Gaza: një pauzë para stuhisë

Ndërkohë që bota thërret “gjenocid izraelit”, Shtëpia e Bardhë Biden po fryn mbi armëpushimin e ardhshëm të Gazës që e ndihmoi për të ndërmjetësuar, sikur të ishte në të vërtetë “në prag” të “fitores së saj më të madhe diplomatike”.

Pas rrëfimeve vetë-uruese, administrata amerikane nuk është “e kujdesshme për lojën e fundit të Netanyahut”, ajo e miraton plotësisht atë – përfshirë gjenocidin – siç u ra dakord në Shtëpinë e Bardhë më pak se tre javë përpara përmbytjes së Al-Aksa, në një takim të 20 shtatorit midis Presidenti izraelit Benjamin Netanyahu dhe Joe “The Mummy” Biden.

“Armëpushimi” i ndërmjetësuar nga SHBA/Katari, i cili supozohet të hyjë në fuqi këtë javë, nuk është një armëpushim. Është një veprim PR për të zbutur gjenocidin e Izraelit dhe për të rritur moralin e tij duke siguruar lirimin e disa dhjetëra robërve. Për më tepër, të dhënat tregojnë se Izraeli nuk i respekton kurrë armëpushimet.

Në mënyrë të parashikueshme, ajo që shqetëson vërtet administratën amerikane është “pasoja e paqëllimshme” e armëpushimit, e cila “do t’u lejojë gazetarëve qasje më të gjerë në Gaza dhe mundësinë për të ndriçuar më tej shkatërrimin atje dhe për të kthyer opinionin publik mbi Izraelin”.

Gazetarë të vërtetë kanë punuar në Gaza 24/7 që nga 7 tetori – dhjetëra prej të cilëve janë vrarë nga makineria ushtarake izraelite në atë që Reporters Sans Frontieres e quan “një nga numrat më vdekjeprurës në një shekull”.

Këta gazetarë nuk kanë kursyer asnjë përpjekje për të shkuar deri në fund për të “ndriçuar shkatërrimin”, një eufemizëm për gjenocidin në vazhdim, i treguar me të gjitha detajet e tij të tmerrshme për ta parë e gjithë bota.

Edhe Agjencia e Kombeve të Bashkuara për Ndihmën dhe Punët për Palestinën (UNRWA), e sulmuar në mënyrë të pamëshirshme nga Izraeli, zbuloi – disi me butësi – se kjo ka qenë “zhvendosja më e madhe që nga viti 1948”, një “eksod” i popullsisë palestineze, me brezin e ri ” i detyruar të jetojë përmes traumave të paraardhësve ose prindërve.”

Sa i përket opinionit publik në të gjithë Jugun/Shumicën Globale , ai “u kthye” shumë kohë më parë në ekstremizmin sionist. Por tani Minoriteti Global – popullata e perëndimit kolektiv – po shikon me vrull, të tmerruar dhe të hidhur që në vetëm gjashtë javë, mediat sociale i kanë ekspozuar ato ndaj asaj që mediat kryesore fshehën për dekada. Nuk do të ketë kthim prapa tani që kjo monedhë ka rënë.

Një ish-shtet i Aparteidit udhëheq rrugën

Qeveria e Afrikës së Jugut ka hapur rrugën, globalisht, për reagimin e duhur ndaj një gjenocidi që po shpaloset: parlamenti votoi për mbylljen e ambasadës izraelite, dëbimin e ambasadorit izraelit dhe ndërprerjen e marrëdhënieve diplomatike me Tel Aviv. Afrikanët e Jugut dinë një ose dy gjëra për aparteidin.

Ata, si kritikët e tjerë të Izraelit, më mirë të jenë më të kujdesshëm duke ecur përpara. Gjithçka mund të pritet: një shpërthim i flamujve të rremë “terra terra terra” të udhëhequr nga inteligjenca e huaj, fatkeqësi të motit të shkaktuara artificialisht, akuza të rreme për “shpërdorim të të drejtave të njeriut”, kolapsi i monedhës kombëtare, randi, raste të ligjit, apopleksi të ndryshme Atlanticiste , sabotim i infrastrukturës energjetike, e edhe me shume.

