Nga Yasin Aktay
Marrëveshja e arritur midis Emirateve të Bashkuara Arabe dhe Izraelit ishte një nga temat më të nxehta të javës. Emiratet e Bashkuara Arabe janë vendi i tretë pas Egjiptit dhe Jordanit që vendosin zyrtarisht lidhje diplomatike me Izraelin. Sidoqoftë, koha e anëtarësimit të Emiratet e Bashkuara Arabe në këtë rrjet marrëdhëniesh ka një dimension krejt tjetër.
Ky konsensus vjen në një kohë kur planet e Izraelit për të aneksuar Bregun Perëndimor zemëruan tërë botën muslimane dhe, në të vërtetë, fraksione të rëndësishme në botën perëndimore gjithashtu; vjen në një kohë kur po bëhen përpjekje të tilla si “Marrëveshja e Shekullit” e Trump, përmes së cilës bëhen përpjekje që Jeruzalemi të njihet si kryeqyteti i Izraelit, pa dashur të vazhdojë. Izraeli, me politikat e tij agresive, të cilat bëhen ndaj një vend arab, ndërsa ai në vend të kësaj duhet të marrë reagime të ashpra nga e gjithë bota, shërben vetëm për të inkurajuar të gjitha politikat agresive që do të zbatojë tani e tutje.
Edhe pse u njoftua se aneksimi i zonave të caktuara në Bregun Perëndimor, të cilin Izraeli po zbaton për ca kohë tani, është pezulluar, shpejt u zbulua se gjithçka nuk është ashtu siç duket. Eshtë e qartë se një njoftim i tillë ishte bërë kundër një trazire fillestare që mund të pengonte Emiratet e Bashkuara Arabe të paraqiteshin se i kishin shërbyer Izraelit gjithçka në një pjatë të artë, pa marrë asgjë në këmbim. Sidoqoftë ajo u mohua shpejt. Izraeli nuk e bëri një gjest të tillë për Emiratet e Bashkuara Arabe, i cili është aq i gatshëm për t’i shërbyer vullnetarisht vetë. Kështu, ajo as nuk pa ndonjë nevojë për të shpëtuar nderin, dinjitetin ose për të shpëtuar fytyrën e saj.
Siç pritej, marrëveshja u pa si një tradhti e plotë ndaj Palestinës dhe, në fakt, të gjithë botës muslimane. Sidoqoftë, duhet të theksohet gjithashtu se kjo marrëveshje nxori në dritë vetëm ato që fshiheshin, duke e bërë zyrtare një lidhje që tashmë ekzistonte në fshehtësi. Sidoqoftë, Emiratet e Bashkuara Arabe kanë shërbyer prej kohësh si Kali i Trojës për Izraelin në botën muslimane.
Të gjitha politikat që Emiratet e Bashkuara Arabe po zbatojnë në rajon direkt ose indirekt i shërbejnë interesave të Izraelit. E vërteta e çështjes është se nuk ka të dhëna në lidhje me mënyrën se si nga këto në rajon politika do të përfitojnë vetë Emiratet e Bashkuara Arabe. Emiratet e Bashkuara Arabe nuk po bëjnë asgjë tjetër përveç mbjelljes së farave të trazirave në të gjithë botën muslimane.
Cfarë lloj logjike mund të ketë në këtë? Cili mund të ishte qëllimi përfundimtar? Si mund t’i shërbente e gjithë kjo iniciativë e Emirateve interesave të Bashkuara të Amerikës? Nuk mendoj se mund të ketë ndonjë teori apo shpjegim të marrëdhënieve ndërkombëtare që mund të përgjigjet në këto pyetje. Në fakt, të gjitha këto pyetje mund të marrin përgjigje pasi të kemi parasysh llojin e shtetit që Emiratet e Bashkuara Arabe janë bërë në duart e Princit të Kurorës Mohamed bin Zayed.
