Vlerësimi i Lëvizjes Protestuese në Algjeri

Nga: Yusuf Dhia-Allah

Në ligjërimin mbi Islamin dhe politikën, Algjeria zë një vend të veçantë. Për muslimanët dhe ata jomuslimanë që nuk e shtyjnë narrativën islamofobike, Algjeria paraqet një shembull të qartë të standardeve të dyfishta. Kur populli zgjedh politikanë pro-perëndimorë, regjimet e NATO-s duartrokasin këtë si demokraci; kur zgjedhjet rezultojnë në fitoren e lëvizjeve islamike, regjimet e NATO-s lëshojnë përfaqësuesit e tyre lokalë për të abortuar demokracinë dhe masakruar kundërshtarët siç ishte rasti në Algjeri në vitet 1990 dhe më së fundmi në Egjipt në 2013.

Qëndrimi i Perëndimit ndaj demokracisë u artikulua më së miri nga Dr. Kalim Siddiqui i cili saktësisht theksoi se si “për politikanët perëndimorë është një etiketë me të cilën ata mund të kërkojnë legjitimitet për veten e tyre dhe ata që favorizojnë dhe dënojnë ata që i kundërshtojnë. Një regjim ushtarak siç është Algjeria mund të jetë “demokratizues” ndërsa një revolucion popullor siç është ai në Iran mund të jetë “antidemokratik”.

Për myslimanët që e pranojnë Islamin si një mënyrë gjithëpërfshirëse të jetës, protestat masive në Algjeri që filluan në shkurt 2019 sollën disa kujtime të dhimbshme. Ajo hapi plagë dhe debate të vjetra. Për disa dekada, lëvizjet islamike në pjesë të ndryshme të botës kanë debatuar, përmes veprimit dhe sakrificave, qasjen më të mirë për rrënimin e tiranisë dhe krijimin e një sistemi islamik të qeverisjes. Debati është përqëndruar kryesisht në atë se kur duhet të zgjedhë xhihadin politik dhe kur të drejtohet për veprim ushtarak.

Nga njëra anë, përkrahësit përqendrohen kryesisht në luftën e armatosur në vendosjen e sistemit islamik të qeverisjes. Në këtë kamp bëjnë pjesë grupe si Talibanët dhe Grupi i Armatosur Islamik në Algjeri (GIA). Në anën tjetër janë përkrahësit e një procesi politik si al-Ikhwan al-Muslimoon, IRPT në Taxhikistan dhe AKP në Turqi. Ata që e shohin zgjidhjen për të qenë vetëm në luftë ushtarake janë manipuluar nga regjimet e NATO-s, siç ishte rasti në Algjeri ku GIA u përdor për të shkatërruar Frontin e Shpëtimit Islamik, organizatën më të madhe dhe më të popullarizuar islamike në Algjeri. Përkrahësit e xhihadit thjesht politik janë zgjedhur nga fuqitë imperialiste siç është rasti i IRPT në Taxhikistan, AKP në Turqi, ose janë penguar nga qeverisja duke iu drejtuar forcës brutale kundër tyre (Ikhwan në Egjipt).

Kjo është pikërisht arsyeja që ne theksuam në analizën tonë pse suksesi i AnsarAllahut në Jemen i shqetësoi regjimet imperialiste dhe kukullat e tyre rajonale. Teatri i luftës jemenase, përmes suksesit të tij, iu përgjigj debatit të vjetër prej dekadash në një mënyrë të ekuilibruar dhe më e rëndësishmja përmes rezultateve aktuale në terren.

Kur filluan protestat masive në Algjeri vitin e kaluar, për muslimanët e informuar ishte një reagim kthyes për vitet 1990. Pas pesë javësh proteste, regjimi ra dakord të largonte Abdelaziz Bouteflika si president. Shumë muslimanë u befasuan nga mungesa e organizatave socio-politike islamike për të udhëhequr lëvizjen. Mbi të gjitha, Algjeria ishte vendi i parë arab ku një parti islamike kishte zënë vend në votimet përmes zgjedhjeve të lira dhe të ndershme. Pse kjo mungesë sot?