Disa kombe duhet të kishin thirrur deri tani Konventën e Gjenocidit – duke pasur parasysh se politikanët dhe zyrtarët izraelitë janë mburrur, në histori, për rrafshimin e Gazës dhe rrethimin, urie, vrasjen dhe transferimin masiv të popullsisë së saj palestineze. Asnjë aktor gjeopolitik nuk ka guxuar deri më tani.

Afrika e Jugut, nga ana e saj, pati guximin të shkonte atje ku pak shtete myslimane dhe arabe kanë guxuar. Siç qëndrojnë gjërat, kur bëhet fjalë për pjesën më të madhe të botës arabe – veçanërisht shtetet kliente të SHBA-së – ata janë ende në territorin e Kënetës Retorike.

“Armëpushimi” i ndërmjetësuar nga Katari erdhi pikërisht në kohën e duhur për Uashingtonin. Ai vodhi vëmendjen nga delegacioni i ministrave të jashtëm islamik/arabë që vizitoi kryeqytetet e zgjedhura për të promovuar planin e tyre për një armëpushim të plotë të Gazës në Gaza – plus negociatat për një shtet të pavarur palestinez.

Ky Grup Kontakti i Gazës, duke bashkuar Arabinë Saudite, Egjiptin, Jordaninë, Turqinë, Indonezinë, Nigerinë dhe Palestinën, bëri ndalesën e parë në Pekin, duke u takuar me Ministrin e Jashtëm kinez Wang Yi dhe më pas në Moskë, duke u takuar me Ministrin e Jashtëm Sergei Lavrov. Ky ishte padyshim një shembull i BRICS 11 tashmë në veprim – edhe para se të fillonin biznesin më 1 janar 2024, nën presidencën ruse.

Takimi me Lavrov në Moskë u mbajt njëkohësisht me një sesion të jashtëzakonshëm online të BRICS për Palestinën, të thirrur nga presidenca aktuale e Afrikës së Jugut. Presidenti i Iranit Ebrahim Raisi, vendi i të cilit udhëheq Boshtin e Rezistencës të rajonit dhe refuzon çdo marrëdhënie me Izraelin, mbështeti iniciativat e Afrikës së Jugut dhe u bëri thirrje vendeve anëtare të BRICS që të përdorin çdo mjet politik dhe ekonomik në dispozicion për të bërë presion në Tel Aviv.

Ishte gjithashtu e rëndësishme të dëgjohej nga vetë presidenti kinez Xi Jinping se “nuk mund të ketë siguri në Lindjen e Mesme pa një zgjidhje të drejtë për çështjen e Palestinës”.

Xi theksoi edhe një herë nevojën për “një zgjidhje me dy shtete”, “rivendosjen e të drejtave kombëtare legjitime të Palestinës” dhe “krijimin e një shteti të pavarur të Palestinës”. E gjithë kjo duhet të fillojë përmes një konference ndërkombëtare.

Asgjë nga këto nuk mjafton në këtë fazë – as ky mashtrim i përkohshëm, as premtimi për një negociatë të ardhshme. Administrata amerikane, vetë duke luftuar me një reagim të papritur global, në rastin më të mirë, luftoi me Tel Avivin për të vendosur një “pauzë” të shkurtër në gjenocid. Kjo do të thotë se masakra vazhdon pas disa ditësh.

Sikur ky mashtrim të ishte një “armëpushim” i vërtetë, në të cilin të gjitha armiqësitë do të ndaleshin dhe makineria luftarake e Izraelit do të shkëputej tërësisht nga Rripi i Gazës, opsionet e ditës së ardhshme do të ishin ende mjaft të mjera. Praktikuesi i politikës reale, John Mearsheimer, tashmë është i vendosur: një zgjidhje e negociuar për Izrael-Palestinë është e pamundur.

Duhet një vështrim i përciptë në hartën aktuale për të demonstruar grafikisht se si zgjidhja me dy shtete – e mbrojtur nga të gjithë nga Kina-Rusia e deri te pjesa më e madhe e botës arabe – ka vdekur. Një koleksion bantustanësh të izoluar nuk mund të bashkohet kurrë si shtet.

Le të rrëmbejmë të gjithë gazin e tyre

Në të gjithë spektrin ka pasur zhurmë bubullimore që me ardhjen e petrojuanit që po afrohet gjithnjë e më shumë, amerikanët kanë nevojë të madhe për energjinë e Mesdheut Lindor të blerë dhe shitur në dollarë amerikanë – duke përfshirë rezervat e mëdha të gazit në vijën bregdetare të Gazës.

