Nga: Philip Giraldi
A po vjen një moment Gadarene Swine për shumë prej nesh?
Çdo mëngjes bëj një skanim të shpejtë të titujve që vijnë nga shërbimet elektronike, pastroj emailet e mia dhe hyrjet në Facebook dhe më pas hedh një vështrim të shpejt në “New York Times” në internet, duke i kushtuar vëmendje të veçantë faqeve të opinioneve. Zakonisht nuk jam i zhgënjyer në besimin tim se administrata e Presidentit Joe Biden, si dhe ish-Presidenti Donald Trump, kanë qenë dhe vazhdojnë të shkatërrojnë kolektivisht atë që dikur ishte një komb i admirueshëm, diçka si të na lajnë vazhdimisht në tualetet e ambicieve të tyre dhe lakmia.
Në këtë këndvështrim, e premtja e kaluar ishte veçanërisht e keqe dhe pata atë që e quajta një moment Gadarene Swine. Për ata që nuk janë të njohur me historinë e Dhiatës së Re, e cila vjen nga Ungjilli i Markut, tregon se si Jezusi takoi një të çmendur gjatë shërbesës së tij Galilease, i cili ishte i infektuar me demonë. Burri kërkoi ndihmë për t’u shëruar nga infektimi i tij dhe Jezusi e detyroi atë, duke e urdhëruar: “Dil nga njeriu, o shpirt i ndyrë!”, përpara se të përballej me demonin e çliruar dhe të pyeste “”Cili është emri yt?” Ai u përgjigj: “Emri im është Legjioni. Ne jemi shumë”. Dhe ai iu lut vazhdimisht që të mos i largonte nga vendi. Tani ishte një tufë e madhe derrash që kullotnin pranë maleve. Të gjithë demonët iu lutën duke i kërkuar: ‘Na dërgo te derrat që të hyjmë tek ata.’ Jezusi menjëherë u dha atyre leje. Atëherë shpirtrat e ndyrë dolën dhe hynë te derrat. Dhe tufa, që numëronte rreth dy mijë, vrapoi egërsisht në një kodër të thepisur, u hodhën dhe u mbytën në det.
Mendimi im i parë ishte në mënyrë të pashmangshme simpatia e thellë për atë që iu bë derrave të varfër, por kjo u zëvendësua shpejt nga depresioni pa fund, i shkaktuar nga artikujt që sapo kisha lexuar në “Times” atë mëngjes. Po, ne amerikanët jemi bërë derrat Gadarenë dhe po shkojmë në vdekje si popull, të shtyrë nga demonët e çliruar nga njerëzit që për fat të keq i kemi pranuar si “udhëheqësit tanë”. Tre pjesët në fjalë ishin dy “opinione”, një nga Tom Friedman i pashmangshëm me titull “Një udhëtim në Ukrainë sqaroi aksionet” ata janë të mëdhenj dhe tjetra një pjesë e veçuar e shkruar nga redaksia e gazetës me titull “Si të mbështesim Ukrainën përtej zgjedhjeve të ardhshme”. Artikulli i tretë ishte një raport lajmesh me titull “Si President, Biden sheh fuqi më të gjera të luftës sesa si senator: Presidenti thotë se mund të drejtojë operacione të kufizuara ushtarake pa miratimin e ligjvënësve”.
Të tre pjesët së bashku sugjerojnë se Shtetet e Bashkuara janë dominuar nga transmetimi i kërcënimeve të rreme dhe shpesh jo shumë të besueshme si një justifikim për të shkuar në një front lufte përgjithmonë, ose të paktën derisa vendi të shembet për shkak të prioriteteve të tij të gabuara. Megjithatë, nuk do të përpiqem të rikrijoj në asnjë detaj marrëzitë e nxjerra nga “lekumenti i regjistrimit” të vendit, vetëm për të hedhur poshtë argumentet bazë që po bëhen për “të ndjekur rrugën” në luftëra që nuk kanë asnjë motiv të arsyeshëm që mund të ekzistonte për të filluar. Asnjë nga pjesët nuk synon t’i përgjigjet pyetjes më themelore, e cila gjithashtu shmanget nga klasa jonë qeverisëse luftarake, dhe ajo është “Cili ishte apo është interesi kombëtar i SHBA për t’u përfshirë në këto luftëra në front të parë?”
