Në javën e parë të korrikut, parlamenti britanik kaloi ligjin e dytë të një legjislacioni të ri të titulluar Projektligji i Veprimtarisë Ekonomike të Organeve Publike (Çështjet e Jashtme),
Ne kete ligj kërkohet për të ndaluar organet publike të ndjekin axhendën e tyre të politikës së jashtme”.
Ajo që tregon axhendën reale të ligjit të propozuar është paragrafi tregues, se Projektligji “do të parandalojë gjithashtu organet publike të imponojnë fushatën e tyre të bojkotit, shpërnguljes dhe sanksioneve (BDS).
Ata madje shprehin se: “Bojkote të tilla mund të legjitimojnë dhe nxisin antisemitizmin pasi këto fushata sulmojne në masë të madhe Izraelin”. Në konferencë thuhet, “ka disa prova që tregojnë se krimet e urrejtjes mund të shihen të ndodhin së bashku me bojkotin dhe/ose fushatat e shitjes”.
Me pak fjale projektligji synon të kufizojë lëvizjen pro Palestinës BDS, e cila gjatë viteve ka gjetur mbështetje nga këshillat lokale, bizneset private dhe veçanërisht në universitete dhe kolegje.
E nisur në vitin 2005, lëvizja BDS punon për të ushtruar presion ekonomik mbi Izraelin lidhur me trajtimin e palestinezëve, dhunen dhe krimet e izraelit në territoret e pushtuara Palestineze.
I shqetësuar nga ndikimi i fushates se BDS, Izraeli nisi një kundër-lëvizje në vitin 2010 përmes institutit të politikave shtetërore, Instituti Reut. Nje nder qëllimet e tij ishte të hapte një “pykë” midis kritikëve të ashpër dhe të butë të qeverisë izraelite.
Instituti bëri thirrje për sabotimin e kritikëve të ashpër: “të trajtohen pa kompromis, publikisht ose fshehurazi sipas rastit”, ndërsa kritikët e butë duhet të jenë në shënjestër të “strategjive të sofistikuara të angazhimit”. Ne i shohim këto strategji në veprim në armatimin e “antisemitizmit” në MB.
Për shembull, qeveria e Anglise, thotë se lëvizja BDS ka rezultuar në një “rritje të ngjarjeve antisemitike”, por nuk ofron asnjë provë për të mbështetur kete pretendim.
Projektligji është një fitore e qartë për lobimin pro-Izraelit, u shpreh Michael Gove a i cili eshte nje mbeshtetesh i madh zionistdhe ne te njejten kohe eshte sekretari i shtetit për ngritjen e nivelit dhe strehimin.
Kjo po bëhet përmes grupit të Abraham Accords UK, i kryesuar nga ish-ministri i mbrojtjes konservator, Liam Fox, i cili dikur u shkarkua për shkak se ishte shumë i afërt me Izraelin, dhe i drejtuar nga anëtari laburist i Dhomës së Lordëve Jon Mendelsohn, një lobist i vjetër izraelit.
Por disa zionistë jane ne dyshim per projektligjin. Njëri nder ta është gazetari Jonathan Freedland, i cili punon per gazeten Guardian dhe qe në fushatën e tyre kane vendosur për të përhapur shpifje për “antisemitizmin e majtë” si një mjet për të hequr Jeremy Corbyn i cili eshte nje pro-palestinez nga udhëheqja e Partisë Laburiste.
Ai gjithashtu argumentoi se kjo mund të inkurajojë njerëzit në të majtë që t’i shohin zionistët si të krahut të djathtë dhe kundërshtues ndaj mbështetësve të “të drejtave të njeriut”.
Kjo, natyrisht, shqetëson vetëm ata sionistë që përpiqen të kultivojnë një imazh liberal ose të majtë. Njëri prej tyre është Unioni i Studentëve Hebrenj – një grup hebre i ekstremit të djathtë që mbikëqyr të gjitha “shoqëritë hebreje” në kampuset universitare britanike.
