Krijoni kaos, mirëprisni refugjatët, paguani miliona firmës amerikane për të përpunuar aplikimet, paguani refugjatë për të shkuar në shtëpi. Të lumtë, Evropë!

Nga: Neil Clark

Kriza e refugjatëve 2014-2019 siguroi zgjedhje të pasura për disa, por ishin qytetarët evropianë ata që humbën pasi paratë e taksapaguesve u shpenzuan për të paguar biznese të mëdha për t’u marrë me shtimet e kërkesave për azil.

Zbulimet e fundit në lidhje me rolin e luajtur nga gjigandi i konsulencës amerikane McKinsey në përpunimin e kërkesave për azil në ishujt Grekë të mbipopulluar katër vjet më parë, ekspozojnë se e gjithë kriza e refugjatëve ishte një mundësi e shkëlqyer biznesi”.

Le të kujtojmë se çfarë ndodhi. Duke filluar nga fundi i vitit 2013, numri i njerëzve që kërkojnë hyrje në Evropë nga Lindja e Mesme dhe Afrika e Veriut filloi të rritet ndjeshëm. Kjo mund të shihet si një pasojë e drejtpërdrejtë e destabilizimit të operacioneve të ndryshimit të regjimit perëndimor në Libi, Irak, Siri dhe Afganistan.

Në vitin 2015, për herë të parë numri i azilkërkuesve që aplikuan për hyrje në shtetet e BE arriti një shifër të jashtëzakonshme 1.2 milion, një numër më shumë se dyfishi i një viti më parë. Mbi gjysma vinin vetëm nga tre vende: Siria, Afganistani dhe Iraku.

Kishte faktorë shtytës të qartë në shpjegimin e këtij niveli biblik të migrimit, por kishte edhe faktorë tërheqës. Rezultati ishte që më shumë se një e treta e këtyre migrantëve kërkuan azil jo në vendin e parë ku kishin ardhur, por në Gjermani.

Kancelarja gjermane Angela Merkel e kishte inkurajuar këtë duke thënë se vendi i saj do të ofronte strehë për refugjatët. “Wir schaffen das” (“Ne mund ta bëjmë këtë”), deklaroi ajo. Ky qëndrim mikpritës u vlerësua nga liberalët në të gjithë kontinentin si jashtëzakonisht i denjë, por a ishte praktik?

Dhembshuria është një gjë e mirë, por shpejt u bë e qartë se Gjermania  dhe Evropa nuk do të ishin në gjendje të përballonin numrin e madh të tyre. Ndërkohë, Turqia kërcënoi të fryjë numrat edhe më tej duke dërguar edhe më shumë refugjatë, të cilët kishin ardhur përmes kufijve të saj në BE.

Si një fat i mirë për të marrë më shumë para nga Brukseli, ju nuk mund ta fajësoni Presidentin e zjarrtë turk Rexhep Erdogan që përfitoi nga situata. Liderët e Evropës, dhe veçanërisht, Frau Merkel, të cilët duhet të mbajnë përgjegjësi për atë që ndodhi. Qeveria gjermane punësoi McKinsey për të trajtuar kërkesat, dhe sipas raportimeve, u pagua më shumë se 45 milion euro për të ndihmuar në seleksionimin e tyre.

Por nuk janë të gjitha. Në janar 2017, një kontratë me vlerë 992,000 euro u nënshkrua midis McKinsey dhe Zyrës Evropiane për Mbështetjen e Azilit (EASO), agjencisë së azilit të BE, për të ndihmuar në zbatimin e Planit të Përbashkët të Veprimit të BE-së. Uebfaqja e Ballkanit Insight zbulon se kontrata erdhi me një “shënim përjashtim”, duke thënë se “për shkak të kufizimeve kohore dhe presionit politik, u vlerësua e domosdoshme të vazhdohej me kontratën që do të nënshkruhet pa ndjekur procedurën e nevojshme të prokurimit”.

Ne mund ta bëjmë me mendjen tonë nëse marrëveshjet përfaqësojnë vlerën e parave. Balkan Insight thekson se, megjithëse në raportin e saj në maj 2017, McKinsey përshëndeti suksesin e saj në zvogëlimin e “kohëzgjatjes totale të procesit” të procedurës së azilit nga një mesatare prej 170 ditësh në shkurt 2017 në 11 ditë, në ishullin në fjalë në Greqi në prill 2017 kishte vetëm 1.500 më pak refugjatë sesa kishte në janar të atij viti.

Edhe duke lejuar punën që bëri pro bono, ajo që mund të themi me siguri është se kriza e refugjatëve rezultoi shumë fitimprurëse për McKinsey. Por, a duhej vërtet qeveria gjermane dhe BE të transferonin burimet e jashtme?

Me siguri do të ishte një politikë më e mirë për të bërë të qartë se numra të tillë thjesht nuk mund të trajtoheshin? Merkel në thelb inkurajoi migrantët që të vijnë, me shpresën se të gjithë do të pranohen, dhe më pas taksapaguesit gjermanë dhe të BE- së u desh të paguajnë faturën për kaosin pasues në një kohë kur ekonomitë evropiane vështirë se lulëzuan.

Kriza e refugjatëve, shkaku kryesor i së cilës ishte ndërhyrja perëndimore në punët e brendshme të Lindjes së Mesme dhe Afrikën e Veriut, nuk u trajtua mirë nga fillimi në fund. Deri në shkurt të vitit 2017, qeveria gjermane u ofroi azilkërkuesve deri në 1,200 euro secili, nga një buxhet i përgjithshëm prej më shumë se 40 milion euro, për t’u kthyer vullnetarisht në vendet e tyre të lindjes.

Thuaj që të gjithë janë të mirëseardhur, atëherë paguaj dikujt tjetër për të zgjidhur numrin e madh të aplikacioneve, përpara se të ofrosh për të financuar njerëzit që të shkojnë në shtëpi nuk është mënyra më e mirë për të përdorur burimet e tua. Jo se do ta gjesh McKinsey duke u ankuar. Ajo është shumë e zënë duke numëruar paratë e saj./Gazetaimpakt/rt/

NDANI KËTË POSTIM

Mund tju interesojne