Mesazhe dhe letra nga një numër i madh i familjeve në provincën e Azerbajxhanit Perëndimor, drejtuar Kryeministrit shqiptar duke kërkuar komunikim me të dashurit e tyre në Kampin MEK
Njëkohësisht me nënshkrimin mbarëkombëtar të familjeve të anëtarëve të ndaluar të Kampit MEK në Shqipëri, një numër i familjeve në provincën e Azerbajxhanit Perëndimor (në veriperëndim të Iranit) gjithashtu shprehën solidaritet me peticionin e familjeve duke dërguar mesazhe dhe letra të veçanta për zyrtarët e qeverisë shqiptare dhe autoriteteve, si dhe grupeve ndërkombëtare të të drejtave të njeriut dhe mediave. Familjet kanë kërkuar në mesazhet e tyre për krijimin e kushteve të përshtatshme për takime ballë për ballë ose biseda telefonike me të dashurit e tyre në vend.
Për gati një muaj, udhëheqësit e kultit të MEK i kanë rezistuar me ashpërsi kërkesës së ligjshme të familjeve që dëshirojnë të udhëtojnë në Shqipëri dhe të vizitojnë të afërmit e tyre në kampin e organizatës duke i fyer dhe shpifur për ata.
Duhet të theksohet se për shkak të kushteve kolektive të jetesës së MEK në Shqipëri dhe fillimit të pandemisë së koronavirusit dhe mungesës së aksesit dhe kontrollit të zyrtarëve shëndetësorë brenda kampit, shqetësimet e familjeve janë dyfishuar.
Familjet janë përpjekur në çdo mënyrë të mundshme t’i dërgojnë një mesazh, letër, foto, dhe skedarë audio dhe video qeverisë shqiptare, e cila është në krye të MEK.
“Të gjitha këto kërkesa dhe mesazhe nga familjet u janë dërguar edhe autoriteteve evropiane dhe ndërkombëtare përveç organeve shqiptare dhe mediave”.
Familjarët po presin që qeveria shqiptare, si një gjest human, të përgjigjet si duhet ndaj kërkesës së tyre dhe të sigurojë kushtet e duhura për t’u takuar në Shqipëri. Shumë nga këto familje nuk kanë komunikuar për vite me radhë me të dashurit e tyre, të cilët tani po jetojnë brenda kampit të MEK në Shqipëri.
Duhet të theksohet se vitet e fundit, shumë familje në provincën e Azerbajxhanit Perëndimor kanë vdekur ndërsa presin të vizitojnë të dashurit e tyre dhe kurrë nuk kanë qenë në gjendje të marrin ndonjë lajm mbi ta, dhe tani emrat e tyre mungojnë në listën e shtojcave.
Familje të tjera nga Provinca e Azerbajxhanit Perëndimor janë ende duke dërguar letra dhe mesazhe.
Për të parë Tabelën e listave të postimeve të dërguara deri tani nga Provinca e Azerbajxhanit Perëndimor klikoni në linkun këtu:
https://dlb.nejatngo.org/File/Docs/W_Azarbayjan_Fa_List.pdf
Disa mesazhe drejtuar Kryeministrit shqiptar nga tabela përkatëse janë dhënë më poshtë.
Të njëjtët baballarë dhe nëna të moshuar që quhen terroristë dhe mercenarë nga Rajavi famëkeq:
– “Unë dua të takoj djalin tim. Kjo është dëshira ime e vetme”, i shkroi Batool Soltani, nëna e Akbar Khosravi, kryeministrit shqiptar Edi Rama.
– “Unë thjesht dua të takoj djalin tim. A është kjo një dëshirë e madhe? ” Shkroi Vajihe Khabati, nëna e Sadegh Kayhan.
– “Djalit im iu premtua një jetë në Evropë, por ai u mashtrua dhe u dërgua në Irak”, shkroi babai i Alireza Namazdoost Beyramali Namazdoost.
