Trump pranon që politika e tij të mesme udhëheqet nga interesat izraelite, jo amerikane

Nga Whitney Webb

Trump tani ka pranuar publikisht që kur bëhet fjalë për përfshirjen ushtarake amerikane dhe ndërhyrjen e fshehtë në Lindjen e Mesme, ai vendos së pari Izraelin, jo Amerikën.

Në një intervistë të fundit për Washington Post, Presidenti amerikan Donald Trump deklaroi publikisht se politika e administratës së tij të Lindjes së Mesme, duke përfshirë pushtimin e paligjshëm ushtarak amerikan të gati një të tretën e Sirisë, miratimin e administratës së sanksioneve agresive iraniane dhe përgjigjen e Trumpit për vrasjen e gazetari Saudit Jamal Khashoggi nuk është i nxitur nga interesi i vendit të tij për naftë, por përkundrazi në shërbim të interesave të shtetit të Izraelit.

Trump e bëri këtë koment kur u pyet nga reporteri i Postit Josh Dawsey nëse ai mbështet apo jo sanksione të ashpra kundër qeverisë Saudite për gjoja se është përgjegjëse për vdekjen e Khashoggi në fillim të tetorit. Trump u përgjigj duke thënë se ai do të “dëgjonte” ata që kërkojnë sanksione të shtuara dhe më pas shtoi se Lindja e Mesme është një “pjesë e rrezikshme dhe e ashpër e botës”. Trump vazhdoi, duke deklaruar se Arabia Saudite ka qenë një “aleat i shkëlqyeshëm”, duke shtuar se “pa to, Izraeli do të kishte më shumë telashe. Ne duhet të kemi një kundërpeshë ndaj Iranit”.

Këto deklarata të Trump mbështesin pretendimet e bëra në raportet e fundit se Kryeministri izraelit Benjamin Netanyahu ishte përgjegjës për vendimin e Trump për të qëndruar pranë Princit të Kurorës Saudite Mohammed bin Salman (MBS) gjatë rënies së rerputacionit të tij nga vdekja e Khashoggi, të cilën disa qeveri dhe inteligjenca amerikane kanë pretenduar se ishte planifikuar paraprakisht me miratimin e MBS. Netanyahu i tha Shtëpisë së Bardhë se MBS ishte një “aleat strategjik” dhe duhet të mbështetet pa marrë parasysh përfshirjen e tij të pretenduar në vdekjen e ish gazetarit të Postit në konsullatën Saudite në Stamboll.

Sidoqoftë, ndërsa Trump vazhdoi të diskutojë mbi rajonin, ai zbuloi se Izraeli nuk është vetëmja arsye e mbështetjes së tij të vazhdueshme për qeverinë Saudite pavarësisht nga ndikimi i vdekjes së Khashoggi por edhe arsyeja pse SH.B.A. vazhdon të përfshihet kaq shumë në rajon. Ai deklaroi:

Është shumë e rëndësishme të kemi Arabinë Saudite si një aleat, nëse do të qëndrojmë në atë pjesë të botës. Tani, a do të qëndrojmë në atë pjesë të botës? Një arsye për të është Izraeli. Nafta po bëhet gjithnjë e më pak për një arsye sepse ne po prodhojmë më shumë naftë tani sesa kemi prodhuar ndonjëherë. Kështu që, ju e dini, krejt papritur arrin në një pikë ku nuk duhet të qëndroni atje”.

Në këtë deklaratë, Trump tregon shembullin që interesi kombëtar i SHBA për çështjet e Lindjes së Mesme po dobësohet, pasi nafta e përmendur tradicionalisht për historinë e gjatë të ndërhyrjes së SHBA në të gjithë rajonin nuk është më një faktor kryesor në udhëheqjen e politikës së administratës së tij në këto zona gjeostrategjike e botës. Siç tregon Trump, Sh.B.A aktualisht po prodhon një sasi rekord të naftës brenda vendit dhe ka të mundësi të vazhdojë rritjen e shpejtë të saj derisa të vlerësohet që prodhimi të arrijë kulmin në 2025.

Izraeli që drejtonte autobusin amerikan

Në vend të kësaj, Trump shprehet se arsyeja shtytëse për ndërhyrjen e vazhdueshme të Sh.B.A-së në rajon është shteti i Izraelit. Megjithëse veprimet e Trump që nga koha kur ai hyri në këtë detyrë kanë qenë dukshëm pro-Izraelit, kjo deklaratë është pranimi i parë publik që bën politika e administratës së tij për Lindjen e Mesme, siç është pushtimi i vazhdueshëm ushtarak i Sirisë, qëndrimi i tij agresiv ndaj Iranit dhe ruajtja e lidhjeve me çdo kusht me Arabinë Saudite, ndër të tjera udhëhiqet nga interesat jo të Shteteve të Bashkuara, por të një kombi të huaj. Duke pasur parasysh që Trump u zgjodh nga një pjesë e madhe për shkak të premtimit të tij për të vendosur “Amerikën e Parë”, pretendimi i tij po tregon se e gjithë politika e SHBA-së për Lindjen e Mesme udhëhiqet nga interesat kombëtare të një vendi tjetër.

