Mbështetja e padiskutueshme e Uashingtonit për sulmin e Izraelit në Gaza zhvlerëson çdo “strategji” kundër urrejtjes që Shtëpia e Bardhë mund të paraqesë
Nga Bradley Blankenship, një gazetar, kolumnist dhe komentator politik amerikan
Këtë javë, administrata e presidentit amerikan Joe Biden njoftoi se, sipas Reuters, do të “zhvillonte një strategji kombëtare për të luftuar islamofobinë”. Ndërkohë, Biden po përballet me skepticizëm intensiv nga muslimanët amerikanë për mbështetjen e tij të palëkundur për sulmin e Forcave të Mbrojtjes të Izraelit (IDF) në Gaza, i cili vjen si përgjigje ndaj sulmeve terroriste nga grupi militant palestinez Hamas më 7 tetor.
Raportet sugjerojnë se kjo përpjekje për të luftuar islamofobinë ka qenë në punë prej muajsh. Në maj, Shtëpia e Bardhë publikoi gjithashtu një strategji për të kundërshtuar antisemitizmin, e cila përmendte gjithashtu luftën kundër urrejtjes kundër myslimanëve. Armiqësitë e përtërira në Lindjen e Mesme kanë dhënë një shtysë për këtë; Ndërkohë, FBI ka vënë në dukje prej kohësh se terrorizmi supremacist i bardhë dhe terrori i bazuar në urrejtje janë shqetësimi numër një i lidhur me terrorizmin në Shtetet e Bashkuara. Krimet e urrejtjes kundër aziatiko-amerikanëve, në sfondin e tensioneve të ripërtërirë midis SHBA-së dhe Kinës, kanë qenë gjithashtu në rritje vitet e fundit.
Ashtu si me urrejtjen kundër aziatikëve në SHBA, është e qartë se politika e jashtme e Uashingtonit është e lidhur ngushtë me përkeqësimin e situatës së sigurisë së brendshme. Në janar të këtij viti, shënova në rubrikën time për RT në përgjigje të një prej krimeve të shumta të urrejtjes kundër aziatikëve në SHBA, “Pa ndryshuar mënyrën se si i qasemi temës së konkurrencës me Kinën, komunitetet aziatike në Shtetet e Bashkuara nuk do të të jetë i sigurt. Ata do të jenë një kanarinë në minierën e qymyrit për atë që ushtria po vlon të bëjë luftime të drejtpërdrejta kundër kinezëve.”
Është e qartë se e njëjta gjë vlen edhe për mënyrën se si politika zyrtare e SHBA-së i trajton arabët dhe myslimanët dhe se si publiku e tret këtë. Ajo që po ndodh në Gaza është përshkruar si “gjenocid”, “një mizori”, “spastrim etnik” dhe “krime lufte”, jo vetëm nga armiqtë dhe kundërshtarët e Izraelit, por nga ekspertët dhe zyrtarët e OKB-së, nëse ndonjëherë me kujdes. Sulmet e Hamasit, siç theksoi saktë Sekretari i Përgjithshëm i OKB-së, Antonio Guterres, nuk ndodhën në vakum. Atyre u paraprinë, nëse në asnjë mënyrë nuk justifikoheshin, nga pushtimi i territoreve palestineze mbi gjysmë shekulli dhe ndërtimi i vendbanimeve të panumërta izraelite atje, të cilat u shpallën të paligjshme sipas ligjit ndërkombëtar nga një rezolutë e OKB-së.
Uashingtoni e ka mbështetur Izraelin në të gjitha këto dhe tani i ka dhënë atij “kart blanche” – qofshin armë, mbulim diplomatik dhe mbështetje politike – për të vazhduar me shkatërrimin e Gazës. Situata në këtë gjendje është e tillë që palestinezëve u është grabitur sovraniteti dhe çdo rrugë realiste drejt shtetit te tyre. Shtetet e Bashkuara po e mbështesin me entuziazëm këtë.