– “Djali im është kapur për 32 vjet, përndryshe djali im nuk do të ishte përfshirë në politikë. Tani pse nuk lejohen të telefonojnë familjet e tyre? ” shkroi Reza Saadat Irani, babai i Farhad Saadat Irani
– “Vajza ime ka qenë me MEK për 39 vjet dhe nuk kam asnjë lajm për të. Unë dua ta shoh të paktën një herë”, shkroi Fatemeh Adnani, nëna e Fariba Habibpour.
– “Djali im nuk kishte asnjë lidhje me MEK dhe ai u mashtrua përfundimisht”, shkroi Ibrahim Samadi, babai i Ismail Samadi.
– “Djemtë e mi janë hequr prej meje dhe nuk na lejohet t’i telefonojmë. Një telefonatë e thjeshtë nuk vret askënd. Pse nuk duhet të kontaktoj bijtë e mi? ” shkroi Karim Estavanpour, babai i Mehran dhe Mohammad Reza Estavanpour.
– “Djali im shkoi në Turqi për të studiuar. Ai u mashtrua dhe është i burgosur për 33 vjet. Ai tani është në vendin tuaj. Unë dua të kontaktoj me të”, tha Abu Talib Mirionis Haghi, babai i Ali Akbar Mirionis Haghi.
– “Vajza ime u rrëmbye nga MEK ndërsa po udhëtonim, dhe tani ajo nuk lejohet të komunikojë me nënën e saj (mua)”, shkroi Halie Najdat, nëna e Fatemeh Eftekhar.
– “Djali im nuk është në gjendje të mirë fizike dhe unë jam i shqetësuar për të dhe situatën aktuale të tij. Unë dua të dëgjoj zërin prej tij”. shkroi Zahra Ashrafkhani, nëna e Mir Raqif Sedaghi.
– “Dua ta shoh djalin tim pas 39 vjetësh. A nuk është kjo e drejtë e drejta e babait? “, Ghorban Ali Badrifar, babai i Akbar Badrifar
– “Ju lutemi vendosni marrëdhëniet tona me babanë tim.”, Shkroi Ali Eslami, djali i Ali Asghar Eslami
– “Djali im ka qenë në robëri nga MEK për 38 vjet”, tha Safia Shamsi, nëna e Eub Palideh.
“Unë nuk e kam parë djalin tim për më shumë se 34 vjet. Më lër ta vizitoj në kampin e MEK, “shkroi Pourandokht Hussein Abizi, nëna e Abdullah Moghaddasi.
– “Nuk e kam parë djalin tim për 30 vjet,” shkroi Zarrin Taj Daneshshi, nëna e Nasrallah Majidi.
– “Djali ynë u kap gjatë luftës Iran-Irak dhe më pas u shit tek MEK, dhe ai tani është në një kamp në shqipëri. Ne duam të takohemi dhe të komunikojmë me të pas 32 vjetësh”, ka shkruar Abdullah Abbasi, babai dhe Maral Moghadam, nëna e Khalil Abbasi
– “Më siguroni kushtet që unë të takohem me vajzën time në kampin e MEK”, ka shkruar Roghayeh Rezvan, nëna e Mahtaj Tabrizi.
– “Siguroni kushtet që unë të takohem me fëmijën tim”, Shkroi Sakineh Habibpanah, nëna e Yousef Ali Akbari Chianeh.
– “Pse nuk duhet të takohem me djemtë e mi? Unë po kërkoj nga qeveria shqiptare që të më lejojë të takohem me djemtë e mi”, ka shkruar Kazem Kazempour, babai i Hossein Kazempour dhe Mohammad Reza Kazempour ,.
– “Kur isha shumë i ri, babai im na la vetëm, dhe tani ai është në Shqipëri dhe në kampin e MEK, por ata nuk na lejojnë ta takojmë”, ka shkruar Neda Kazempour, vajza e Hosseyn Kazempour.
– “Unë nuk e kam parë djalin tim për 40 vjet dhe nuk di asgjë për gjendjen e tij. Cili është problemi me një thirrje të thjeshtë? ”, shkroi Malik Khodaei, nëna e Salahoddin Abdollah Nejad.
Shoqëria Nejat, Përfaqësimi i Provincës së Azerbajxhanit Perëndimor
/GazetaImpakt/ nejatngo.org/
