizmit.
Ne e pamë këtë në ekran kur Presidenti Donald Trump sulmoi katër gra me ngjyrë, anëtare demokratike të Kongresit, duke i quajtur ato anti-Izrael dhe antisemitike.
Me qëllim që të shkurtojnë fondet e tyre ose t’i mbyllin plotësisht ato, organizata të panumërta palestineze dhe ndërkombëtare janë sulmuar dhe selektivizuar duke u quajtur “terroristë” ose “antisemitikë” për punën e tyre në Palestinë dhe mbrojtjen e të drejtave të njeriut.
Ikona të të drejtave civile se Angela Davis, reperi Talib Kweli dhe drejtori i Muzeut Hebre të Berlinit Peter Schäfer, të gjithë kanë qenë viktima të kësaj qasjeje.
Në Institutin Palestinez për Diplomacinë Publike, të cilin unë e drejtoj, fushatat tona dixhitale që tregojnë anën njerëzore të një lufte për liri dhe të drejta, janë përmbushur me gjuhë urrejtjeje – për të heshtur zërat palestinez, për të mohuar ekzistencën tonë si popull dhe për të na ulur në duke na quajtur “terroristët muslimanë”.
Këto sulme dhe përpjekje deligjitimuese vendosën në shënjestër dhe kishin si synim një film të cilin e lançuam në lidhje me shëndetin mendor të fëmijëve të Gazës, vetëm pse kishte durimin të tregonte tmerrin e një fëmije që jeton nën rrethim.
Fenomeni i zvogëlimit të hapësirës nuk është më i kufizuar në këto fushata të njollosura publike, por po shkon drejt nismave politike dhe legjislative që synojnë të kriminalizojnë luftën tonë për liri dhe të drejta.
Në Shtetet e Bashkuara, të paktën 26 shtete kanë miratuar legjislacionin që mbyll të drejtën e protestës ndaj Izraelit përmes bojkotit. Rezoluta në Dhomën e Përfaqësuesve nuk është e para përpjekje për të heshtur dhe as nuk do të jetë e fundit.
Kjo nuk është e izoluar por një pjesë të valës globale në rritje. Qoftë kritikimi i Izraelit kundër anti-semitizmit, dhe / ose ndalimi i bojkotit si një formë proteste, këto iniciativa kanë ndodhur në Gjermani, Francë, Kanada, Hollandë dhe Zvicër.
Kërcënimi që paraqitet nuk kufizohet vetëm në Palestinë. Veprimet juridike dhe politike si këto godasin në zemër të vlerave dhe të drejtave kryesore demokratike në të gjithë botën. Ky është një botëkuptim i ndërtuar mbi përjashtimin: të drejtat civile dhe njerëzore për disa por jo për të gjithë.
Ky është një shembull tjetër i përdorimit të instrumenit të frikës dhe racizmit për të nxitur kundër “tjetrit” dhe sulmuar ata që nuk ndajnë një formë të veçantë të politikës regresive.
Të gjithë duhet të qëndrojmë kundër antisemitizmit, dhe kundër të gjitha formave të gjuhës së urrejtjes, pavarësisht nëse është anti-myslimane, anti-imigrant, ose anti-ngjyrë. Dhe ne gjithashtu duhet të jemi të kujdesshëm ndaj atyre që përdorin në mënyrë aktive gjuhën e urrejtjes për të normalizuar padrejtësinë dhe për të lehtësuar pandëshkueshmërinë. Padrejtësia duhet të ndëshkohet dhe të mbahet përgjegjësi, pa marrë parasysh identitetin e kryerësit ose viktimës.
Sistemet sfiduese të nënshtrimit dhe diskriminimit, pa marrë parasysh ato që janë, është një luftë kolektive që kapërcen gjeografinë ose identitetin. Është çështje vlerash.
Për ata që ndajnë vlerat universale të lirisë, drejtësisë dhe barazisë, ose pretendojnë ta bëjnë këtë, ne duhet të qëndrojmë kundër iniciativave që kërkojnë të mbytin palestinezët – dhe të kërkojnë kolektivisht hapësirën tonë për të folur për një botë më të drejtë./gazetaimpakt/haaretz/
