Nga Bradley Blankenship
Konflikti i vazhdueshëm midis Izraelit dhe Hamasit po kalon në një jo shkallë tjetër, duke dalë plotësisht jashtë kontrollit. Shumë ndikim në këtë gjë ka të bëjë me faktin se kjo çështje ngjall kaq shumë emocione dhe secila palë është ngulitur fort në pozicionet e saj. Në botën perëndimore, ne mund të shohim se njëra palë, pala izraelite, ka shumë më tepër shtrirje dhe ndikim, aq sa edhe akti i thjeshtë i të paturit simpati për gjendjen e vështirë të palestinezëve mund të bëjë që dikush të shkishërohet nga shoqëria civile.
Për shembull, një shkrimtar i shquar në Republikën Çeke, i quajtur Prokop Singer, është informuar nga pothuajse të gjitha botimet se ai rregullisht kontribuon që vepra e tij nuk do të pranohet më. Mos u shqetësoni që ai ka vite që studion gjuhën arabe, që ka udhëtuar shumë në territoret palestineze dhe është një nga komentuesit e vetëm çekë të besueshëm për këtë çështje. Me sa duket, sjellja e tij në rrjetet sociale, si për shembull të vinte në dukje se politikanët perëndimorë heshtin në mënyrë rutinore për vdekjen dhe shpronësimin e palestinezëve ose thirrja e hipokrizisë mbi mënyrën se si liberalët çekë e trajtojnë Ukrainën kundër Palestinës, ishte e tepërt për t’u duruar.
Ne po shohim gjithashtu studentë nga disa prej institucioneve më të njohura akademike në botë, si Harvard dhe Kolumbia, të cilëve u anulohet punësimi për shkak të qëndrimeve të tyre ndaj konfliktit. Njerëzit që marrin pjesë në mitingje pro-Palestineze ose nënshkruajnë letra në mbështetje të Palestinës, po dënohen dhe raportohen te punëdhënësit e tyre ose, më keq, tek policia lokale dhe agjencitë qeveritare. Saktësia në Media, një organizatë konservatore e përkushtuar për të mbajtur përgjegjës “zyrtarët publikë dhe privatë”, tani po financon një kamion për të lëvizur nëpër SHBA duke shfaqur informacionin personal të studentëve pro Palestinës. Kompanitë e mediave sociale në mbarë botën po censurojnë hapur faqet dhe postimet pro-palestineze pa shpjegime.
Kjo lloj sjelljeje është jashtëzakonisht e rrezikshme dhe ka një efekt rrëqethës në shoqërinë perëndimore për një sërë arsyesh, jo vetëm për padrejtësinë e saj të qartë. Por më shumë se kaq, ndërsa Perëndimi krenohet se është një vend për një shkëmbim të lirë dhe të hapur idesh, me sa duket nuk është më kështu. Edhe nëse të gjithë mund të mos pajtohemi me njëri-tjetrin, pavarësisht se cila është çështja, është ende e rëndësishme të paktën të dimë, ose të kemi aftësinë për të ditur, se çfarë mendon pala tjetër. Pa këtë kuptim vendimtar, rruga drejt luftës është e pashmangshme.
Ky nuk është ekzagjerim. Pas durimit të sulmit më të keq në tokën e tij për dekada, Izraeli është në lot për hakmarrje edhe nëse logjika bazë tregon, dhe në të vërtetë shumica e vetë izraelitëve besojnë, kryeministri Benjamin Netanyahu mban përgjegjësinë që nuk e ka parandaluar sulmin në fillim. Nëse ndodh një pushtim tokësor i Gazës, për të cilin Forcat e Mbrojtjes së Izraelit (IDF) po përgatiten, atëherë konflikti do të bëhet menjëherë rajonal.
Irani dhe aleatët e tij, si Hezbollahu, Houthis në Jemen dhe grupe të tjera nga Teherani në të gjithë rajonin, si në Siri dhe Irak, nuk duken të etur për të shkuar në luftë me Izraelin. Por për shkak se i gjithë identiteti i tyre si një organizatë dhe aleancë politike bazohet në rezistencën ndaj teprimeve të dhunshme të pushtuesit izraelit dhe ajo që ekspertët e OKB-së paralajmërojnë se mund të kthehet në një spastrim etnik kundër palestinezëve, atyre u mbetet pak zgjidhje. Nëse ata nuk bëjnë asgjë përballë asaj që u betuan të pengonin, ata gjithashtu mund të mos ekzistojnë fare dhe ata e dinë këtë.