Kjo është gjithashtu arma e zgjedhur e qeverisë izraelite për të nënshtruar opozitën ndaj kolonializmit të kolonëve në Palestinë, e miratuar në vitin 2016 pas më shumë se një dekade lobimi nga ushtria e saj e grupeve lobuese pro-izraelite në perëndim.
Në numërimin e fundit,është imponuar nga qeveria dhe nga një listë e madhe organizatash duke përfshirë partitë politike, universitetet dhe kolegjet, shumicën e autoriteteve lokale dhe shumë të tjera në MB. Asnjë shtet tjetër nuk mund të ushtrojë këtë lloj pushteti mbi sjelljen e jetës politike në MB, madje as hegjemoni e epokës – SHBA.
Ka shumë më tepër shenja të depërtimit dhe kapjes së jetës politike britanike dhe në veçanti të sigurisë kombëtare në interes të shtetit kolonial izraelit në territoret e pushtuara palestineze.
Projektligji duhet të shihet si një paketë, dhe së bashku me sanksionet e reja ndaj Iranit dhe Projektligjin e Sigurisë Kombëtare, ato përbëjnë kapjen totale të shtetit nga sionistët. Sanksionet synojnë Iranin, i përcaktuar si një nga shtetet më armiqësore nga Britania e Madhe dhe ndoshta mbeshtetsi me i madh i Palestines ne perpjekjet e saj per pavarsi.
Sanksionet ndaj Iranit jane shtuar shume që kur SHBA, Britania e Madhe dhe Izraeli “shtypen butonin e trazirave” në Iran pas “vrasjes” së supozuar të Mahsa Aminit në shtator të vitit të kaluar.
Ligji ka një dënim maksimal prej 14 vjetësh. Ketu nuk bëhet asnjë dallim midis vendeve tradicionalisht aleate si SHBA ose Franca dhe shteteve autoritare armiqësore ose konkurrente si Rusia ose Kina”.
Por, sigurisht, nuk do të ketë ndjekje penale për ekspozime që dëmtojnë interesat e shteteve “armiqësore”, si Rusia, Kina apo Irani.
Edhe më e pamundur do të ishte ndonjë ndjekje penale e ndihmës së gjerë dhe të rregullt që i është dhënë Mossad-it dhe operativëve të tjerë të inteligjencës “izraelite” nga sionistët britanikë.
Nuk është sikur shteti britanik nuk ka përvojë me sionistët. Po, britanikët inkubuan milicitë e terrorit sionist në vitet 1930 dhe 40, por ata gjithashtu i luftuan drejtpërdrejt në vitet 1947-48.
Qysh në vitet 1950, agjencia e brendshme e inteligjencës MI5 zbuloi një spiun të nivelit të lartë në Bordin e Përbashkët të Inteligjencës. Ai u perjashtua nga detyra por sipas MI5: “Përfundimi më i rëndësishëm që duhet nxjerrë…është se shërbimi i inteligjencës izraelite është armiqësor.
Në vitet 1980, përfshirja e Mossad-it në vrasjen e karikaturistit palestinez Naji al Ali në Knightsbridge të Londrës bëri që kryeministrja konservatore e linjës së ashpër Margret Thatcher të dëbonte oficerët përgjegjës të Mossad-it.
Në vitin 2010, qeveria laburiste dëboi një tjeter operativ të Mossad për përdorimin e pasaportave britanike në një atentat ndaj një komandanti të ushtrise clirimtare te Hamasit.
Së fundmi, spiuni i Ministrisë së Çështjeve Strategjike, Shai Masot, u përjashtua pasi ai u zbulua nga Al Jazeera se po komplotonte për të “shkatërruar” politikanët britanikë djathtas dhe majtas.
Por Britania e Madhe nuk po tregon shenja për t’u pajtuar me nënshtrimin e saj ndaj Izraelit.
Tani varet nga forcat sociale pacifiste dhe zonat elektorale të tilla si e majta dhe lëvizja pro-palestineze – të cilat mund ta shtyjnë qeverinë britanike të marrë një pozicion racional dhe të mos i nënshtrohet vetëm izraelitëve./trtworld