Në një analizë të hollësishme të botuar në prill 2019 për Qendrën e Lindjes së Mesme Carnegie, Dr. Dalia Ghanem, e shpjegoi kështu: “Partitë kryesore islamike nuk ka gjasa të rimarrin besueshmërinë e tyre në të ardhmen e afërt ose të kenë ndonjë rol të konsiderueshëm në lëvizjen popullore që detyroi largimin e Bouteflika nga zyra. Përkundrazi, këto parti të zgjedhura ka mundësi të vazhdojnë të pranojnë rregullat e lojës për të patur një vend në tranzicion të mbikëqyrur nga ushtria algjeriane. Ndërsa politikanët e moderuar islamikë janë bashkëzgjedhur dhe nuk përbëjnë një sfidë të vërtetë për regjimin, manifestime të tjera më të thella të Islamit politik siç është Dawa Salafiya po zënë rrënjë në shoqëri. ”

Kjo çon në një pyetje tjetër të rëndësishme: si masat më të gjera muslimane u bashkëngjitën pas luftës brutale civile? Në të njëjtën letër, Dr. Ghanem shkruan se përmes patronazhit të regjimit saudit, Dawa Salfiya në Algjeri gëzon një prani të gjerë në sferën arsimore dhe të biznesit të vendit. Duket se si shpërblim për këtë trajtim preferencial dhe një marrëveshje me regjimin saudit, Dawa Salafiya dekurajon muslimanët të shprehin kundërshtimin ndaj regjimit të korruptuar në Algjeri.

Doktor Ghanem tregon se si “në vitin 2014, udhëheqësit e Dawa thirrën Algjerianët që të kryejnë detyrën e tyre qytetare dhe të bashkohen pas presidentit të atëhershëm Bouteflika … Sheikh Ferkous ka sqaruar se ” greva, ulje dhe demonstrime, si dhe të gjitha metodat e natyrshme në demokraci, janë pjesë e zakoneve të mosbesimtarëve dhe metodave me të cilat ata sillen me qeveritë e tyre. “Në vitin 2019, drejtuesit e Dawa u kërkuan muslimanëve të mos marrin pjesë në protestat antiqeveritare. Lëvizja e thjeshtë dhe e drejtuar nga Saudia Dawa Salfiya u rrit për shkak të boshllëkut të krijuar nga goditja brutale e lëvizjes autentike islamike që kishte fituar zgjedhjet në vitet 1990.

Një arsye tjetër që protestat e vitit 2019 nuk sollën një ndryshim transformues është sepse regjimi arriti të shfrytëzojë protestat për të rehabilituar veten e tij dhe sakrifikoi liderë të caktuar si gurë politikë. Regjimi aktual ka ruajtur pushtetin pas luftës civile si përmes forcës brutale ashtu edhe përmes makinacioneve politike. Vitin e kaluar, ajo luajti me sukses nga frika e njerëzve për t’u kthyer në kohët e dhunshme të viteve 1990. Gjithashtu, regjimi shpëtoi Kryeministrin Ahmed Ouyahia në mënyrë që të parandalonte që demonstratat të drejtoheshin kundër të gjithë regjimit, dhe ta mbante atë të përqendruar në personalitete specifike. Kjo dredhi funksiononte pasi masave iu mungonte udhëheqja e organizuar dhe Muttaqi (të ndërgjegjshëm nga Zoti).

Taktikat e regjimit për të qetësuar protestat e vitit të kaluar u përmblodhën më së miri nga Abed Charef në kolonën e tij për syrin e Lindjes së Mesme, ku ai tregoi se si “forcat e sigurisë janë trajnuar për të shoqëruar dhe mbrojtur demonstruesit. Rezultati është befasues: policia është rehabilituar në masë të madhe në sytë e publikut, ashtu si edhe gjyqësori, pjesëmarrja e të cilit në veprime të caktuara proteste është publikuar gjerësisht. Të njëjtët gjyqtarë u akuzuan dikur për korrupsion dhe shërbenin si krahu gjyqësor i pushtetarëve.” Charef gjithashtu theksoi se vetëm pasi ushtria u pajtua të hiqte figura të caktuara të regjimit që u plotësuan disa nga kërkesat e protestuesve.

Në përgjithësi, protestat masive të vitit 2019 nuk arritën të zhdukin sistemin që u vendos pas derdhjes së gjakut të mijëra algjerianëve të pafajshëm në vitet 1990 sepse i mungonte një udhëheqje e vendosur dhe e organizuar. Kjo është pikërisht arsyeja që regjimi ushtarak e dinte që duke sakrifikuar figura të caktuara, protestuesit nuk do të jenë në gjendje t’i zëvendësojnë me drejtuesit e tyre. Ata do të vendosin për zëvendësuesit e paraqitur nga ushtria dhe aparati i inteligjencës. Ky realitet thekson edhe një herë faktin se pa udhëheqjen e muttaqit, protestat masive në botën muslimane nuk do të jenë në gjendje të zhdukin një sistem të korruptuar dhe despotik. /Gazetaimpakt/crescent.icit-digital.org/

NDANI KËTË POSTIM

Mund tju interesojne