Shkruani këshilltarin e administratës amerikane për sigurinë energjetike, të vendosur në Izrael për të “diskutuar planet potenciale të rivitalizimit ekonomik për Gazën, të përqendruara rreth fushave të pazhvilluara të gazit natyror në det të hapur:” çfarë eufemizmi i bukur.

Por ndërsa gazi i Gazës është me të vërtetë një vektor vendimtar, Gaza, territori, është një telash. Ajo që ka me të vërtetë rëndësi për Tel Avivin është konfiskimi i të gjitha rezervave të gazit palestinez dhe ndarja e tyre për klientët e ardhshëm preferencialë: BE.

Hyni në Korridorin Indi-Lindja e Mesme (IMEC) – në fakt Korridori BE-Izrael-Arabia Saudite-Emiratet-Indi – i projektuar nga Uashingtoni si mjeti i përsosur që Izraeli të bëhet një fuqi udhëkryqi energjetik. Ajo imagjinon në mënyrë fantastike një partneritet energjetik SHBA-Izrael që tregtohet në dollarë amerikanë – duke zëvendësuar njëkohësisht energjinë ruse në BE dhe duke ndaluar një rritje të mundshme të eksportit të energjisë së Iranit në Evropë.

Ne i kthehemi tabelës kryesore të shahut të shekullit të 21-të këtu: Hegemon vs. BRICS.

Pekini ka pasur marrëdhënie të qëndrueshme me Tel Avivin deri më tani, me investime të mëdha në industritë dhe infrastrukturën izraelite të teknologjisë së lartë. Por goditja e Gazës nga Izraeli mund ta ndryshojë këtë pamje: asnjë Sovran i vërtetë nuk mund të mbrojë kur bëhet fjalë për gjenocid të vërtetë.

Paralelisht, çfarëdo që mund të dalë Hegjemon në skenarët e tij të ndryshëm hibrid dhe të nxehtë të luftës kundër BRICS, Kinës dhe Iniciativës së saj prej shumë trilion dollarësh Brez dhe Rrugë (BRI), kjo nuk do të ndryshojë trajektoren e formuluar racionalisht dhe strategjikisht të Pekinit.

Kjo analizë nga Eric Li është gjithçka që duhet të dihet për atë që ka përpara. Pekini ka hartuar të gjitha rrugët përkatëse të teknologjisë për t’u ndjekur në planet e njëpasnjëshme pesëvjeçare, deri në vitin 2035. Sipas këtij kuadri, BRI duhet të konsiderohet si një lloj gjeoekonomie e OKB-së pa G7. Nëse jeni jashtë BRI – dhe kjo ka të bëjë, në një masë të madhe, sistemet dhe elitat e vjetra të kompradorit – ju jeni duke u izoluar nga Shumica e Jugut Global.

Pra, çfarë mbetet nga kjo “pauzë” në Gaza? Deri në javën e ardhshme, frikacakët e mbështetur nga perëndimi do të rifillojnë gjenocidin e tyre kundër grave dhe fëmijëve dhe nuk do të ndalen për një kohë të gjatë. Rezistenca palestineze dhe 800,000 civilë palestinezë që jetojnë ende në Gazën veriore – tani të rrethuar nga të gjitha anët nga trupat dhe automjetet e blinduara izraelite – po dëshmojnë se janë të gatshëm dhe të aftë të mbajnë barrën e luftës kundër shtypësit izraelit, jo vetëm për Palestinën, por për të gjithë, kudo, me ndërgjegje.

Pavarësisht nga një çmim kaq i tmerrshëm për t’u paguar me gjak, përfundimisht do të ketë një shpërblim: zbërthimi i ngadaltë por i sigurt i konstruksionit perandorak në Azinë Perëndimore.

Asnjë narrativë mediatike e zakonshme, asnjë lëvizje PR për të zbutur gjenocidin, asnjë frenim i “opinionit publik që kthehet kundër Izraelit” nuk mund të mbulojë kurrë krimet serike të luftës të kryera nga Izraeli dhe aleatët e tij në Gaza. Ndoshta kjo është pikërisht ajo që Doktori – metafizike dhe ndryshe – ka urdhëruar për njerëzimin: një tragjedi e domosdoshme globale, e dëshmuar nga të gjithë, që gjithashtu do të na transformojë të gjithëve./TheCandle/GazetaImpakt