nga F. William Engdahl
Një operacion i cili filloi si një diskutim akademik tre vjet më parë, tani po kthehet ne një fushatë propagandistike e plotë nga disa prej institucioneve më të fuqishme në botën e industrializuar. Kjo është ajo që me të drejtë duhet të quhet Lufta ndaj Parave Kesh. Ashtu si Lufta kundër Terrorit, Lufta kundër Kancerit apo Lufta kundër Droges, agjenda e saj e vërtetë është e keqe dhe e errët. Nëse jemi të marrë atëherë le ta gëlltisim propagandën për eliminimin e plotë të parave në favor të parave të pastra dixhitale, ne mund ta puthim dhe ti themi mirupafshim autonomisë tonë të mbetur dhe privatësisë. 1984-a e George Orwellit qe flet mbi steroidet ka per te ndodhur.
Më lejoni të jem i qartë. Këtu nuk diskutojmë teknologjitë digjitale bllok-zinxhir, të ashtuquajtura monedha kripto. Ne nuk po i drejtohemi sistemeve private të pagesave siç është WeChat e Kinës. As nuk e diskutojmë e-banking ose përdorimin e kartelave të kreditit bankar si Visa ose Master Card ose të tjerë. Këto janë të një cilësie krejtësisht të ndryshme nga qëllimi i luftës së vazhdueshme për të holla. Ato janë të gjitha shërbime private jo të shtetit.
Ajo që po diskutojmë është një komplot, dhe një komplot i drejtuar nga bankat qendrore, të disa qeverive te selektuara, Fondi Monetar Ndërkombëtar në bashkëpunim me bankat e mëdha ndërkombëtare për të detyruar qytetarët – me fjalë të tjera, ne të heqim dorë nga mbajtja e parave ose përdorimi i tyre për të paguar blerjet. Në vend të kësaj ne do të detyroheshim të përdorim kreditë dixhitale bankare. Dallimi, edhe pse mund të duket i vogel në fillim, është i madh. Ashtu si në Indi pas Luftës ndaj parasë kesh qe I krisuri Modi beri ne vitin 2016, lufte e inspiruar nga SHBA, qytetarët humbin përgjithmonë lirinë e tyre personale për të vendosur se si të paguajnë ose si ta kenë privatësinë e tyre në marrëdhënie me paratë. Nëse dua të blej një makinë dhe të paguaj para kesh për të shmangur kamatën bankare, nuk mundem. Banka ime do të kufizojë sasinë e parave dixhitale që unë mund të tërheq në cdo ditë të caktuar. Nëse dua të qëndroj në një hotel të këndshëm për të festuar një ditë të veçantë dhe për të paguar para për arsye të privatësisë, seshte e mundur. Por kjo është vetëm sipërfaqja.
Visa i bashkohet luftës
Në këtë korrik, Visa International solli atë që e quan “Sfida pa pare kesh e Visas “. Me fjalët e përzgjedhura për mënyrën se si teknologjia ka transformuar tregtinë globale, Visa njoftoi një program për të paguar pronarë të vegjël të zgjedhur të restoranteve në SHBA nëse ata pranojnë të refuzojnë të pranojnë para kesh nga klientët e tyre, por vetëm se me kartat e kreditit. Faqja zyrtare e vizave njofton “Deri në 500,000 dollarë dhurate. 50 pronarë të kualifikuar të shërbimit të ushqimit kerkuan pagesë 100% jo ne kesh.Për një kompani të vockël si Visa me të ardhura vjetore në rangun prej 15 miliardë dollarë, një shumë e vogël 500,000 $ e harxhuar per kete gje sështë asgjë. Natyrisht ata besojnë se do të përdorin kartat Visa në një treg që deri më tani preferon të holla – restorantin e vogël familjar.
Sfida e “vizas” për të arritur atë që e quan “pagesë 100% jo ne kesh” nuk është rastësore. Ajo është pjesë e një strategjie shumë të menduar jo vetëm të Vizas, por edhe tëBankës Qendrore Evropiane, Bankës së Anglisë, Fondit Monetar Ndërkombëtar dhe Bankës Rezervë të Indisë për të mos përmendur të tjera.