Megjithatë, për ata që kanë ndjekur nga afër veprimet e administratës Trump në Lindjen e Mesme, ka qenë e qartë për shumë kohë që shumica e politikave të administratës, nëse jo të gjitha, janë realizuar me Izraelin në mendje.

Për shembull, pushtimi i vazhdueshëm i Sirisë nga Sh.B.A ka një përfitim të madh për Izraelin, pasi Izraeli, i cili ndihmoi në planifikimin dhe ekzekutimin e konfliktit aktual të shfarosjes siriane kishte shpresuar të përdorte paqëndrueshmërinë që rezultonte në Siri për të shtyrë ndarjen e vendit. Shtytja e Izraelit për ndarjen e Sirisë ka për qëllim një plan më të gjerë rajonal që do ta shohë Izraelin të zgjerohet përtej këtij territori në mënyrë që të ushtrojë më shumë ndikimin e tij dhe të bëhet “superfuqia” e rajonit.

Kjo ambicie përshkruhet në Planin Yinon, një strategji që synon të sigurojë superioritetin rajonal të Izraelit në Lindjen e Mesme që kryesisht përfshin rikonfigurimin e gjithë botës arabe në shtete sektare më të vogla dhe më të dobëta. Kjo është shfaqur në mbështetjen e Izraelit për ndarjen e Irakut, si dhe të Sirisë, veçanërisht mbështetjen e tij për krijimin e një shteti separatist Kurd brenda këtyre dy kombeve. Aktualisht, Sh.B.A po pushton zonën për këtë shtet të ardhshëm të mundshëm dhe mbështet grupin e milicisë separatiste kurde të njohur si Forcat Demokratike Siriane (SDF).

Megjithëse disa raporte të publikuara të Mërkurën kanë pohuar se trupat amerikane në Siri së shpejti do të tërhiqen për shkak të përfundimit të fushatës së bombardimeve të Uashingtonit kundër ISIS, administrata Trump e zhvendosi politikën e saj të Sirisë larg luftimit të ISIS në kontrollin e Iranit, një veprim i promovuar së pari nga qeveria izraelite, e cila ka përdorur prej kohësh “ndikimin iranian” për të justifikuar qindra sulme ajrore të njëanshme brenda territorit sirian.

Nëse trupat amerikane largohen nga Siria verilindore, pushtimi ushtarak amerikan i Sirisë verilindore mund të përfundojë, por politika e administratës për përfshirjen e Iranit në Siri përmes mjeteve të tjera do të ishte akoma funksionale.

Në të vërtetë, NBC News raportoi në tetor se administrata po zhvillonte një politikë “të re”në siri që do të heqë dorë nga një prani ushtarake amerikane në vend dhe në vend të kësaj “do të theksonte përpjekjet politike dhe diplomatike për ta detyruar Iranin të largohet nga Siria duke e shtrydhur atë financiarisht”, dhe do të “ndalonte ndihmën e rindërtimit nga zonat ku forcat iraniane dhe ruse janë të pranishme” përveç vendosjes së “sanksioneve ndaj kompanive ruse dhe iraniane që punojnë për rindërtimin në Siri”.

Përveç kësaj, tërheqja e administratës Trump nga marrëveshja bërthamore e Iranit, e njohur zyrtarisht si Plani i Përbashkët i Aksionit i Përbashkët (JCPOA), dhe rivendosja e njëanshme e sanksioneve mbi Iranin u krye gjithashtu në përputhje me interesat Izraelite, duke pasur parasysh që masa ishte shtyrë si nga Netanyahu ashtu edhe nga donatori më me ndikim i Trump, miliarderi Zionist Sheldon Adelson, i cili është gjithashtu pronari i gazetës më të madhe të Izraelit dhe financuesit më të madh të Netanyahu.

Raportet e kaluara kanë treguar se ndikimi i Adelson gjithashtu e shtyu Trump të zhvendosë ambasadën amerikane në Izrael nga Tel Aviv në Jeruzalem dhe të zëvendësojë ish-këshilltarin e Sigurisë Kombëtare H.R. McMaster me John Bolton, një mbështetës pro-Izraelit me një aftësi të njohur për luftë kundër Iranit.

Pas deklaratave të tij të fundit, Trump tani ka pranuar publikisht se kur bëhet fjalë për përfshirjen ushtarake amerikane dhe ndërhyrjen e fshehtë në Lindjen e Mesme, ai po e vendos së pari Izraelin, jo Amerikën. Kjo duhet të shërbejë si një paralajmërim i ashpër për të gjithë amerikanët, veçanërisht duke marrë parasysh që vetëm vitin e kaluar një komandant i lartë amerikan deklaroi se trupat amerikane ishin “të gatshme të vdisnin” për të mbrojtur Izraelin për çfarëdo arsye, dhe që vendosja e trupave amerikane në Izrael do të bëhej jo nga ushtria amerikane por nga Forcat e Mbrojtjes së Izraelit.

Fotografia kryesore | Presidenti amerikan Donald Trump dhe kryeministri izraelit Benjamin Netanyahu përqafohen në muzeun e Izraelit në Jeruzalem, 23 maj 2017. Sebastian Scheiner | AP

/Gazetaimpakt/mintpressnews/

NDANI KËTË POSTIM

Mund tju interesojne