Nga Crescent International

Sundimtari de fakto i Arabisë Saudite, Mohammed bin Salman (MbS) thotë se është i frikësuar. Ai u ka thënë anëtarëve vizitues të Kongresit Amerikan se rrezikohet të vritet, sipas Politico .

Nuk mungojnë njerëzit që mund të duan ta vrasin. Ata të gjithë kanë arsye krejtësisht legjitime për ta dërguar atë në anën tjetër. Pra, çfarë ka bërë fillimi saudit kohët e fundit për të qenë në një panik të tillë për sigurinë e tij, saqë i është dashur të thotë publikisht se është “i frikësuar”?

Ai pretendon se po vë në rrezik jetën e tij duke ndjekur një ‘pazar të madh’ me SHBA-në dhe Izraelin që përfshin normalizimin e lidhjeve me entitetin sionist. Ai madje ka thirrur emrin e Anwar Sadat, tiranit egjiptian që u qëllua me armë gjatë një parade ushtarake më 6 tetor 1981 për dorëzimin e tij ndaj sionistëve.

Ka arsye të mira që MbS të jetë i frikësuar. Ai ka bërë shumë armiq që kur u ngrit në pozitën e princit të kurorës nga babai i tij i sëmurë i çmendur, Salman bin Abdul Aziz në vitin 2017. Brenda klanit Bani Saud, nuk ka mungesë të njerëzve që do të donin të fusnin një kamë të lakuar në të. barkun e zgjatur dhe rrotullojeni atë shumë herë për t’u siguruar që zorrët e tij të jenë prerë plotësisht përpara se ta nxirrni jashtë, zorrët dhe të gjitha.

Nuk është e vështirë të identifikosh armiqtë e tij brenda klanit Bani Saud . Këtu përfshihen kushërinjtë e tij nga familjet Abdullah dhe Nayef, si dhe xhaxhallarët e tij Muqrim dhe Ahmed. MbS jo vetëm i ka poshtëruar por edhe i ka burgosur disa ku po torturohen.

Dhe pastaj është institucioni fetar. Princi i kurorës i ka lënë mënjanë ata duke thyer marrëveshjen që themeluesi i dinastisë saudite kishte arritur me Muhammed ibn Abdul Vehabin në vitin 1744. Në këmbim për t’u siguruar atyre një patericë fetare, Beni Saud lejoi që zelltarët vehabitë të kishin ndikim absolut mbi çështjet fetare . Për dekada pasi Beni Saud rrëmbeu pushtetin në Gadishullin Arabik, veçanërisht në Hixhaz (shtëpia e Mekës dhe Medines), ishin literalistët vehabitë ata që përcaktuan sjelljen e pranueshme dhe të papranueshme. Ata denoncuan këdo që nuk pranonte interpretimin e tyre të ngushtë të Islamit si ‘ kafirë ‘.

MbS e ka hedhur në plan të dytë vehabizmin dhe e ka zëvendësuar me vulgaritet dhe lakuriqësi. Ndërsa pak do të ankoheshin për uljen e vehabizmit, kalimi në ekstremin tjetër – vulgariteti – është i vështirë për disa njerëz për t’u tretur. A nuk ka asgjë ndërmjet vehabizmit dhe vulgaritetit?

Në frontin politik, MbS ka qenë absolutisht i pamëshirshëm. Ky është rasti me shumicën e autokratëve. Në mungesë të mbështetjes popullore, të gjithë kundërshtarët, realë apo të imagjinuar, duhet të shtypen. MbS nuk bën përjashtim. Ai e ka shtypur ashpër mospajtimin politik .

Rasti i Jamal Khashoggi-t ilustron këtë pikë. Një ish-insajder, ai ra në konflikt me regjimin dhe u vendos në SHBA. Ai shkroi kolona periodike për Washington Post duke ekspozuar sjelljen kriminale të regjimit. Kjo ishte një vijë e kuqe që MbS nuk mund ta toleronte.

Khashoggi u josh në Konsullatën Saudite në Stamboll më 2 tetor 2018. Një skuadër vdekjeje e dërguar nga Arabia Saudite besohet se e ka mbytur për vdekje, e ka copëtuar trupin e tij në copa dhe më pas e ka tretur në acid, sipas rrëfimeve më të besueshme. Nuk është gjetur asnjë gjurmë e trupit të Khashoggi. Pas kryerjes së aktit të tmerrshëm, skuadra e vdekjes u kthye në shtëpi të njëjtën ditë.

Nëse MbS mund të kryente akte të tilla të tmerrshme jashtë vendit dhe t’i shpëtonte, çfarë duhet të bëjë ai me disidentët në vend? Helikopterët e tij me kokë kanë punuar jashtë orarit. Nuk janë kursyer as të miturit.

Sfida e fundit ndaj sundimit Bani Saud u shfaq me sulmin sionist në Gaza tetorin e kaluar. Për të përballuar këtë sfidë, regjimi saudit ka ndaluar çdo përmendje të Palestinës apo edhe veshjen e keffiyeh , shallit me kuadrate palestineze. Myslimanët që kryejnë Umren ose Haxhin janë ngacmuar dhe/ose arrestuar për ta veshur atë. Kufizime të tilla nuk kanë shkuar mirë me shumë sauditë, madje edhe ata që janë kryesisht apolitikë.

Nuk ka dyshim se politikat anti-palestineze të MbS kanë antagonizuar një segment të madh të popullsisë së tij, për të mos përmendur afro dy miliardë myslimanë në mbarë botën. Pra, si planifikon ai të trajtojë shqetësimet e popullit të tij, nëse është vërtet i interesuar të bëjë diçka për palestinezët?

