Mesazhi që buron nga minaret e Aja Sofia për botën

Nga: Yasin Aktay

Rikthimi ne xhami i Aja Sofia nuk është një llogaritje e së kaluarës, ajo është zgjidhje e ditëve të sotme. Ajo është ringjallja e vlerave që do të përfitojnë të tashmen dhe tërë njerëzimin, që do të hedhë një dritë pozitive mbi situatën.

“Ringjallja e Aja Sofia është një shenjë që ne t’i themi botës diçka të re si kombi turk, si myslimanë dhe të gjithë njerëzimit.”

Ndoshta është e mundur të thuash të njëjtën gjë për pushtimin apo edhe pushtimet të Mekës dhe të Jeruzalemit gjithashtu, sepse Jeruzalemi u pushtua dy herë në histori nga muslimanët. Të njëjtën rrugë, të njëjtat parime dhe vlera u miratuan në të dy pushtimet. Kështu, i njëjti Jeruzalem përjetoi një atmosferë të përsosur, në të cilën respektoheshin të drejtat e njeriut dhe liria e adhurimit, pavarësisht fesë, dhe bashkëjetesa paqësore nën administrimin musliman mbretëroi me shekuj. Megjithatë, si rezultat i pushtimit të kryqtarëve dhe hebrenjve me të cilin u përballën, u bë një fazë kohore për kaosin, konfliktin, skllavërimin e njerëzimit dhe diversiteti u bë subjekt i armiqësisë.

Gjatë gati një shekulli që ishte nën pushtimin e kryqtarëve, Jeruzalemi dëshmoi një fanatizëm të pamëshirshëm, të përgjakshëm; edhe të krishterët, përveç frankëve, nuk iu dha asnjë e drejtë të jetonin. Të gjithë u vranë nga shpata dhe vendet e tyre të adhurimit u mbyllën.

Në rendin musliman të ri-vendosur në Jeruzalem pas ri-pushtimit të tij nga Salahuddin Ejoubi, muslimanët, si dhe hebrenjtë dhe të gjitha sektet e krishtera, jetuan të sigurt dhe lirisht në paqe për shtatë shekuj të tjerë. Kur drejtimi u transferua në administratën osmane të Jeruzalemit, ai mbajti të njëjtin sistem të drejtë, sepse Perandoria Osmane gjithashtu mbështeti të njëjtën frymë dhe parime në lidhje me këtë çështje.

Tani, shiko shtetin e Jeruzalemit nën pushtimin e Izraelit sot. Ai përbëhet nga një pandëshkueshmëri që po provohet të monopoleizohet vetëm nga Judenjtë; një pushtues fanatic, arrogantë, racistë, masakrues që nuk mund të ketë asnjë të drejtë, nuk tregon respekt dhe nuk ofron shanse të ekzistencës për njerëzit e tjerë. Në fakt, gjithçka nga kjo po ndodh nën mbikëqyrjen e botës së sotme moderne.

Rendi i ri botëror që u vendos me pushtimin e Stambollit është thjesht një përsëritje e modelit të paraqitur me pushtimin e Jeruzalemit. Ata janë një dhe i njëjti. Mehmed Pushtuesi nuk zbatoi një model të vetë-vetshpallur. Modeli që ai zbatoi në Stamboll është i njëjti model i zbatuar përgjatë historisë bazuar në Islam.

Ai fillon të thotë, “Unë jam Sulltani i Madh dhe Emir i Madh, Sulltan Mehmed Han, djali i Emiratit të Madh, Sulltan Murad. Unë premtoj në emër të Atij që krijoi tokën dhe qiejt, në emër të Profetit tonë të madh Muhamed, në emrin e Saba ‘al-Mathani [shtatë vargje të përsëritura në Kuran], në emër të Zotit 24,000 profetëve, në shpirtin e gjyshit tim dhe të babait tim, në emër të djemve tanë, për dashurinë e shpatës unë kam brez “, dhe zotohet për të gjithë jo-muslimanët e Stambollit:

“Askush këtu nuk do të pengojë adhurimin në kisha. Personat në fjalë do të vizitojnë këto vende pa ndonjë problem dhe luten në kishat e tyre me lehtësi. Askush nuk duhet ta bëjë një gabim të tillë që t’u shkaktojë atyre probleme. Edhe ata që kanë ikur mund të vijnë dhe të vendosen në vendin tim. Askush nuk do të ndërhyjë me ta. Vezirët, shtetasit, njerëzit në këtë vend nën mbrojtjen time nuk duhet të thonë asgjë të keqe dhe as të keqtrajtojnë këta njerëz. Kjo përfshin edhe mua vetë. Betohem për Kuranin, dhe Zotin dhe të gjithë profetët që kanë hedhur këmbë në tokë, që sa kohë që këta njerëz të respektojnë dispozitat e mia, unë do të qëndroj plotësisht pas këtyre fjalëve. Premtimet e mia do të përmbushen”.

