- Nga: Imad Hatbe
Pse lufta është e shëmtuar dhe civilët konsiderohen dëm kolateral vetëm kur humbasin jetët e palestinezëve, por është “terrorizëm” kur njerëzit e shtypur luftojnë kundër pushtuesve të tyre?
Kjo është pyetja e parë me të cilën përballeni kur trajtoni mizoritë që po ndodhin në Gaza. Pika e parë e kontrollit për të vlerësuar humanitetin tuaj. Ju i shmangeni përgjigjes kësaj pyetjeje; të thuash Po do të thotë që ti pranon dhe justifikon gjenocidin kundër palestinezëve në Gaza, duke thënë Jo, të fut në zonën antisemite dhe etiketohesh si “terrorist”.
Dua t’i përgjigjem kësaj pyetjeje me zë të lartë dhe të qartë, por pas një turneu historik që mund të ndihmojë për të kuptuar këndvështrimin e arabëve. Ajo që po ndodh aktualisht në Palestinë nuk është një konflikt fetar; është një nga projektet më të gjata koloniale të kolonëve që synon spastrimin etnik të një popullsie indigjene.
Në vitin 1948, bota “e lirë” mbështeti krijimin e një “shteti” hebre në Palestinë në shpengim për mizoritë e Holokaustit. Si rezultat, 750,000 muslimanë dhe të krishterë palestinezë u dëbuan nga shtëpitë dhe tokat e tyre. Askush nuk u mërzit t’u thoshte atyre njerëzve që jetuan në kampet e refugjatëve për 75 vjet se pse duhej të paguanin çmimin për krimet evropiane të kryera kundër hebrenjve. Ata refugjatë pritën 75 vjet që bota “e lirë” të ndiqte shkeljen e 140 rezolutave ndërkombëtare. Nga ana tjetër, shkelja e supozuar e një rezolute ndërkombëtare ishte e mjaftueshme për të pushtuar Irakun dhe Libinë, duke vrarë 1 milion irakenë, por shkelja e 140 rezolutave nuk ishte e mjaftueshme për të njohur as të drejtën e popullit palestinez për t’u kthyer në shtëpitë e tyre apo lëre më vetëm të drejtat e tyre themelore të njeriut.
Pas tërheqjes nga Gaza në vitin 2006, IOF detyroi një rrethim në Gaza. Sasi të kufizuara ushqimesh, ilaçesh, uji dhe materialesh ndërtimi lejohen në Gaza, 99% e kërkesave për udhëtime refuzohen dhe shkalla e papunësisë është 67%. Ka mundësi të kufizuara për arsimim dhe trajtim të avancuar mjekësor dhe më pak se 1% mundësi për të jetuar në botën jashtë mureve të këtij burgu të hapur. Kështu ka qenë jeta në Gaza për 16 vjet për 2.3 milionë individë.
E ardhmja është një fjalë e pakuptimtë për njerëzit që kanë jetuar në kampet e refugjatëve për 75 vjet, konkluduan ata, dhe kishin të drejtë, bota i braktisi dhe i la pa zgjedhje. As mos guxoni të ndiheni të tmerruar kur njerëzit e pashpresë, të dëshpëruar marrin fatin e tyre në duart e tyre dhe e ndryshojnë atë. Është kaq ironike t’u kërkosh këtyre njerëzve të veprojnë sipas ligjeve ndërkombëtare dhe humanitare, kur bota “e lirë” ka injoruar ligje të tilla në trajtimin e tyre.
Në vitin 2018, gjatë Marshit të Madh të Kthimit (një protestë paqësore kundër kushteve të vështira të jetesës në Gaza), “Izraeli” vrau 214 palestinezë në Gaza, 36 prej të cilëve ishin fëmijë dhe plagosi mbi 8000 civilë. Një në pesë prej të plagosurve ishte në shënjestër të municioneve të drejtpërdrejta.
Në vitin 2022, 230 palestinezë, 171 në Bregun Perëndimor dhe 53 në Gaza, u vranë. Bota “e lirë” veproi shurdhmemec. Që nga viti 1948, Kombet e Bashkuara njohën dhjetëra masakra të kryera nga forcat izraelite: në Deir Yassin (107), Tantura (200), Lyd (400), al-Dawayima (145), Qibya (69), Kafr Qasim (49), Khan Younis (40), Sabra dhe Shatila (3500), shkolla fillore Bahr al-Baqar (30 fëmijë). Ndryshe nga “Izraeli”, palestinezët nuk kanë të drejtë të mbrohen kur njerëzit e tyre vriten. Përveç kësaj, jo vetëm bota “e lirë” nuk e dënoi “Izraelin”, por përdori edhe VETO-n për t’u siguruar që asnjë rezolutë ndërkombëtare nuk mund t’i dënonte këto masakra. Asnjë aeroplanmbajtëse, nëndetëse bërthamore apo ekspertë ushtarakë nuk u dërguan dhe asnjë lider botëror “i lirë” nuk vizitoi rajonin për të shprehur mbështetjen apo edhe ngushëllimet.
Unë nuk e dënoj Hamasin.
Unë shoh luftëtarë të lirisë që përpiqen të çlirojnë vendin e tyre dhe të mbrohen nga mizoritë e kryera kundër tyre për 75 vjet. Ashtu si rezistenca e lavdishme franceze kundër pushtimit nazist, ata luftëtarë të lirisë goditën me shuplakë gjithë botën në fytyrë për t’i zgjuar nga gjumi i tyre kriminal injorant për të parë gjendjen e vështirë të popullit palestinez.
Unë nuk e dënoj Hamasin në kërkimin e tij për çlirim. Pse lufta është e shëmtuar dhe civilët konsiderohen dëm kolateral vetëm kur humbasin jetët e palestinezëve, por është “terrorizëm” kur njerëzit e shtypur luftojnë kundër pushtuesve të tyre?
Ndërsa flasim, 13,300 palestinezë në Gaza kanë humbur jetën. Nga ata 11,000, pothuajse gjysma janë fëmijë. Ato janë, sipas botës “të lirë”, një lloj dëmi kolateral pasi “Izraeli” ushtron të drejtën e tij të “vetëmbrojtjes”. Është e qartë se populli palestinez konsiderohet fëmijë i një perëndie më të vogël dhe nuk është hera e parë dhe mjerisht jo hera e fundit që historia anon me pushtuesin dhe jo me të pushtuarit.
Nuk është e pranueshme të mbështetet praktika perëndimore e pezullimit të kodeve humanitare kur bëhet fjalë për njerëzit në pjesë të tjera të botës. Ju nuk mund t’i dënoni veprimet në Ukrainë dhe t’i pranoni ato kur ato praktikohen ndaj njerëzve jo-evropianë, jo të bardhë. Supremacia, ligjet dhe demokracia e njeriut të bardhë nuk zbatohen më në pjesën tonë të botës. Ne jemi viktima të hipokrizisë dhe standardeve të dyfishta të njeriut të bardhë dhe nuk shqetësohemi të ndjekim hapat e tij.
Është e drejta jonë të luftojmë kundër, të luftojmë për një botë më të mirë për djemtë dhe nipërit tanë dhe të kujdesemi për interesat tona kombëtare, jo për interesat e kompanive shumëkombëshe. Për të gjitha këto arsye dhe shumë, shumë më tepër, jo, unë nuk e dënoj Hamasin.