FMN-ja per bretkocat qe zjejnë ngadale (proverbe kineze)
Në mars të këtij viti, Fondi Monetar Ndërkombëtar në Uashington lëshoi një Dokument të Punës për atë që ata e quajnë “de-cashing”. Gazeta rekomandon që “duke shkuar tërësisht pa para kesh duhen hapa te metejshem.” Ajo vëren faktin se ekzistojnë tashmë ” hapa fillestare kryesisht të pakontestueshm, të tilla si heqja graduale e faturave të emërtimeve të mëdha, vendosja e tavaneve në transaksionet në para të gatshme dhe raportimi i lëvizjeve të parave të gatshme përtej kufijve. Hapat e mëtejshëm mund të përfshijnë krijimin e stimujve ekonomikë për të zvogëluar përdorimin e parave në transaksione, thjeshtimin e hapjes dhe përdorimit të depozitave të transferueshme dhe kompjuterizimin e mëtejshëm të sistemit financiar “.
Në Francë që nga viti 2015 kufiri që një person mund të paguajë në të holla për një biznes është vetëm 1000 € “për të trajtuar pastrimin e parave dhe evazionin fiskal.” Për më tepër, çdo depozitë apo tërheqje e parave nga një llogari bankare më të madhe se 10,000 € në muaj Do të raportohet automatikisht tek Tracfin, një njësi e qeverisë franceze e akuzuar për luftimin e pastrimit të parave, “hapa kryesisht të pakontestueshme” dhe shumë gjëra të bezdisshme “.
Letra e FMN-së më tej shton argumentin për eliminimin e parave të gatshme që “de-cashing duhet të përmirësojë mbledhjen e taksave duke zvogëluar evazionin fiskal”. Thënë me fjalë të tjera, nëse ju jeni të detyruar të përdorni vetëm transfertat dixhitale nga një bankë, qeveritë e virtualitetit te çdo vendi te OECD-se, sot ka qasje ligjore në të dhënat bankare të qytetarëve të tyre.
Në muajin prill, një muaj pas dokumentit të FMN-së për de-cashing, Komisioni i Brukselit lëshoi një deklaratë ku deklaroi,
“Pagesat në para të gatshme përdoren gjerësisht në financimin e aktiviteteve terroriste. Në këtë kontekst, gjithashtu mund të hulumtohet rëndësia e kufijve të mundshëm për pagesat në para. Disa shtete anëtare kanë vendosur ndalime për pagesa në para të gatshme mbi një prag të caktuar “.
Edhe në Zvicër, si rezultat i fushatave të vazhdueshme nga Uashingtoni, sekreti legjitim i tyre bankar është komprometuar ashpër nën argumentin e gabuar që pengon financimin e organizatave terroriste. Një vështrim në titujt e fundit të shtypit evropian rreth sulmeve nga Barcelona në Mynih në Londër në Charlottesville e ekspozon këtë argument si një mashtrim.
Sot, në BE, si rezultat i presionit të Uashingtonit, në kuadrin e Ligjit për Pajtueshmërinë e Taksave të Llogarive të Jashtme (FATCA) jashtë SHBA-ve ku qytetarët amerikanë mbajnë një depozitë, janë të detyruar të dorëzojnë raporte vjetore mbi pasuritë në ato llogari në Rrjetin e Përmbarimit të Krimit Financiar të Thesarit Amerikan. E përshtatshme për SHBA-të si parajsë e madhe e taksave në zhvillim, qeveria e SHBA ka refuzuar, pavarësisht se është e specifikuar në ligj, të bashkohet me FACTA-n.
Në vitin 2016, Banka Qendrore Evropiane ndërpreu lëshimin e kartmonedhave 500 euroshe, duke argumentuar se do të pengonte krimin e organizuar dhe terrorizmin, fiks një shaka e dobët, sikur rrjetet e sofistikuara të krimit të organizuar të varen nga monedhat e letrës. Në SHBA, ekonomistët kryesorë si ish-presidenti i Harvardit Larry Summers avokojnë eliminimin e faturës prej $ 100 për të njëjtën arsye të supozuar.
10 dollare limiti?
Qëllimi i vërtetë i luftës ndaj pares kesh megjithatë u skicua në një reviste te Wall Street nga ekonomisti i Harvardit dhe ish-ekonomisti kryesor në FMN, Kenneth Rogoff. Rogoff argumenton se duhet të ketë një reduktim drastik në nxjerrjen e parave të gatshme nga Rezerva Federale. Ai bën thirrje që të hiqen nga qarkullimi të gjitha prerjet mbi 10 $, duke detyruar njerëzit dhe bizneset të varen vetëm nga pagesat digjitale ose elektronike. Ai e përsërit që plani i tij do të reduktojë pastrimin e parave, duke zvogëluar krimin, ndërsa në të njëjtën kohë duke ekspozuar mashtrimet e taksave.
Sidoqoftë axhenda e fshehtë në këtë Luftë kundër parave kesh është konfiskimi i parave tona në krizën tjetër të pashmangshme bankare, qoftë në vendet anëtare të BE-së, në Shtetet e Bashkuara apo vendet në zhvillim si India.