Një aspekt tjetër i rëndësishëm i këtyre premtimeve është se ato nuk ishin premtime boshe dhe u zbatuan me sukses për shekuj.

Eshtë një padrejtësi e madhe të kujtosh Sulltan Mehmed Pushtuesin, i cili e zbuloi Aja Sofinë nga gërmadhë dhe e riparoi dhe rivendosi statusin e tij si një vend adhurimi, në përputhje me qëllimin dhe shpirtin për të cilin u ndërtua, si vetëm dikush që konvertoi një kishë në një xhami. Duhet të përsëritet se të krishterët përjetuan paqen dhe sigurinë që u munguan në territorin e tyre për shekuj me radhë nën këto premtime.

Islami është feja e vetme dhe botëkuptimi që ka qenë në gjendje të sigurojë bashkëjetesë paqësore me fetë e tjera edhe në vizionin e saj të ardhshëm. Në Kur’anin e Shenjtë, hebrenjtë dhe të krishterët ose anëtarët e besimeve të tjera nuk përshkruhen si grupe që një ditë do të fshihen plotësisht, duke i lënë të gjithë periudhën muslimanëve. Përkundrazi, ata përshkruhen si njerëz që gjithmonë do të jenë të pranishëm në botën e muslimanëve dhe do t’u ofrojnë të drejtat e tyre

Megjithatë, duke marrë parasysh interpretimet e Evangjelistëve dhe Sionistëve ekziston një vizion i së ardhmes, ku të gjithë, përveç vetvetes, do të zhduken. Mbi të gjitha, ekziston një vegim i Ungjillit për një Mesia, me vetëm të krishterë në figurë. Shërbimi i tyre për Izraelin sot nuk është nga dashuria e tyre për hebrenjtë, por për shkak të besimit të tyre në një skenar, i cili do të përfundojë edhe me eliminimin e cifutëve. Ata do të jenë të fundit në këmbë.

Cifutët sionistë, nga ana tjetër, po veprojnë bazuar në një vizion të së ardhmes, të cilën ata përfundimisht do të bëhen sovranë, ndërsa të gjithë të tjerët do të bëhen skllevër pa asnjë të drejtë. Praktikat e tyre të të drejtave të njeriut në tokat që ata pushtojnë sot janë atje për të gjithë botën. Ata po bëjnë hakmarrje për palestinezët, të cilët në asnjë mënyrë kurrë nuk i kanë dëmtuar, për shkak të gjenocidit që hasën në Evropë.

Praktikat rutinore të Izraelit sot janë diskriminimi racor dhe fanatizmi që nuk lënë vend për muslimanët dhe të krishterët. Në të vërtetë, i mbështet të gjitha këto praktika në interpretimin e teksteve të tij fetare.

Ndërkohë, me vendimin e Aja Sofia, muslimanët po i kujtojnë botës një model të lirisë fetare dhe etnike, diversitetit, multikulturalizmit, i cili është dëshmuar të jetë i suksesshëm me shekuj.

Aja Sofia nuk përfaqëson një pikëpamje dhe politikë në të cilën të krishterët janë të përjashtuar dhe të izoluar, por në të cilën përsëritet se të krishterët dhe muslimanët vijnë me të njëjtën origjinë, dhe se ata mbrohen dhe përqafohen me tolerancën më të thellë.

Ata që nuk duan ta shohin Aja Sofinë si xhami, po shprehin ndjenjën e tyre anti-muslimane. Megjithatë, muslimanët e ruajtën Aja Sofinë si një shenjë për të mbrojtur të krishterët me mëshirë dhe dhembshuri dhe si një shenjë për të thënë se ekziston një vazhdimësi midis Krishterimit dhe Islamit.

Aja Sofia ka rimarrë statusin e saj të vërtetë si një vend adhurimi ku kujtohet emri i Zotit, ku lutjet i drejtohen vetëm Atij./GazetaImpakt/yennisafak

NDANI KËTË POSTIM

Mund tju interesojne