Nga: Hamza Rifaat
Toni Blair luajti një rol kyç në pushtimin e Irakut të vitit 2003, i cili rrëzoi regjimin e Sadam Huseinit dhe nuk i la vendit asgjë tjetër veç dekadave të dhunës sektare, trazirave, terrorizmit dhe shpërnguljes.
Ardhja e janarit 2024 nuk i dha asnjë qetësi popullatës palestineze të goditur dhe të rrethuar. Në vend të kësaj dhe pavarësisht mosmarrëveshjeve, kabineti i luftës i regjimit sionist mbetet i bindur se gjenocidi dhe status quo-ja në Gaza duhet të vazhdojnë. Një nga skemat madhështore së bashku me shënjestrimin e pamatur të Libanit dhe Sirisë, është të ‘përfitosh’ nga shërbimet e një krimineli lufte dhe ish-kryeministrit britanik Tony Blair për të lehtësuar eksodin e palestinezëve duke vepruar si një i ashtuquajtur ndërmjetës.
Marrja e Blerit për kauzën izraelite nuk është befasuese duke pasur parasysh lidhjet historike midis konservatorëve në Perëndim dhe sionistëve në Palestinë. Megjithatë, fakti që ish-kryeministri u zgjodh për të ndërmjetësuar në Tel Aviv për çështjen e dëbimit palestinez, alarmoi disa nga mbështetësit më të zëshëm të “Izraelit”, si Shtetet e Bashkuara. Si një nga anëtarët më të diskutueshëm të konservatorëve në Mbretërinë e Bashkuar, Blair do të lidhej me vendet perëndimore për të pranuar refugjatët palestinezë, një veprim që tregon një mentalitet gjenocidal dhe nxitës të urrejtjes.
Konfirmimi i vizitës sekrete në Tel Aviv erdhi nga raportet të cilat u pranuan nga Ministria e Jashtme Palestineze. Kanali 12 i regjimit sionist, për shembull, konfirmoi se Blair kishte vizituar fshehurazi “Izraelin” dhe kishte mbajtur takime me Benjamin Netanyahu dhe Benny Gantz. U diskutua gjithashtu roli i tij pas luftës së Gazës, i cili përfshin përgjegjësinë e ndërmjetësimit, ndërlidhjes dhe bindjes së vendeve perëndimore për të mirëpritur refugjatët nga rripi i rrethuar i Gazës pasi “Izraeli” të përmbushë gjenocidin e tij barbar, i cili ka marrë mbi 23,000 jetë njerëzisht të pafajshëm palestinezë. Kjo shënon një përpjekje për të dëbuar rreth 2 milionë palestinezë nga Rripi i Gazës nën të ashtuquajturin urdhrin e “evakuimit vullnetar”, i cili është përkrahur nga anëtarët e kabinetit të luftës si Bezalel Smotrich.
Kjo nuk është punë e vogël. Ndërsa Instituti për “Ndryshim Global” i Tony Blair mund të distancohet nga këto akuza dhe t’i hedhë poshtë raportet e marra nga Ministria e Punëve të Jashtme Palestineze si gabime, pakkush mund ta mohojë rolin që Blair luajti në vazhdimësinë e konflikteve, luftërave dhe sulmeve ndaj muslimanëve, shoqërive muslimane dhe vendet muslimane në të gjithë Lindjen e Mesme. Edhe më pak mund të mohojnë se Blair luajti një rol kyç në pushtimin e Irakut të vitit 2003, i cili rrëzoi regjimin e Sadam Huseinit dhe nuk i la vendit asgjë tjetër përveç dekadave të dhunës sektare, trazirave, terrorizmit dhe shpërnguljes. Hetimi i Irakut i nisur nga ish-kryeministri Gordon Brown në vitin 2009 dhe i botuar në vitin 2016, zbuloi qartë se nën drejtimin e Toni Blair, Mbretëria e Bashkuar minoi autoritetin e Këshillit të Sigurimit të Kombeve të Bashkuara duke mbështetur pushtimin dhe nuk arriti të gjente justifikime për domosdoshmërinë e luftës.
