Shteti po e tërheq Trump në luftë me Iranin

Nga Robert Bridge

A duhet ta shikojmë si rastësisë teorinë që vetëm disa ditë pasi Trump i jep John Bolton bagazhin si Këshilltarin e tij të Sigurisë Kombëtare, Irani fajësohet për një sulm ndaj një objekti nafte saudite, duke detyruar Uashingtonin të heqë dorë nga ndonjë shpresë për paqen me Teheranin?
Një ditë para largimit të papritur të Bolton nga Shtëpia e Bardhë, Trump kishte raportuar se kishte diskutuar me këshilltarët e tij të sigurisë mundësinë e lehtësimit të sanksioneve ndaj Teheranit, në përpjekje për të krijuar “kushtet e duhura” për një takim të mundshëm me Presidentin iranian Hassan Rouhani në Kombet e Bashkuara më vonë këtë muaj.

“Ne do të shohim se çfarë ndodh,” u tha Trump gazetarëve javën e kaluar. “Unë besoj se ata do të duan të bëjnë një marrëveshje.”
Tani nuk mund ta kuptojmë kurrë se si mund të kenë dalë këto gjëra sepse një javë më vonë ai koment duket si një faqe e marrë nga historia antike.

Të Shtunën, rebelët Houthi në Jemen morën përgjegjësi për sulme të sofistikuara të dronit në fabrikën e naftës Saudite Aramco, e cila ndodhet thellë brenda vendit, më shumë se 1.000 kilometra larg nga kufiri i Jemenit. Nëse pretendimet janë të vërteta, kjo do të shënonte një pikë kthese serioze në ‘ndërhyrjen’ ushtarake katër vjeçare, e cila ka parë forcat saudite të mbështetur nga SH.B.A. dhe britanikët të marrin një mbështetje për të shfarosur rebelët nga kryeqyteti, Sanaa.

Zëdhënësi ushtarak i Jemenit, Yahya Sari tha që sulmi përfshinte një “operacion të saktë inteligjence”, i cili u ndihmua nga njerëz të “nderuar dhe të lirë” që punonin brenda Mbretërisë. Megjithatë, ky rrëfim televiziv nuk i ndali Shtetet e Bashkuara dhe aleatët e saj rajonalë të shprehin atë që ata donin të besonin, që Irani ishte i vetëmi përgjegjës për incidentin.

https://mobile.twitter.com/A7_Mirza/status/1172821014088159232?ref_src=twsrc%5Etfw%7Ctwcamp%5Etweetembed%7Ctwterm%5E1172821014088159232&ref_url=https%3A%2F%2Fwww.globalresearch.ca%2Fdeep-state-dragging-trump-war-iran%2F5689899

Sekretari i Shtetit Mike Pompeo, prania e të cilit në administratën Trump bën që mungesa e Bolton të duket pothuajse e papranueshme, e bëri të ditur në një që Irani është përgjegjës për fillimin e “një sulmi të paparë mbi furnizimin me energji në botë”.

Pompeo vazhdoi duke thënë se nuk kishte “asnjë provë se sulmet erdhën nga Jemeni”, ndërsa kurrë nuk gjetën prova se sulmi nuk kishte origjinë nga Irani. Me fjalë të tjera, Trump është duke u shtyrë në një situatë ku ai nuk ka zgjidhje tjetër veçse të luftojë. Nuk ishte situata e mirë për një president në detyrë që shkon në sezonin e zgjedhjeve. Dhe sigurisht që nuk e ndihmon situatën e tij kur anëtarët e partisë së tij që duan luftë, siç bëri senatori Lindsey Graham kur bëri thirrje për sulme në rafineritë e naftës në Iran.

Kështu, brenda pak orësh, Trump ka shkuar nga të qenit i hapur për idenë për të biseduar me Iranin për të thënë se SH.B.A. është “i bllokuar dhe i ngarkuar” dhe është duke pritur të “dëgjojë nga Mbretëria” para se Shtëpia e Bardhë të ndërmarrë një lloj veprimi kundër kryesit të dyshuar.

Dhe pse ai lajm ogurzi tërhoqi vëmendjen e zyrtarëve iranianë, vlen të përmendet se pak më shumë se dy vjet më parë, pasi retorika e luftës midis Pheniani dhe Washington ishte duke goditur gjysmën e saj, Trump përdori pikërisht të njëjtën frazë kërcënuese “të bllokuar dhe të ngarkuar”. Megjithatë, marrëdhëniet midis dy vendeve janë qetësuar në mënyrë të konsiderueshme,madje Trump u bë lideri i parë amerikan që hyri në Korenë e Veriut.