Ajo që e bën unike këtë përshkallëzim të fundit në Gaza është se është kaq i mirëpublikuar. Ne jemi të përmbytur vazhdimisht me imazhe dhe video të vdekjes dhe shkatërrimit, ku viktimat e saj janë kryesisht gra, fëmijë dhe të moshuar. Përkundër këtyre gjërave të tmerrshme, që të gjithë në botë po i shohin në pothuajse çdo platformë të disponueshme, SHBA dhe Shtëpia e Bardhë po shpallin qartë se nuk u intereson.
Zhvlerësimi i jetëve të palestinezëve, të cilët janë arabë dhe kryesisht myslimanë, në mënyrë kaq flagrante, si dhe shkarkimi i atyre që flasin si mbështetës të grupeve terroriste si Hamasi, dërgon një mesazh se mizori të tilla janë të mira – dhe, pa dyshim, shumë aktorë të këqij brenda Shtetet e Bashkuara do ta kenë parasysh. Ata do të përdorin miratimin e heshtur të krimeve që po kryhen në Gaza nga Shtëpia e Bardhë për të luajtur fantazitë e tyre të sëmura në shtëpi. Kjo është ajo që e bën strategjinë e supozuar për të luftuar islamofobinë kaq thelbësisht absurde.
Nëse morali bazë nuk do të mjaftonte për të bindur ekipin e Bidenit se kjo mënyrë veprimi ishte e pamend, ndoshta gjuha e politikës elektorale mund të mjaftonte. Mbi këtë, ne mund të shohim se mbështetja e Shtëpisë së Bardhë për Izraelin është gjithashtu një përgjegjësi e qartë politike.
Sipas një sondazhi të raportuar gjerësisht të porositur nga Instituti Arabo-Amerikan, mbështetja e Bidenit në mesin e arabo-amerikanëve, të cilët janë një bllok votues vendimtar në shtetet kryesore të fushëbetejës si Michigan, Ohio dhe Pensilvania, ka rënë në përgjigje të qëndrimit të tij pro-izraelit. Në vitin 2020, Biden gëzoi mbështetje nga 59% e arabo-amerikanëve dhe, edhe para shpërthimit të më shumë dhunës në Lindjen e Mesme, kjo ra në 35%. Tani kjo mbështetje ka rënë në vetëm 17%.
Gjetjet kryesore të sondazhit tregojnë se rreth një e katërta e arabo-amerikanëve nuk janë të sigurt se kë synojnë të mbështesin në 2024, ndërsa 40% thanë se do të votonin për kandidatin e mundshëm republikan dhe ish-presidentin Donald Trump, 13.7% thanë se do të votonin për të pavarur. kandidati Robert F. Kenned Jr. dhe 3.8% të tjerë do të votonin për Cornel West, gjithashtu i pavarur. Vetëm 20% e të anketuarve treguan se do ta vlerësonin performancën e punës së Biden si “të mirë” dhe 66% të tjerë raportuan ndjenja negative për presidencën e tij.
Dikush mund të dëshirojë të mendojë se fraza e vjetër “Ajo që shkon rrotull vjen rreth e rrotull” me të vërtetë mund të jetë e qëndrueshme. Ndërsa civilët palestinezë që vuajnë në Gaza mund të mos kenë kurrë drejtësi, duket e qartë se për ata që mbështesin tragjedinë që po shpaloset do të ketë pasoja – qofshin këto thellimi i tensioneve racore në Amerikë ose zbutja e kontrollit të brishtë të Bidenit në pushtet.
Për Shtëpinë e Bardhë, nëse dëshiron të shmangë këto pasoja të dukshme dhe në fakt të përmirësojë viktimizimin e muslimanëve amerikanë, atëherë ata domosdoshmërisht duhet ta mbajnë Izraelin përgjegjës për krimet e tij në Gaza. Çdo strategji që nuk e përfshin këtë është krejtësisht e pakuptimtë – dhe miliona amerikanë e dinë këtë./RT/GazetaImpakt
