Nga Robert Inlakesh
Në një rast goditjeje, duke reflektuar dështimin e ndërhyrjes ushtarake perëndimore në Azinë Perëndimore, lëvizja Ansarallah (Houthi) e Jemenit është futur si një pjesëmarrës aktiv në luftën e vazhdueshme midis Izraelit dhe Gazës. Fillimisht duke lëshuar municione, raketa balistike dhe të lundrimit drejt Izraelit, Ansarallah më pas vazhdoi për të parandaluar kalimin e anijeve në pronësi ose operim izraelit përmes Detit të Kuq, përpara se të shpallte një mbyllje të plotë të rrugës së anijeve për çdo anije të destinuar të ankorohej në porti i Eilat.
Pasi Houthi-t kapën një numër anijesh, ndërsa sulmuan të tjerat me dronë, aktiviteti në Eilat ka rënë rreth 85% . Kompanitë ndërkombëtare dhe izraelite të anijeve kanë zgjedhur të marrin rrugën e gjatë, e cila në disa raste kërkon 12 ditë shtesë, për të arritur në Izrael me ngarkesën e tyre, një devijimtepër i kushtueshëm. Në kundërshtim me këtë, Sekretari i Mbrojtjes i SHBA Lloyd Austin udhëtoi në rajon dhe njoftoi formimin e një task force detare shumëkombëshe që do të vendosej në Detin e Kuq. Pavarësisht bisedimeve për koalicionin duke përfshirë Arabinë Saudite, Egjiptin dhe edhe Emiratet e Bashkuara Arabe, i vetmi komb arab që u bashkua ishte Bahreini.
Pra, pa një rezolutë të Këshillit të Sigurimit të Kombeve të Bashkuara (KSOKB) për t’i mbështetur ato, që zakonisht kërkohet për ta bërë të ligjshëm militarizimin e një territori sipas ligjit ndërkombëtar, SHBA-ja ka nisur një ndërhyrje tjetër të huaj. Ky është i rëndësishëm sepse nuk arriti të bindë asnjë nga lojtarët kryesorë rajonalë për t’u bashkuar, duke demonstruar rënien e ndikimit amerikan, por gjithashtu ka ngritur statusin e Ansarallahit të Jemenit.
Ish-presidenti I SHBA-së, Barack Obama, Uashingtoni mbështeti ndërhyrjen e koalicionit të udhëhequr nga Arabia Saudite në Jemen në vitin 2015. Që atëherë, rreth 377,000 njerëz kanë vdekur, kryesisht si rezultat i bllokadës vdekjeprurëse të vendosur mbi shumicën e popullsisë së vendit, ndërsa rreth 15,000 civilët kanë vdekur për shkak të konfliktit të drejtpërdrejtë. Objektivi i ndërhyrjes së udhëhequr nga Arabia Saudite, e cila mori mbështetjen e SHBA-së dhe Britanisë së Madhe, ishte largimi i Ansarallahut nga pushteti në kryeqytetin e vendit, Sanaa. Megjithëse grupi nuk gëzon njohje ndërkombëtare si forca qeverisëse e Jemenit, ai sundon mbi më shumë se 80% të popullsisë, ka mbështetjen e dy të tretave të forcave të armatosura të vendit dhe drejton një qeveri jashtë Sanaa.
Ansarallah erdhi në pushtet pas një revolucioni popullor kundër presidentit të atëhershëm të Jemenit Abdrabbuh Mansour Hadi në vitin 2014. Muaj më vonë, Hadi dha dorëheqjen dhe u largua nga vendi pasi militantët Ansarallah kishin vendosur të merrnin pushtetin me forcë. Në mes të një lufte shtatëvjeçare, lëvizja politike, sociale dhe e armatosur që shpesh përmendet si “rebelët Houthi” vepron si qeveria de facto e Jemenit, por ende nuk ka marrë njohje në OKB, e cila në vend të kësaj e njeh ‘Këshilli i Lidershipit Presidencial’ që u krijua në Riad, Arabi Saudite, në vitin 2022.
Konteksti i mësipërm është vendimtar për të kuptuar aftësitë e Ansarallahut të Jemenit, i cili u nënvlerësua si një grup “rebelësh të mbështetur nga Irani” në mediat e korporatave perëndimore për vite me radhë. Ndërsa qeveritë e Perëndimit kolektiv janë përpjekur të pretendojnë se grupi jemenas është i parëndësishëm, vendimi i fundit i Uashingtonit për të formuar një koalicion detar shumëkombësh për t’u përballur me Houthi-t është një pranim se ata janë një aktor i madh rajonal. Në fakt, Ansarallah është e vetmja lëvizje arabe që kontrollon asetet shtetërore dhe një ushtri të përhershme që po merr pjesë në luftën e vazhdueshme me Izraelin.
Realiteti me të cilin SHBA po përballet tani është diçka që Arabia Saudite dhe Emiratet e Bashkuara Arabe e kuptuan në fillim të vitit të kaluar. Pas dy sulmeve të veçanta me dron dhe raketa në Abu Dhabi dhe Dubai në janar të vitit 2022, u bë e qartë se niveli aktual i mbështetjes së Perëndimit nuk mund të siguronte siguri të mjaftueshme për Emiratet e Bashkuara Arabe. Deri në ndërmjetësimin e një armëpushimi mbarëkombëtar në prill 2022, Ansarallah kishte demonstruar gjithashtu aftësitë e tij të zhvilluara të raketave dhe dronëve, duke goditur edhe objektiva të vlefshëm ekonomikë brenda Arabisë Saudite.