Dhe me siguri, më i frikshmi nga tre nenet është ai që transmeton pretendimin e bërë nga një shef ekzekutiv i ngatërruar Joe Biden se ai mund të fillojë një luftë të re sa herë që të dojë, një sfidë në thelb e guximshme ndaj ekuilibrit kundër luftës të Kushtetutës së SHBA, të kompetencave qeveritare dhe gjithashtu Aktin ekzistues të Fuqive të Luftës. Artikulli përfshin materiale të tilla si “Nëse ai zgjidhet për një mandat të dytë, Presidenti Biden u zotua se do të shkojë në Kongres për të filluar ndonjë luftë të madhe, por tha se ai besonte se ishte i autorizuar ‘të drejtonte operacione të kufizuara ushtarake të SHBA-së jashtë vendit’ pa një miratim të tillë kur sulme të tilla shërbejnë interesave kritike amerikane… Në vitin 2019, zoti Biden ishte zhvendosur tashmë në përqafimin e pikëpamjes, të miratuar nga dega ekzekutive nën administratat e të dyja palëve, se presidentët kanë autoritet më të gjerë kushtetues për të kryer sulme të kufizuara ndaj vendeve të tjera pa autorizimin e Kongresit, kështu që për sa kohë që i mungon lufta në shkallë të plotë. Si president, si zoti Trump ashtu edhe zoti Biden përdorën forcën në mënyrë të njëanshme, duke përmendur autoritetin e tyre kushtetues të pretenduar për të përdorur forcën ushtarake pa lejen e Kongresit. Në prill 2017 dhe përsëri në prill 2018, zoti Trump drejtoi sulme ajrore kundër forcave qeveritare siriane dhe zoti Biden në qershor 2021 dhe në gusht 2022 drejtoi sulme ajrore ndaj grupeve të milicisë të mbështetur nga Irani në Siri.
A duhet të pyes se si Biden do të përcaktojë një “interes kritik amerikan?” Ose saktësisht se si Siria ose Irani kanë “kërcënuar menjëherë” Shtetet e Bashkuara, të cilat në fakt vetë po pushtojnë ilegalisht territorin sirian? Po në lidhje me luftën aktuale me prokurë kundër Rusisë në Ukrainë? A ishte Ukraina një kërcënim për SHBA që justifikonte sjelljen e Amerikës në prag të një lufte bërthamore? Friedman sapo është kthyer nga një udhëtim tre-ditor në Ukrainë dhe shprehet: “Ajo që Putini po bën në Ukrainë nuk është thjesht e pamatur, jo thjesht një luftë e zgjedhjes, jo thjesht një pushtim në një klasë të vetën për tejkalim, mashtrim, imoralitet dhe paaftësia, e gjitha e mbështjellë në një farrago gënjeshtrash. Ajo që ai po bën është e keqe… Ky është një rast i qartë i së drejtës kundër të gabuarës, së mirës kundër së keqes, siç e gjeni në marrëdhëniet ndërkombëtare që nga Lufta e Dytë Botërore”.
Ndoshta Tom mund të bëjë një përpjekje për të parë më thellë farat e luftës së Ukrainës dhe madje mund të marrë parasysh “marrëveshjet e Minskut”, “vizitën e Boris Johnson në Kiev” dhe “Zgjerimin e NATO-s”, por ai sigurisht shfaq llojin e gjykimit që ai është shfaqur për kaq shumë vite në “Times” ndërsa mbulonte Lindjen e Mesme, ku më në fund ka qenë në gjendje të njohë “aparteidin” pas një udhëtimi gati pesëdhjetë vjeçar gjatë së cilës krime të shumta kundër njerëzimit të kryera nga miqtë e tij izraelitë i ka parë të ndodhin përballë tij.
