Nga: Yasin Aktay
Sot është dita që Izraeli deklaroi se do të nisë hapin e fundit të planit të saj, të cilin e ka zbatuar për vite me rradhë ndërsa përplaset me pjesën tjetër të njerëzimit, për të “aneksuar” vendbanimet hebraike në Bregun Perëndimor tashmë të pushtuar dhe Luginën Jordan. Ky është një hap që Izraeli, i cili gradualisht është zgjeruar që nga dita kur u krijua dhe nuk i dha Palestinës hapësirë për frymëmarrje që nga dita kur u themelua, do të marrë pamëshirshëm dhe marrëzisht, pa marrë parasysh ndonjë ligj. Prandaj, përveç SH.B.A., asnjë nga vendet që zakonisht mbështesin Izraelin në mënyrë të pandërprerë nuk e mbështesin Tel Aviv-in në këtë gjë. Në fakt, një pjesë e konsiderueshme e vendeve që kanë politika pro-Izraelit e kundërshtojnë atë dhe paralajmërojnë Izraelin të braktisë këtë fushatë. Në të vërtetë, në SH.B.A., përvec Presidentit Donald Trump dhe atyre që e rrethojnë atë po kritikojnë ashpër këtë plan aneksimi, dhe paralajmërojnë se kjo do të thotë që SH.B.A. nuk është më një arbitër për krijimin e paqes dhe vendosjen e rendit midis palëve në Lindja e Mesme.
Nuk ka dyshim se SH.B.A. nuk kishte asnjë rol ndërmjetësues për sa i përket çështjeve që kanë të bëjnë me Palestinën dhe Izraelin. Përkundrazi, ajo gjithnjë sillej si një palë që merrte pjesë në bisedime si një mbështetëse për Izraelin. Edhe gjatë kohërave kur veproi paanshëm dhe si ndërmjetës, ajo nuk bëri asgjë tjetër përveç manipulimit në favor të Izraelit. Sidoqoftë, është konstatuar se ende ekziston një masë e madhe në Sh.B.A që nuk do të pranojë logjikën e planit të aneksimit të mendjeve të Izraelit. Tendencat pro Izraelit në mesin e demokratëve nuk janë më të dobëta se ato midis republikanëve. Izraeli është çështja më e ndjeshme për të dy partitë kryesore. Përkundër kësaj, nuk ka asgjë për të mbrojtur ose mbështetur në lidhje me planin e aneksimit që Izraeli po përpiqet të aktivizojë sot.
Izraeli jo vetëm që gradualisht ka pushtuar zonat me njësitë e zgjidhjes hebraike që formoi në territorin palestinez, por gjithashtu po ndërton mure rreth palestinezëve që jetojnë në zonat ku ai pushtoi pasi i konsideron ato si kërcënime për zonat e tyre të zgjidhjes së paligjshme. Kështu, kjo çon në një praktikë rrezikshme dhe çnjerëzore të murit të sigurisë. Muri është ndërtuar jo rreth zonave të vendbanimit por rreth Palestinezëve fqinj, duke e kthyer zonën që u është lënë pothuajse në një kamp përqendrimi. Izraeli nuk po ndalet këtu. Ai e konsideron këtë të drejtë të natyrshme të lindur për të aneksuar plotësisht këto zona palestineze që përbëjnë rreth 30 përqind të Bregut Perëndimor për shkak të të ashtuquajturës kërcënim që paraqet në zonat e veta të vendosjes së pushtimeve të paligjshme.
Siguria është një nga konceptet më hipokrite të rendit aktual. Siguria është e padiskutueshme dhe përbën një justifikim për të gjitha llojet e ndërhyrjeve të paligjshme dhe shkeljen e të drejtave të njeriut. Megjithatë, nëse ekziston ndonjë kërcënim sigurie sot, nuk është një kërcënim i paraqitur nga palestinezët ndaj izraelitëve, por përkundrazi, e kundërta. Izraeli po kërcënon vazhdimisht palestinezët dhe, si fakt, ky kërcënim nuk është një kërcënim hipotetik apo virtual, është real. Prandaj, hidhni një vështrim se si ndryshuan hartat Izrael-Palestinë që nga viti 1967 dhe nuk ka nevojë të shkoni më tej në histori pasi kjo datë do të mjaftojë për të dëshmuar këtë pikë. Ne shohim se si shumica e këtyre tokave që i përkasin Palestinës gradualisht dhe plotësisht morën ngjyrat e Izraelit brenda këtij afati.
Izraeli është një kërcënim jo vetëm për palestinezët, por për tërë botën. Kishte kaluar shumë kohë që ne pamë rolin ndërhyrës që po luan në territorin Palestinez që luhet në aneksimin e lartësive Golan. Vetëm miratimi dhe heshtja e Sh.B.A-së është e mjaftueshme në skemën e madhe ndërkombëtare të gjërave që Izraeli të aneksojë një zonë nën pushtimin e saj.
Izraeli kurrë nuk ka qëndruar pa punuar gjatë ndonjë prej negociatave të mëparshme të paqes, ose periudhave të normalizimit dhe qetësisë. Në fakt, gjatë mbajtjes së takimeve, ajo vazhdoi të ndërtojë zona të vendosjes hebreje, të cilat planifikonte dhe synonte të pushtonte plotësisht dhe t’i aneksonte në të ardhmen. Heshtja e saj gjatë negociatave për paqe u shfrytëzua si një mundësi për të zgjeruar pushtimin e saj. Tani, në një kohë kur bota është e pushtuar me problemet e veta gjatë pandemisë së koronavirusit, Izraeli është ende i shqetësuar për marrjen e një copë toke. Sidoqoftë, hapi që po ndërmarrë këtë herë është vërtet i mjaftueshëm për të inatosur tërë botën.
Së pari duhet të theksohet se ky kurs i marrë nga Izraeli, i cili ka adoptuar pushtimin si karakter, si një mjet ekzistence, nuk sjell asnjë lajm të mirë. Vetë Izraeli, duke vazhduar këtë qëndrim ndërhyrës, duke përdorur sigurinë e vet si justifikim, do të paraqesë kërcënimin më të madh për Izraelin.
Le të kujtojmë se para kësaj, Jeruzalemi u pushtua nga Kryqtarët. Ky pushtim zgjati rreth një shekull. Ky shekull nuk është shumë i gjatë në historinë njerëzore.
Izraeli nuk duhet të mbështetet në Sh.B.A, BE ose fuqitë e tjera ndërkombëtare. Në fakt, nuk duhet të ketë shumë besim te administratorët në botën muslimane, të cilëve u është detyruar të qëndrojnë pranë tij duke u mashtruar, blerë ose kërcënuar ata. Njerëzit e këtyre administratorëve janë duke folur dhe kanë arritur një pikë vlimi kundër këtij pushtimi të padrejtë. Nëse vazhdon me këto politika, ky tërbim do të arrijë në Tel Aviv në momentin kur të ndjehet më i sigurt. Historia gjithashtu është e destinuar të përsëritet. Me kohë, Faraoni kishte marrë të ashtuquajturat “masa sigurie” kundër Profetit Moisi. Pakënaqësia e grumbulluar midis bijve të Izraelit si rezultat i këtyre masave kishte sjellë fundin e tij. Rolet kanë ndryshuar sot, natyrisht, por fati i tyre është i njëjtë, dhe Izraeli po afron me shpejtësi në fundin e vet./Gazetaimpakt/ yenisafak/