Për këtë arsye që të menduarit bardh e zi nuk mund të mbizotërojë në botë. Kjo është veçanërisht e vërtetë në Perëndim, të cilit Izraeli i detyrohet vetë në ekzistencën e tij nëse jo për mbulimin diplomatik dhe mbrojtës që i ofron shtetit të cenueshëm hebre.
Të dyja palët janë kapur në një kurth ku biseda për të drejtën e njërës palë për të ekzistuar është e bazuar në shkatërrimin e tjetrës. Në Perëndim, kjo manifestohet si e drejta e Izraelit për të mbrojtur veten, me çfarëdo mjeti të nevojshëm, duke përfshirë edhe bombardimet pa dallim ndërkohë që palestinezët janë çnjerëzor. Por palestinezët gjithashtu kanë të drejtë të mbrojnë veten dhe të drejtën për t’i rezistuar pushtimit dhe shfarrosjes.
Kjo nuk justifikon në asnjë mënyrë krimet e Hamasit apo Xhihadit Islamik Palestinez, të cilët të dy kanë një ideologji të mjerueshme dhe përdorin taktika kriminale që shërbejnë vetëm për të përforcuar një pikëpamje karikaturuese të palestinezëve. Thënë kjo, në shqyrtimin e mënyrës se si po shpaloset diskutimi publik në Perëndim, nuk mund të mos më kujtohet mënyra në të cilën media amerikane mbuloi rreth 250 revoltat e skllevërve në shekullin e 19-të.
Siç rrëfen Shoqëria për Historianët e Republikës së Hershme Amerikane, media amerikane e dominuar nga të bardhët, padyshim, ishte me fanatizëm raciste dhe kur mbulonte revoltat e skllevërve, do të bënte lazer mbi krimet e supozuara të skllevërve të zinj, ndërsa shkruante me stilolaps histori që do ta bënte Adolf Hitlerin të skuqej.
Për shembull, në vazhdën e Konspiracionit Vesey të 1822-shit, redaktori i Charleston Times shkroi: “Le të mos harrohet kurrë se ‘zezakët tanë janë me të vërtetë jakobinët e vendit; se ata janë anarkistët dhe armiku i brendshëm; armiku i përbashkët i shoqërisë së qytetëruar dhe barbarët, të cilët, po të mundnin, do të bëheshin shkatërruesit e racës sonë”.
Në vitin 1859, pas ngjarjes së famshme të John Brown, redaktori i New York Herald, James Gordon Bennett, shkroi: “E gjithë historia e kryengritjes së zezakëve dëshmon se nuk ka racë njerëzish kaq brutalë dhe gjakatarë sa zezakët. Zezaku, dikur i ngjallur në gjak dhe me armë, është po aq i pakontrollueshëm dhe irracional sa një bishë e egër…”
Kjo çuditërisht tingëllon e njohur, e njëjtë si komentatori amerikan i ekstremit të djathtë Ben Shapiro, një hebre ortodoks dhe një sionist i flaktë që është kundër të ashtuquajturës kulturë anulimi derisa të përfitojë personalisht atë, flet për palestinezët. Kur u përball me komentet e tij fjalë për fjalë duke përfshirë atë, “izraelitëve u pëlqen të ndërtojnë. Arabëve u pëlqen të bombardojnë dhe gjëravt e këqija jetojnë në ujëra të zeza të hapura. Kjo nuk është një çështje e vështirë. “Vendbanimeshkëmbinjsh”, ai akuzoi prezantuesin e shquar konservator të BBC-së që po e intervistonte se ishte një “i majtë” dhe u largua nga emisioni. Megjithatë, ai nuk është i vetëm, pasi mund të gjeni shembuj të panumërt të sionistëve, përfshirë zyrtarë të nivelit të lartë izraelit, që flasin hapur në këtë mënyrë.
Pas vështirësive të jashtëzakonshme që kanë vuajtur hebrenjtë gjatë historisë, unë mund të simpatizoj plotësisht traumën e brezave aktualë. Është e qartë se kjo është ajo që e shtyn sjelljen e Izraelit për të sulmuar pamëshirshëm palestinezët. Por ky nuk është një justifikim, as nuk e mohon faktin se edhe palestinezët kanë të drejtën e jetës dhe të pavarësisë. Fakti që ne në Perëndim as nuk mund ta pranojmë këtë, madje as të mbështesim popullin e Gazës, është një perspektivë absolutisht e tmerrshme dhe e rrezikshme./GazetaImpakt/rt