Pjesa e grupit editorial të “Times” është gjithashtu e palëkundur në ndarjen e së mirës nga e keqja: “ Ndërsa ky bord ka vënë në pikëpyetje disa vendime specifike të zotit Biden, si furnizimi i ushtrisë ukrainase me municione shkatërruese, ne pajtohemi me të se do të ishte ‘e gabuar dhe e kundërta parimeve të mirë vendosura’ për t’i bërë presion një vendi tjetër për të negociuar mbi territorin e tij sovran. Ukraina meriton mbështetje të plotë kundër pushtimit të paprovokuar të Rusisë dhe është në interesin kombëtar të Amerikës që të udhëheqë aleatët e saj të NATO-s për të demonstruar se ata nuk do të tolerojnë ambiciet pushtuese të Putin. Është një demonstrim i përkushtimit të Amerikës ndaj demokracisë dhe lidershipit që agresorët e tjerë të mundshëm po e shikojnë”.
Shprehja e përdorur është “duhet të jemi të vendosur” për të dhënë shembullin dhe për të paralajmëruar agresorët e tjerë të mundshëm për pasojat. Por në të njëjtën kohë, të përshkruhet sulmi i Rusisë si “i paprovokuar” është absurditet i plotë. Dhe ironia e vërtetë, për të mos përmendur hipokrizinë, është linja “negocio mbi…territorin sovran” kur SHBA po pushton territorin kombëtar sirian dhe po shikon nga ana tjetër dhe duke buzëqeshur ndërsa Izraeli vjedh Bregun Perëndimor dhe Lartësitë e Golanit. Disa që kanë ndjekur nga afër situatën në zhvillim në Siri, tani po raportojnë se duket që SHBA po përgatitet të kryejë një seri të re sulmesh për të hequr qeverinë legjitime të Bashar al-Asad. Tre kongresmenë republikanë udhëtuan së fundmi në Sirinë e pushtuar për t’u takuar me grupe që vetë qeveria e Shteteve të Bashkuara i ka etiketuar si terroriste. Kjo referohet si mbështetje materiale e terrorizmit që është një krim dhe duhet pyetur Prokurorin e Përgjithshëm xhuxh Merrick Garland se ku ishte FBI për t’i marrë në pyetje dhe ndoshta për t’i akuzuar dhe paditur të tre kur ata u kthyen? Një luftë e madhe në Siri do të përfshijë në mënyrë të pashmangshme Libanin dhe Iranin. Do të ishte një katastrofë për të gjithë rajonin, veçanërisht kur Izraeli përfiton nga situata dhe nëse shteti hebre fillon luftimet, Uashingtoni ndërhyn për të “marrë mbështetjen e Izraelit”. Por SHBA-ja rrallë kujdeset për atë se sa rëndohet gjendja e popullatës lokale ose shqetësohet të llogarisë koston në dollarë ose në jetë.
Dhe, sigurisht, rreziku i vërtetë është se nëse i përfillni këto lloj marrëzish, siç kanë bërë të dyja partitë kryesore politike, do të na vijë më shumë e vuajtura prej kohësh, Gadarene Swine, e cila do të vazhdojë të durojë një sërë ndërhyrjesh të pafundme bazuar në asgjë përtej principalit që mund t’i shpëtosh pothuajse çdo gjëje kur mbështetet nga një buxhet “mbrojtjeje” triliona dollarësh. Dhe, meqë ra fjala, “udhëheqësi” ukrainas Volodymyr Zelensky do të jetë në Uashington këtë javë për t’u takuar me Biden dhe të gjithë miqtë e tij në Kongres edhe pse ata “debatojnë”, duke i dhënë atij 24 miliardë dollarë të tjerë. Ai do të dëshirojë të sigurohet që mesazhi t’u shpërndahet mikpritësve të tij se ai është njeriu që është në krye. Le të shohim se si e mbulon “New York Times”!/GazetaImpakt/Unz