Tashmë disa banka qendrore kanë përdorur një politikë me norma negative të interesit duke pretenduar, gabimisht, se kjo është e nevojshme për të stimuluar rritjen pas krizës financiare dhe bankare të vitit 2008. Përveç Bankës Qendrore Evropiane, Banka e Japonisë, Banka Kombëtare Daneze i përmbahet kësaj politike të çuditshme. Megjithatë, aftësia e tyre për të ulur normat e interesit në bankat anëtare edhe më shumë është e kufizuar për sa kohë që paraja është e bollshme.
Dokumenti i përmendur më lart i FMN-së lejon macen e proverbes që të dalë nga thesi. Ai thekson,
“Në veçanti, politika negative e normës së interesit bëhet një alternativë e mundshme për politikën monetare nëse kursimet në monedhën fizike dekurajohen dhe zvogëlohen ndjeshëm. Me de-arkëtimin, shumica e parave do të ruheshin në sistemin bankar dhe prandaj do të preken lehtë nga normat negative, të cilat mund të inkurajojnë shpenzimet e konsumit … ”
Kjo për shkak se banka juaj do të fillojë t’ju ngarkojë për “shërbimin” e lejimit të parave me paratë tuaja, ku mund ta përdorin atë për të fituar më shumë para. Për të shmangur këtë, na thuhet, do të harxhoni sikur nuk ka nesërme. Natyrisht, ky argument është i rremë.
Siç thekson ekonomisti gjerman Richard Werner, normat negative rrisin kostot e bankave për të bërë biznes.
“Bankat përgjigjen duke ja kaluar këtë kosto klientëve të tyre. Për shkak të normave të depozitave tashmë zero, kjo do të thotë që bankat do të rrisin normat e tyre të huadhënies. ”
Siç citon më tej Werner,
“Në vendet ku është futur politika negative e normës së interesit, si Danimarka apo Zvicra, kjo gjetje duket se nuk është e efektshme në nxitjen e ekonomisë. Krejt e kundërta. Kjo ndodh për shkak se normat negative janë imponuar nga banka qendrore per bankat – jo nga publiku huamarrës.
Ai thekson se politika negative e normës së interesit të BQE ( Bankes Qendroe Evropiane) synon shkatërrimin e bankave të kursimit tradicionalisht konservatore të BE-së, si Sparkasseni gjerman dhe Volksbankeni në favor të fshehjes së fshehtë të mega-bankave gjigante dhe financiarisht të korruptuara si Deutsche Bank, HSBC, Societe Generale e Francës, Banka Mbretërore e Skocisë, Banka Alpha e Greqisë, ose Banca Monte dei Paschi di Siena në Itali dhe shumë të tjerë. Presidenti i BQE, Mario Draghi është ish-partner i bankës mega, Goldman Sachs.
Pse tani?
Pyetja relevante është pse tani, papritmas urgjenca e shtyrjes për eliminimin e parave të gatshme nga ana e bankave qendrore dhe institucioneve të tilla si FMN-ja? Rënia e valës për heqjen e parave filloi dukshëm pas takimit të janarit 2016 të Davosit, Zvicër, ku u mblodhën figurat udhëheqëse të botës perëndimore, bankierët qendrorë dhe korporatat shumëkombëshe. Ofensiva propaganduese për ofensivën aktuale të Luftës në Para filloi menjëherë pas bisedimeve të Davosit.
Disa muaj më vonë, në nëntor 2016, të udhëhequr nga ekspertë nga USAID dhe gjithashtu edhe Visa, qeveria indiane e Narenda Modi njoftoi demonetizimin e menjëhershëm ose heqjen me forcë të të gjitha kartëmonedhave prej 500 dollarë rupie (US $ 8) dhe 1.000 rupe (US $ 16) rekomanduar nga Banka Rezervë e Indisë. Qeveria e Modi pohoi se veprimi do të kufizonte ekonominë e hijes dhe do të pengonte përdorimin e parave të paligjshme dhe të falsifikuara për të financuar aktivitetin e paligjshëm dhe terrorizmin.