A po dërgonte Trump një mesazh në Teheran? A do të shëtisë së shpejti sulmi nga Manhattan nëpër rrugët e Teheranit, duke shtrënguar duart me imamë siç bëri Kim Jong-un? Asgjë nuk do ta zemëronte më shumë shtetin e thellë amerikan.

Në lidhje me idenë se Irani ishte pas sulmeve në fabrikën e naftës Saudite që pretendon se duket shumë e dyshimtë. Edhe një herë, ne pritet të pranojmë narracionin se shtetet sovrane kanë një lloj dëshire të vetëvrasjes, dhe për fat të mirë do t’i nënshtroheshin një plagë të vetë-shkaktuar vdekjeprurëse në kohën më të papërgjegjshme (siç ishte rasti me Sirinë, nga rruga, e cila, pasi që mediat dëshironin në mënyrë të dëshpëruar të gjithë të besonin, vendosi të kryente sulme kimike kundër rebelëve, duke rrezikuar kështu një sulm të përhapur nga ushtria amerikane dhe gjysma e NATO-s).

Në të vërtetë Irani, edhe përmes përdorimit të forcave të përfaqësuesit, do të rrezikonte një sulm ndaj Arabisë Saudite që mund të vinte në vend të gjithë Lindjen e Mesme? Ideja bëhet më e mprehtë kur kujtojmë se vetëm disa javë më parë, Ministri i Jashtëm i Iranit, Mohammad Javad Zarif, bëri një vizitë befasuese në samitin e G7, të organizuar nga Franca, ku u mblodhën liderët botërorë, përfshirë presidentin amerikan Donald Trump.

Trump, së bashku me Presidentin Francez Emmanuel Macron gjatë një konference për shtyp pas samitit, ranë dakord për mundësinë e takimit me homologun e tij iranian, Hassan Rouhani.
Trump dukej i hapur me idenë për t’u larguar nga politika e tanishme amerikane e “presionit maksimal” ndaj Teheranit, duke thënë se ai do të konsideronte sigurimin e Iranit me një linjë krediti urgjence të mbështetur nga prodhimi i saj i naftës.

Pse do të rrezikonte Teherani të ndezë Luftën e III Botërore kur perspektiva për paqe, për të mos përmendur lehtësimin financiar, duket se është afër?
Rrethanat tregojnë faktin se Irani, siç është shprehur me zë, nuk kishte asnjë lidhje me sulmin e pacipë ndaj Arabisë Saudite. Trump, ishte gjithashtu shumë i kujdesshëm ndaj akuzave, të pohuara nga askush tjetër përveç Sekretarit të tij të Shtetit, pasi ai është shumë i njohur me taktika të tilla të nënvepruara për shkak të përvojës së tij në Siri.

Deri më tani në presidencën e tij, Donald Trump ka qenë në gjendje të shmangë luftën e plotë, pavarësisht përpjekjeve serioze nga një konsorcium shqetësimesh për të shkaktuar një ngjarje të tillë. Pavarësisht skifterëve që ai mbledh rreth vetes, me siguri në përpjekje për t’i “mbajtur armiqtë e tij më afër”, siç rekomandoi Sun Tsu, Trump nuk është shumë i vendosur në fushën e betejës, siç janë shumë të tjerë në Uashington.

Trump është një biznesmen, dhe sheh shumë më tepër përparësi në largimin nga një kontratë e fituar me vështirësi sesa të ecni larg një peizazhi të shkatërruar, gjëja më e keqe e imagjinueshme për një zhvillues të pasurive të patundshme. Sidoqoftë, është një përvojë nervoze për të parë autorin e “Artit të Marrëveshjes” dhe përplas rrugën e tij kundër rivalëve, deri në trazirën e katastrofës para se të tërhiqet përsëri në tokë të qëndrueshme.

Kjo strategji e mban shtetin vazhdimisht jashtë rojeve për qëllimet e tij të vërteta, e cila nuk ka të bëjë me nxitjen e Luftës së Parë Botërore. Sa kohë që Shteti i Deep do të tolerojë një atmosferë të tillë relative të paqes globale është një pyetje tjetër, por ata me siguri do të bëjnë gjithçka me fuqinë e tyre për të siguruar që ai nuk siguron edhe katër vjet të tjera në Shtëpinë e Bardhë. Dhe ky është realiteti tragjik i luftës së vërtetë të Donald Trump./gazetaimpakt/globalresearch

NDANI KËTË POSTIM

Mund tju interesojne