Ai ka përsëritur mantrën e vjetër saudite se duhet të ketë një ‘rrugë të vërtetë’ drejt një shteti palestinez. Vëzhguesit e mprehtë do të vinin në dukje se MbS nuk po kërkon krijimin e një shteti palestinez; thjesht një “rrugë e vërtetë drejt saj”, çfarëdo që të thotë kjo.

Palestina është tani çështja kryesore në rajon, në të vërtetë, tema dominuese në diskursin global, pas operacionit të guximshëm të Hamasit të 7 tetorit 2023. Njerëzit në Azinë Perëndimore janë zmbrapsur me tmerr nga barbarizmi sionist dhe gjenocidi i tij i vazhdueshëm ndaj palestinezëve të pafajshëm. Në rrugët e kryeqyteteve arabe, ka një zemërim të shtuar drejtuar Izraelit.

Ndërsa MbS nuk kujdeset për ndjenjat publike – klani Bani Saud nuk i lejon publikut asnjë fjalë në formulimin e politikës – ai ka frikë se pa përmendur Palestinën, ai do të ishte një objektiv i lehtë për zemërimin publik. Kjo mund të rezultojë lehtësisht në përpjekjen e dikujt për ta vrarë edhe nëse pasojat për sulmuesin do të ishin të rënda.

Në aspektin praktik, ka pak mundësi që ndonjë saudit i zakonshëm t’i afrohej diku. MbS jeton në një kordon të ngushtë sigurie. Ai nuk përzihet me publikun.

Kërcënimi i vërtetë ka të ngjarë të vijë nga detajet e tij të sigurisë. Në fund të fundit, ata shohin gjithashtu tmerret që sionistët po u bëjnë palestinezëve. Pavarësisht se sa i pashpirt mund të jetë personeli i sigurisë së MbS, nuk mund të përjashtohet që edhe mes tyre të ketë njerëz që ndjejnë ndjeshmëri për palestinezët. Ata mund të ndërmarrin veprime kundër MbS nëse ai lëviz drejt normalizimit të marrëdhënieve me entitetin sionist.

Duhet të kihet parasysh se para fillimit të operacionit të Hamasit më 7 tetor, MbS po përpiqej drejt normalizimit të marrëdhënieve me Izraelin. Shtetet e Bashkuara e promovuan këtë me padurim. Zyrtarët amerikanë i bënë një linjë telefonike Riadit dhe Xhedahut për të biseduar ëmbël me MbS për të vendosur marrëdhënie me entitetin sionist. Ai nuk kishte nevojë për shumë bindje. I frikësuar edhe nga hija e tij, MbS ka kërkuar njëfarë sigurie për t’i mundësuar që të vazhdojë të mbajë pushtetin.

Ai beson se entiteti sionist, gjoja më i forti në rajon, do t’i siguronte atij një siguri të tillë. Agjencia e inteligjencës sioniste, Mossad, ka tentakulat e saj të përhapura në rajon. Izraeli gjithashtu ka një ushtri të frikshme edhe pse kufizimet e tij janë ekspozuar që nga tetori i kaluar.

Megjithatë, vendosja e marrëdhënieve me entitetin sionist është një ndërmarrje e madhe. Do të ekspozonte regjimin, si dhe MbS personalisht ndaj rreziqeve të rënda. Pra, ai ka kushtet e tij për të marrë zhytjen.

Ai dëshiron që garancitë e sigurisë së SHBA për regjimin e kryesuar prej tij të përfshihen në një traktat, ndihmë me një program bërthamor civil dhe investime ekonomike në fusha të tilla si teknologjia. Disa raporte madje kanë sugjeruar se nëse SHBA-ja do të pranonte këto kushte, regjimi saudit do të kufizonte marrëdhëniet e tij me Kinën . Megjithatë, kjo duket më shumë si një dëshirë amerikane sesa një angazhim saudit.

Nëse sauditët do të vendosnin marrëdhënie me Izraelin, kjo do t’i hapte vendet e tjera muslimane ndaj depërtimit sionist. Sauditët e imagjinojnë veten si ‘udhëheqës’ të botës myslimane, një pretendim i dyshimtë në rastin më të mirë, por gjithsesi i besuar nga sauditët.

Në botën myslimane, Turqia Kemaliste ishte e para që njohu entitetin sionist të ndjekur nga regjimi i Shahut në Iran. Me fitoren e revolucionit islamik, sionistët u dëbuan nga Teherani dhe u ndërprenë marrëdhëniet diplomatike.

Regjimet egjiptiane dhe jordaneze vendosën marrëdhënie përkatësisht në 1978 dhe 1994, megjithëse masat në asnjë vend nuk e kanë pranuar praninë sioniste në mesin e tyre. Dy lojtarë, Bahreini dhe Emiratet e Bashkuara Arabe, si dhe Maroku, kanë krijuar gjithashtu marrëdhënie në atë që quhet gabimisht ‘ Marrëveshjet e Abrahamit ‘.

Emiratet e Bashkuara Arabe dhe Bahreini ishin tullumbace provash për Arabinë Saudite dhe thuajse patën sukses, por për operacionin e guximshëm të Hamasit në tetor 2023. Ai ngadalësoi procesin e normalizimit, por siç kanë treguar ngjarjet e fundit, nuk u braktis kurrë plotësisht. MbS po përpiqet të nxjerrë përfitimin maksimal për tradhtinë e tij.

Fatkeqësisht për MbS, Benjamin Netanyahu tashmë ka mbyllur derën për mundësinë e një shteti të ardhshëm palestinez (shih gjithashtu këtu ). Asnjë masë e përçarjes saudite nuk do ta ndryshojë atë realitet. Entiteti sionist do të duhet të mposhtet dhe të çmontohet. Ajo ditë nuk është e largët, insha’Allah ./crescentinternational