Veçanërisht, Parlamenti indian kohët e fundit bëri një studim pasues për efektet e luftës Modi në para të gatshme. Komisioni Parlamentar për Raportin e Demonetizimit ka dokumentuar se nuk është përmbushur asnjë objektiv i vetëm i deklaruar. Nuk u gjet asnjë para e madhe e zezë dhe Demonetizimi nuk kishte efekt mbi financimin e terrorizmit, arsyet e dhënë nga Qeveria për të zbatuar një politikë kaq drastike. Raporti vuri në dukje se ndërkohë që banka qendrore e Indisë pretendohej të sulmonte paratë e zeza nëpërmjet demonetizimit, paratë e paligjshme serioze në parajsat e taksave në det të hapur u ricikluan thjesht në Indi, “pastrohen” nëpërmjet Investimeve të Jashtme të Drejtpërdrejta nga grupet kriminale ose të korporatave në një praktikë të njohur si “Tërheqja e raundit”.
Megjithatë, raporti i parlamentit tregonte se ekonomia e vërtetë indiane u godit në mënyrë dramatike. Prodhimi industrial në prill ra i goditur në 10,3 për qind gjatë muajit të kaluar, ndërsa mijëra biznese të vogla të varura nga paratë e gatshme shkuan. Mediat kryesore indiane thuhet se janë paralajmëruar nga qeveria e Modit për të mos publikuar raportin e Parlamentit.
Nëse lidhim pika me të gjitha këto, bëhet më e qartë se lufta ndaj parave kesh është një luftë ndaj lirisë sonë individuale dhe ul shkallën e lirisë në jetën tonë. Ta detyrosh paranë tonë për të bërë dixhitale është hapi tjetër drejt konfiskimit nga qeveritë e BE-së ose SHBA-ve ose kudo që shpërthen kriza e ardhshme kryesore bankare, si në vitet 2007-2008.
Në fund të korrikut të këtij viti, Estonia si presidencë e rradhës e BE-së nxori një propozim të mbështetur nga Gjermania që do të lejonte rregullatorët kombëtarë të BE-së të ndalonin “përkohësisht” njerëzit që të tërhiqnin fondet e tyre nga një bankë e trazuar para se depozituesit të ishin në gjendje të krijonin një bankë “të drejtuar”. Precedenti i BE ishte vendosur tashmë në Qipro dhe në Greqi, ku qeveria bllokoi tërheqjet e parave të gatshme përtej sasive të vogla të përditshme.
Si veteran analist i bankës amerikane Christopher Whelan vë në dukje në një analizë të fundit të dështimit të autoriteteve të BE-së që në mënyrë efektive të pastrojnë rrëmujën e tyre bankare që nga kriza financiare e vitit 2008, “ideja që publiku bankar – që përgjithësisht bie nën depozitimin maksimal të kufirit të sigurimeve – do ti mohohet gjithnjë e drejta e përdorimit të mjeteve monetare, praktikisht siguron që depozitat dhe shkeljet më të mëdha do të ndodhin në Evropë herën tjetër kur një institucion depozitar bie në telashe.”Whelan thekson se nëntë vjet pas krizës së vitit 2008, bankat e BE-së mbeten në gjendje të tmerrshme. “Mbesin gati 1 trilionë euro në kreditë e këqija brenda sistemit bankar evropian. Kjo përfaqëson 6.7% të ekonomisë së BE-së. Kjo është e madhe. Ai thekson se kreditë e këqija të bankave si pjesë e PBB-së për bankat e SHBA dhe Japonisë janë përkatësisht 1.7 dhe 1.6 për qind.
Ndërsa qeveritë, qoftë në BE, qoftë në Indi apo në vende të tjera, refuzojnë të frenojnë praktikat mashtruese të bankave më të mëdha të saj, duke i detyruar njerëzit të eliminojnë përdorimin e parave të gatshme dhe të mbajnë gjithë likuiditetin e tyre në depozita dixhitale me bankat e rregulluara shtetërore i konfiskojnë ato pasuri kur deklarojnë emergjencën tjetër. Nëse jemi aq të pamend që të lejojmë që ky mashtrim të kalojë pa u ndeshur, ndoshta meritojmë të humbim pjesen tonë të ngelur të autonomisë financiare. Për fat të mirë, rezistenca popullore kundër eliminimit të parave të gatshme në vende si Gjermania është masive. Gjermanët kujtojnë ditët e Republikës së Weimarit 1920 dhe hiperinflacionit si krizat bankare të vitit 1931 që çuan në Rajhun e Tretë. Qasja e FMN-së është si ajo proverba kineze mbi bretkosat qe zjejnë ngadalë. Por qeniet njerëzore nuk janë bretkosat, apo?
F. William Engdahl është konsulent dhe lektor i rrezikut strategjik, ai ka diplomuar në politikë nga Universiteti Princeton dhe është një autor best sellër mbi naftën dhe gjeopolitikën, ekskluzivisht për revistën online “New Eastern Outlook”./ Gazeta Impakt