Pavarësisht se iu kushtua shumë më pak vëmendje sesa meritonte, forcat Ansarallah caktuan në mënyrë strategjike sulmin e tyre të dytë në Emiratet e Bashkuara Arabe që të përkonte me ardhjen e Presidentit izraelit Isaac Herzog në vend. Ky ishte një mesazh i qartë për lidershipin e Emirateve dhe Arabisë Saudite se mbështetja perëndimore nuk do të sigurojë siguri të mjaftueshme. Ka të ngjarë për shkak të këtij kërcënimi nga Jemeni që Riadi të kërkoi një pakt sigurie me SHBA-në, për të bërë të mundur një marrëveshje normalizimi me Izraelin. Një pakt i tillë sigurie do të kishte përcaktuar që një sulm ndaj njërit është një sulm ndaj të gjithëve, duke tërhequr kështu amerikanët në një luftë të drejtpërdrejtë kundër Jemenit në rast se konflikti do të ndizet përsëri.
Shtetet e Bashkuara u përpoqën të ndihmonin në rrëzimin e qeverisë aktuale në Sanaa, por përfunduan duke krijuar një grup të ngurtësuar nga beteja që ka aftësi të zhvilluara brenda vendit shumë përtej atyre që zotëronte në fillimin e konfliktit në 2015. Në fjalimin e tij të parë për politikën e jashtme pas marrjes së detyrës në Në vitin 2021, presidenti amerikan Joe Biden u zotua t’i jepte fund luftës në Jemen. Megjithatë, në vend që të ndiqte një marrëveshje Jemen-Saudite, Shtëpia e Bardhë hoqi dorë nga premtimi i saj dhe u përpoq të ndërmjetësonte një marrëveshje saudio-izraelite. Ky vendim fatal po kthehet për të kafshuar politikëbërësit në Uashington.
Duke i mbështetur izraelitët deri në fund në luftën e tyre kundër Gazës, duke theksuar se nuk ka vija të kuqe se sa larg mund të shkojë qeveria e Benjamin Netanyahu, SHBA ka lejuar që një luftë Palestine-Izrael të zgjerohet në një rajon më të gjerë arabo-izraelit. konflikti. Kërcënimi i përshkallëzimit midis ushtrisë izraelite dhe Hezbollahut libanez po rritet çdo ditë, ndërsa udhëheqësi i Ansarallah, Abdul-Malik al-Houthi ka deklaruar se forcat e tij “nuk do të qëndrojnë duarkryq nëse amerikanët kanë një tendencë për të përshkallëzuar dhe për të kryer marrëzi duke synuar vendin tonë.”
Sipas çdo metrike, stoku diplomatik i SHBA-së ka rënë ndërkombëtarisht si rezultat i trajtimit të luftës së Izraelit në Gaza. Ajo nuk ka arritur të bindë asnjë aktor kryesor rajonal në Azinë Perëndimore që të mbështesë axhendën e saj përshkallëzuese, të cilat të gjithë po qëndrojnë në të njëjtën anë si Rusia dhe Kina në thirrjen për një armëpushim. Bota e sheh hipokrizinë e Uashingtonit. Për hir të krahasimit, numri i të vdekurve sot në Gaza thuhet se ka kaluar 23,000 , shumica janë gra dhe fëmijë. Izraeli ka vrarë kaq shumë njerëz në pak më shumë se dy muaj, ndërsa në dy vitet e para të kryengritjes së ISIS/Daesh në Irak, OKB-ja vlerësoi se grupi terrorist vrau rreth 18,800 civilë . Numri i përgjithshëm i civilëve të vrarë nga ISIS në Siri është vendosur në pak më shumë se 5000.
Niveli i vuajtjeve njerëzore që shkaktohet në Gaza është pa precedent, duke thyer rekorde në historinë moderne për tonazhin e eksplozivëve të hedhur në një territor kaq të vogël, përveç numrit më të madh të gazetarëve, punonjësve mjekësorë dhe fëmijëve të vrarë në një konflikt të vetëm. Si reagim, qeveria amerikane ka bllokuar vazhdimisht rezolutat e armëpushimit në KS të OKB-së, i jep Izraelit mbështetje të pakufizuar pa kushte dhe tani kërcënon të tërheqë një koalicion të kombeve perëndimore në një luftë kundër Jemenit. Zgjidhja këtu është shumë e thjeshtë: Ansarallah ka thënë se bllokada e anijeve drejt Izraelit do të përfundojë kur të përfundojë lufta në Gaza. Uashingtoni ka aftësinë për të ndaluar luftën, por refuzon ta bëjë këtë, ndërsa kërcënimet e tij kundër Jemenit nuk do të funksionojnë për të arritur ndonjë rezultat përtej përshkallëzimit të mëtejshëm./gazetaimpakt/rt
