Pa dyshim që historianët do ta shohin 3 Nëntorin si një ndryshim simbolik në rendin global dhe balancën e fuqisë gjeopolitike.
Ne kemi qenë të kushtëzuar të shohim se sa është ora në Londër, Nju Jork ose Singapor që shfaqet rregullisht në ekranet televizive dhe faqet e internetit të lajmeve.
Më 3 nëntor ishte koha e Bejrutit ajo që kishte më shumë rëndësi për vendimmarrësit globalë dhe miliona të tjerë në mbarë botën.
Ndërkombëtarisht, u kuptua se fjalimi i pritur i Sekretarit të Përgjithshëm të Hizbullahut, Sejjid Hassan Nasrallah do të përcaktojë të ardhmen e afërt jo vetëm të Azisë Perëndimore, por të gjithë botës.
Që nga përshkallëzimi i fundit i përleshjeve të armatosura në Palestinë, palët e përfshira drejtpërdrejt ose tërthorazi në konflikt e kuptuan menjëherë se vendimi i Hizbullahut për nivelin e tij të angazhimit është një nga sfidat më të mëdha me të cilat përballet Izraeli i aparteidit.
Izraeli dhe fuqizuesit e tij perëndimorë supozuan se fjalimi i shefit të Hizbullahut do t’u japë atyre një përgjigje të qartë se çfarë po planifikon të bëjë lëvizja.
Nuk ndodhi.
Në luftë, njeriu nuk i zbulon planet e tij.
Fjalimi i Seyyed Nasrallah duhet të ketë zhgënjyer ata që prisnin që ai të shpallte një kundërofensivë të plotë për të çliruar Palestinën.
Lëvizjet e sofistikuara të rezistencës nuk i bazojnë vendimet e tyre në emocione apo moda shoqërore.
Pa dyshim që fjalimi ishte gjithashtu një zhgënjim i madh për zyrtarët e aparteidit të Izraelit dhe mbështetësit e tij perëndimorë.
Ai tregoi qartë se Hizbullahu ende ruan opsionin e përshkallëzimit në shkallë të plotë dhe nuk do ta përjashtojë atë në asnjë rrethanë.
Në fjalimin e tij Sejjid Nasrallah deklaroi se “të gjitha mundësitë në frontin tonë libanez janë të hapura dhe të gjitha opsionet janë në tryezë dhe ne mund t’u drejtohemi atyre në çdo kohë… Të gjithë duhet të jemi gati për çdo skenar që mund të lindë”.
Ky faktor do të vazhdojë të ushtrojë presion politik dhe logjistik mbi Izraelin dhe fuqizuesit e tij perëndimorë.
Ndërsa përmbajtja e fjalimit të shefit të Hizbullahut ka peshë të konsiderueshme, simbolika e tij është edhe më e rëndësishme.
Për herë të parë pas shumë vitesh, janë vendimet e marra në Azinë Perëndimore që përcaktuan dhe do të përcaktojnë rrjedhën e ngjarjeve të rëndësishme në të ardhmen.
Kur palestinezët nisën operacionin e tyre ushtarak kundër Izraelit muajin e kaluar, ishte e qartë se ata e kuptonin pasojat që do të kishte.
Ata me gjasë ishin përgatitur për ta në nivelet politike, ushtarake dhe logjistike.
Ky fenomen është vënë në dukje nga një ekspert i shquar rajonal belg Elijah J. Magnier gjatë disa intervistave me Al Jazeera.
Sipas Magnier, Izraeli është në një mënyrë reaguese, ndërsa rezistenca palestineze është ajo që inkuadron betejën më të gjerë ushtarake dhe politike.
Gjenocidi i vazhdueshëm në Gaza, raketat e lëshuara nga Jemeni ndaj Izraelit dhe operacionet e kryera nga grupet irakiane të rezistencës kundër forcave amerikane, të kombinuara me pasigurinë e përforcuar më tej nga fjalimi i Sejjid Nasrallahut, do të thotë se regjimi sionist do të qëndrojë në këmbë për një kohë të gjatë.
Cilat janë implikimet e saj më të gjera?
Izraeli nuk është një entitet normal.
Ajo mbijeton vetëm për shkak të mbështetjes së madhe financiare, ushtarake dhe politike të ofruar nga regjimet perëndimore.
Izraeli është një ent i subvencionuar.
Ai nuk mund të mbijetojë si një shtet funksional nëse i duhet të durojë armiqësi për një periudhë të gjatë.
Kjo është veçanërisht e vërtetë në konfliktin aktual pasi është ndryshe nga çdo gjë që Izraeli është përballur më parë.
Kjo na çon te pyetja kryesore: cila është pika kryesore nga fjalimi i Sejjid Nasrallahut?
Ndërsa ka disa mënyra të rëndësishme, njëra prej tyre kërkon një fokus të veçantë.
Shefi i Hizbullahut bëri të qartë se është vendimi i Boshtit të Rezistencës ai që do të përcaktojë se si do të zhvillohet lufta e vazhdueshme në Palestinë.
Nëse Hizbullahu zgjedh të përshkallëzohet, siç po bën tashmë rregullisht, asnjë fuqi jo-rajonale ose zëvendësues lokal i SHBA-së nuk mund të parandalojë që situata të shpaloset në një mënyrë të pafavorshme për Izraelin dhe SHBA-në.
Kjo është një humbje politike për Izraelin dhe SHBA-në.
Amerikanët dhe Izraeli i tyre “i fuqishëm” tani janë të burgosur politikë të vendimeve të marra nga kundërshtarët e tyre.
Ata nuk kanë më monopolin e masave me forcë dhe inkuadrimit politik të ngjarjeve të mëdha./CI/GazetaImpakt
