Nga Zafar Bangash

Muslimanët janë goditur nga munafikët që nga ardhja e Islamit. Ata u shfaqën pasi Profeti (a.s) migroi nga Meka në Medine. Kjo pikë duhet të mbahet mend, sepse ajo hedh dritë mbi karakterin dyfish të munafikëve dhe axhendën e mbrapshtë kundrejt Islamit.

Ndërsa fjala munafiq përkthehet si ‘hipokrit’ ose ‘besnik i dyfishtë’, ajo është një kategori shumë më e keqe dhe më e rrezikshme njerëzish. Duke jetuar mes muslimanëve dhe duke pretenduar se janë muslimanë, besnikëria e tyre është vetëm ndaj vetes ose interesave të tyre egoiste. Ata vazhdimisht përpiqen të minojnë Islamin dhe pasuesit e tij nga brenda.

Në suren el-Bekare [ Surja e dytë ] e Kuranit fisnik, cilësitë e një muslimani të përkushtuar (që në Kur’an përmendet si mumin ) theksohen në katër ajete (2-5 duke përfshirë). Dy ajetet e ardhshme (6–7) përshkruajnë kafirët (mohuesit e fuqisë dhe autoritetit të Allahut në këtë botë).

Ndërsa vazhdojmë në suren , Allahu ekspozon munafiqun (shumësi i munafiqit ) në 13 ajete (8-20 duke përfshirë). Në të vërtetë, në të gjithë Kuranin fisnik, Allahu (xh.sh.) i ekspozon ata. Surja et-Teube , një sure shumë e fuqishme në të cilën Kahr-i dhe Xhelali i Allahut vijnë shumë qartë, munafikët jo vetëm që ekspozohen, por edhe dënohen me terma shumë të ashpër.

Kur kreu i munafikëve në Medine, Abdullah ibn Ubej vdiq, djali i tij, i cili ishte një musliman i sinqertë, i kërkoi Profetit (a.s) të kryente namazin e xhenazes së babait të tij . Si rahmatul lil’alameen (mëshirë për të gjitha botët), Profeti (a.s.) u pajtua, por Allahu e ndaloi atë nga kjo. Ky urdhër i erdhi Profetit (a.s) përmes shpalljes.

Ndërsa munafikët dënohen në shumë sure , ku et-Teube është më i ashpëri, ekziston gjithashtu një sure e titulluar el-munafikun . Ekziston një qëllim hyjnor pas një ekspozimi të tillë.

Ai (subhanehu ue teala) dëshiron që ne të jemi të vetëdijshëm dhe të vëmendshëm ndaj natyrës së pabesë të këtyre njerëzve që banojnë mes muslimanëve. Kafirët (mohuesit e fuqisë dhe autoritetit të Allahut) dhe mushrikët (ata që i bëjnë shok Allahut në fuqinë dhe autoritetin e Tij) janë të njohur, prandaj muslimanët janë të kujdesshëm ndaj tyre. Munafikët , megjithatë, janë armiq të brendshëm dhe, për rrjedhojë, shumë më të rrezikshëm .

Që disa lexues të mos kenë përshtypjen se munafikët ekzistonin vetëm në kohën e Profetit (a.s), ata duhet të mos e përdorin mendjen e tyre me këtë nocion. Munafikët kanë ekzistuar në të gjitha epokat duke përfshirë epokën bashkëkohore. Ato shfaqen veçanërisht në kohët kur Islami pohon veten në shoqëri.

Meqenëse ka gati dy miliardë muslimanë në botë dhe shumica dërrmuese dëshiron të shohë ligjet e Islamit të zbatohen në shoqëri, kjo ka zbuluar natyrën e vërtetë të shumicës së sundimtarëve myslimanë. Shumica dërrmuese janë të paligjshme. Ata as nuk kanë legjitimitet hyjnor sepse nuk zbatojnë ligjet islame në shoqëri, as nuk kanë legjitimitet popullor, sepse u mungon mbështetja e njerëzve. Kështu, për të vazhduar mbajtjen e tyre të paligjshme në pushtet, ata fshihen pas pretendimeve se janë përkrahës të parimeve dhe ligjeve të Islamit.

Le t’i identifikojmë këta sundues. Në krye të listës së sundimtarëve munafik janë klani mesjetar i Bani Saud. Ata kanë uzurpuar ilegalisht pushtetin në Gadishullin Arabik. Në fakt, britanikët i instaluan 100 vjet më parë për t’i shërbyer interesave të tyre (Britanisë).

Aspekti më shqetësues është se këta beduinë nga Nexhdi gjithashtu kanë uzurpuar në mënyrë të paligjshme Haramejnin (Mekkën dhe el-Medinën) në Hixhaz për ta projektuar veten si “shërbëtorë të dy xhamive të shenjta”. Kjo është krejtësisht e rreme.

Larg nga të qenit shërbëtorë të Haramajnit, ata kënaqen me sjellje joislame që promovojnë vulgaritet dhe lakuriqësi. Kush nuk është në dijeni të koncerteve muzikore dhe veprave të tjera të këqija që ata kryejnë në Hixhaz? A e lejon Islami një sjellje të tillë? Janë veprat e tilla që i ekspozojnë dhe vërtetojnë nifakun e tyre .