Në fakt, Blair ishte i rëndësishëm në joshjen e Britanisë së Madhe në një pushtim ushtarak kundër një regjimi të Bagdadit, i cili u akuzua, por kurrë nuk u shpall fajtor për posedim të armëve të shkatërrimit në masë. Gjithashtu, duke anashkaluar Këshillin e Sigurimit të OKB-së, Mbretëria e Bashkuar së bashku me Shtetet e Bashkuara me pafytyrësi kryen operacione të paligjshme ushtarake të cilat rezultuan në vdekjen e 100,000 civilëve irakianë. Rënia e regjimit Husein solli gjithashtu kaos, paqëndrueshmëri dhe ngritjen e grupeve terroriste që vazhdojnë të ndjekin rajonin më të gjerë. Si rezultat, trashëgimia e tij mbetet përçarëse dhe e shkatërruese edhe brenda Mbretërisë së Bashkuar, pavarësisht mbështetjes nga Partia Konservatore.
Për më tepër, qasja e Blair-it ndaj Lindjes së Mesme pasqyron atë të kabinetit të luftës të Netanyahut. Ndërsa Netanyahu me lehtësi i etiketon të gjitha lëvizjet e rezistencës palestineze si terroriste, Bler e barazoi Sadam Huseinin me terrorizmin. Para rrëzimit të Sadam Huseinit në vitin 2003, arsyetimi i përmendur nga Londra dhe Uashingtoni DC ishte se ai ishte një diktator i pamëshirshëm dhe një sponsor i terrorizmit. Megjithatë, një ekzaminim më i afërt i orientimit të Sadamit zbuloi të kundërtën. Ai ishte një baathist ose një nacionalist arab, i cili kundërshtonte ashpër natyrën selefi-xhihadiste të grupeve terroriste si Shteti Islamik, i cili më parë ishte aktiv në Siri dhe Irak ose Al Shabab në Somali. Në fakt, barazimi i Sadamit me terrorizmin nuk arriti të parandalonte përhapjen e grupeve terroriste në të gjithë rajonin dhe kontribuoi në paqëndrueshmërinë e përhapur në Lindjen e Mesme.
Një trashëgimi e tillë e vrasjeve dhe ndërhyrjeve ka rezultuar në disa nga teologët kryesorë, aktivistët e të drejtave të njeriut dhe drejtorët si Arundhati Roy, Peshkopi Desmond Tutu dhe Harold Pinter që bëjnë thirrje që Blair të ndiqet penalisht për krime lufte në Gjykatën Penale Ndërkombëtare. Kjo do të thotë qartë se “Izraeli” që fakti që Blair do të veprojë si një urë lidhëse midis “Tel Aviv” dhe Perëndimit për zhvendosjen e palestinezëve, do të përbëjë një krim të urryer. Nën udhëheqjen e tij, bindja e kryeqyteteve që variojnë nga Brukseli në Berlin për të hapur kufijtë e tyre dhe për të pranuar refugjatë palestinezë nuk do të bazohet kurrë në një plan humanitar, por është më tepër një përpjekje për të spastruar etnikisht një popullsi indigjene që tashmë është nën aparteid që në vitin 1948.
Detyra e Blair është gjithashtu në përputhje me vizionin e ministrit sionist të financave, Bezalel Smotrich. Smotrich është një kampion prej kohësh i çështjes së vendbanimeve dhe beson në fshirjen e identiteteve palestineze. Ai pohon se palestinezët nuk ishin një grup etnik dhe duhej të emigronin nga territoret e tyre që i përkisnin “Izraelit”. Megjithatë, duke kërkuar të emërojë Blair-in, “Izraeli” në fakt po përpiqet të zbardhë krimet e ish-kryeministrit kundër njerëzimit dhe të promovojë projektin Smotrich si një ilaç për luftën e Gazës edhe pse gjenocidi ka rezultuar në shkatërrimin e 60% të infrastrukturës së territorit. afro 2 milionë banorë janë zhvendosur ndërsa uji, ushqimi, strehimi dhe objektet shëndetësore po mbarojnë.
Megjithatë, ajo që është e qartë është se Toni Bler është një kriminel lufte dhe shtyrja që ai të marrë rolin e një ndërmjetësi përshtatet në axhendën e “Izraelit” për të nisur një pastrim etnik ne 2024 kundër palestinezëve./gazetaikmpakt/english.almayadeen