E gjithë kjo që ka bërë Bin Zayed në tërë Lindjen e Mesme, nga Jemeni në Egjipt, Sudani deri në Katar, Libia deri në Tunizi, Iraku deri në Palestinë dhe Siria, Maroku në Turqi, nuk bëjnë asgjë tjetër përveç shtimit të krimeve të tij. Megjithatë, kur gjithçka që ai ka bërë konsiderohet në lidhje me interesat e Izraelit në Lindjen e Mesme, të gjitha pjesët që i mungojnë enigmës janë gjetur, dhe fotografia e madhe bëhet e qartë. Ekzistenca e Zayed është një dhuratë për Izraelin.
Pranvera Arabe kishte mundësinë që të rrezikonte shumë Izraelin. Sikur Pranvera Arabe të shkonte siç ishte planifikuar, Izraeli do të kishte qenë në telashe të thella me vende të tilla si Egjipti, Libia, Jemeni, Siria, secili nga udhëheqësit e të cilëve vendosi popullin e vet në vijën e zjarrit. Ajo nuk mund të ketë guxuar të zbatojë planet e saj aktuale të aneksimit, e lëre më të gjejë atmosferën e përshtatshme për ta shpallur Jeruzalemin si kryeqytetin e tij. Në fakt, meqenëse procesi i Pranverës Arabe do të hapte rrugën për demokratizimin e vendeve arabe, do të pasohej në mënyrë të pashmangshme cilësia dhe zhvillimi i rëndësishëm i administratës. Të rrethuarit nga administratat e fuqishme, të menaxhueshme që janë në paqe me njerëzit e tyre dhe mund të mbajnë përgjegjësi për veprimet e tyre është gjëja e fundit që Izraeli do të dëshironte. Me zë të lartë dhe të qartë: është e pamundur të vazhdosh rendin e Davidit me administratat demokratike.
Prandaj, rrjedha e punëve ishte e rrezikshme dhe duhej të ndalohej. Sidoqoftë, Izraeli nuk mund ta bënte këtë vetë. Pra, Bin Zayed e bëri atë vullnetarisht për dhe në emër të Izraelit.
Nuk ka asnjë shpjegim tjetër për frikën e Zayed nga demokracia. Ajo që ai po përpiqet të demonizojë në botën islame, duke treguar Vëllazërinë Muslimane dhe Islamin politik, nuk është asgjë tjetër përveçse vetë demokracisë. Përkundrazi, stili dhe mentaliteti i tij politik është më i rrezikshëm, më intolerant, më fashist dhe despot, sesa edhe nocionet fetare më fondamentaliste, më radikale, më fetare. Krimet e luftës që ai po kryen në Jemen, organizatat terroriste që ai po mbështet në Somali, Siri dhe Libi janë më se të mjaftueshme për ta ndaluar atë që t’i referohet ndonjë organizate si “terroriste”.
Zayed është njeriu prapa të gjitha llojeve të operacioneve terroriste në botën islamike, dhe ai po përpiqet të zbardh të gjitha këto shërbime që ai po ofron politikat sioniste të Izraelit. Por, deri në çfarë mase ai mund ta arrijë këtë? Ai përfundimisht do të mbahet përgjegjës për të gjithë dhunën, terrorin, grushta shteti dhe trazirat që ai ka shkaktuar në botën islamike.
Marrëveshja e Zayed me Izraelin nuk është gjë tjetër veçse zbulimi i një marrëdhënie që ekzistonte tashmë.
Në një farë kuptimi, ky ekspozim i shërben të mirës më të madhe. Bota nuk do t’i nënshtrohet hipokrizisë së tij; deri tani, bin Zayed nuk e ka praktikuar atë që predikoi. Kjo marrëveshje nuk do të legjitimojë pushtimin e Izraelit; nuk do të sigurojë pranimin e tij në botën e madhe islame.
Për më tepër, ashtu si miqësia e ngushtë e Zayed me Izraelin në asnjë mënyrë nuk do të sjellë dobi prej tij, por mund do të sjellë fundin e tij./gazetaimpakt/yennisafak