Duke ndjekur nga afër Bani Saud janë sundimtarët pakistanezë – civilë dhe ushtarakë – të cilët janë gjithashtu munafikë . Para se të marrin detyrën, ata bëjnë betimin. Në të ata thonë se në praninë e Allahut ata zotohen se do t’u përmbahen urdhrave të Tij dhe do të respektojnë kushtetutën e Pakistanit.

Çfarë bëjnë ata në jetën reale? Ata kënaqen me vjedhje në përmasa të mëdha, shtypin të varfërit dhe të varfërit, uzurpojnë të drejtat e tyre dhe nuk mendojnë se vrasja e njerëzve të pafajshëm është mëkat. Megjithatë, ata pretendojnë se janë sundimtarë ose gjeneralë të Republikës “Islamike” të Pakistanit. Nuk ka asgjë islame në Pakistan. Është një pellg korrupsioni, shtypjeje, mashtrimi dhe pandershmërie.

Këtu janë sundimtarët e tjerë që hyjnë në kategorinë e munafikëve . Gjenerali Abdel Fattah el-Sisi i Egjiptit, Mbreti Abullah II i Jordanisë, Muhamed bin Zayed i Abu Dhabi dhe një sërë të tjerëve që i përkasin kësaj kategorie të poshtër. Ata janë më të qetë në shoqërinë e vrasësve masiv sionistë se sa myslimanëve të sinqertë.

Në fakt, të gjithë këta pushtetarë u kanë shpallur luftë myslimanëve të përkushtuar. Në Egjipt, ata përmbysën një qeveri të zgjedhur në mënyrë legjitime të lidhur me Vëllazërinë Myslimane dhe vranë qindra anëtarë të saj, duke përfshirë gra dhe fëmijë. Mohammad Mursi, presidenti i parë i zgjedhur ndonjëherë në të gjithë historinë e Egjiptit, u arrestua dhe u vra – po, ne po përdorim shprehjen i vrarë – duke i mohuar atij mjekimin në burg.

Ai vdiq në një kafaz ndërsa u soll në gjyq. Kur presidenti Mursi u ankua për dhimbje gjoksi, gjykata si dhe anëtarët e regjimit e hodhën poshtë kërkesën e tij duke thënë se ai po shtirte sëmundjen e tij. Ai u rrëzua në qeli dhe për shkak të mungesës së kujdesit mjekësor, vdiq atje.

Kjo është ajo që regjimi brutal u bën kundërshtarëve të tij. Ka rreth 60,000 të burgosur politikë në Egjipt që vuajnë tortura të tmerrshme.

Regjimi në Abu Dhabi nuk është më pak brutal. Ajo gjithashtu ka ndaluar Vëllazërinë Myslimane. Pse këto regjime kanë frikë nga partitë politike islamike? Është në të vërtetë frika e tyre ndaj Islamit që i çon ata në akte të tilla mizore.

Ndërkohë që këta sundimtarë pretendojnë se janë myslimanë dhe madje ndërtojnë xhami të tipit katedrale për të krijuar një imazh të të qenit “të devotshëm” dhe duke i shërbyer Islamit, në realitet ata u shërbejnë zotërinjve të tyre imperialistë dhe sionistë. Në rastin e Emirateve të Bashkuara Arabe, tani mund të shtojmë edhe hindutë që adhurojnë idhuj!

Për sa i përket sundimtarit të supozuar të Jordanisë, ndërsa ai toleron Partinë Islamike, ai e mban atë nën mbikëqyrje të rreptë. Babai i tij Mbreti Hussain ishte një agjent i CIA-s, i vendosur në pushtet nga britanikët. E ashtuquajtura mbretëri është pak më shumë se një koloni amerikano-sioniste. Nuk është për t’u habitur që ai është kundër çdo shprehjeje të Islamit edhe pse ai pretendon se është “Kujdestari” i Mesxhid al-Aksa.

Kur kemi agjentë amerikano-sionistë dhe munafikë absolutë si kujdestarë të supozuar të vendeve të shenjta të Islamit, a është për t’u habitur që armiqtë janë në gjendje t’i pushtojnë ato kaq lehtë? Zionistët tani po bëjnë thirrje hapur për shkatërrimin e Mesxhid al Aksa. Çfarë do të bëjë sundimtari munafik i Jordanisë për këtë?

Për muslimanët dhe lëvizjen globale islame, rruga përpara është e qartë. Hapi i parë është identifikimi i sundimtarëve munafik dhe varëseve të tyre dhe më pas të trajtohet me ta ashtu siç e ka urdhëruar Allahu Profetin (a.s.) të bëjë. “O Pejgamber! Përpiquni fort kundër mohuesve të së vërtetës ( kufarëve ) [në lidhje me fuqinë mbizotëruese dhe autoritetin dërrmues të Allahut] dhe kundër besnikëve të dyfishtë ( munafiqëve ) dhe jini të patundur ndaj tyre. Dhe [nëse nuk pendohen], vendi i tyre do të jetë Xhehennemi – dhe sa fundi i një udhëtimi të shëmtuar.” ( Sure Teube [9], ajeti 73)./crescentinternational